Πριν πεθάνει, ο Μάθιου Πέρι είχε μιλήσει δημόσια για το πώς επιθυμούσε να τον θυμούνται οι θαυμαστές και οι δικοί του άνθρωποι. Και δεν ήθελε να τον μνημονεύουν μονάχα ως τον ηθοποιό που υποδύθηκε τον Τσάντλερ Μπινγκ στη θρυλική σειρά «Τα Φιλαράκια».
Ο 54χρονος ηθοποιός, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο υδρομασάζ του το Σάββατο, 28 Oκτωβρίου, σε όλη του τη ζωή πάλεψε με τον αλκοολισμό και τον εθισμό στα ναρκωτικά. Ο δικός μας Τσάντλερ έδινε τον αγώνα του απέναντι στην εξάρτηση και ο ίδιος, θεωρούσε αυτή του τη μάχη πολύ πιο σημαντική από το γεγονός ότι πρωταγωνίστησε στη δημοφιλέστατη σειρά.
Σε μια συνέντευξη του 2022 στο «Q with Tom Power», ο παρουσιαστής, ο Τομ Πάουερ, διάβασε ένα απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Πέρι:
«Νομίζω ότι πρέπει πρώτα να πραγματοποιήσεις όλα τα όνειρά σου για να συνειδητοποιήσεις ότι τελικά, έκανες τα λάθος όνειρα».
Στη συνέχεια ο Πάουερ ρώτησε τον Πέρι, «Ποια είναι τα όνειρα σου τώρα;»
«Το όνειρό μου χωρίς αμφιβολία είναι να έρθει κάποιος και να μου πει ”Δεν μπορώ να σταματήσω να πίνω, μπορείς να με βοηθήσεις;” Θα δεχόμουν με όλη μου την καρδιά και θα έκανα τα πάντα για να το πετύχω. Αυτό θα ήταν το πρώτο πράγμα για το οποίο θα ήθελα να με θυμούνται».
Και όντως βοήθησε άτομα που ήταν εθισμένα στο αλκοόλ, αφού ο Πέρι μετέτρεψε μια από τις επαύλεις του στο Μαλιμπού σε κέντρο απεξάρτησης για αλκοολικούς άνδρες. Ακόμη, υποστήριξε τα δικαιώματα φυλακισμένων για αδικήματα που σχετίζονταν με την κατάχρηση ουσιών, ώστε να πηγαίνουν σε εποπτευόμενα προγράμματα θεραπείας αντί να παραμένουν φυλακισμένοι ες αεί. Έτσι, το 2013 έλαβε το βραβείο Champion of Recovery από το Γραφείο Εθνικής Πολιτικής Ελέγχου Ναρκωτικών του Λευκού Οίκου.
Αυτό είναι ένα μάθημα που θέλει να μας πει ότι τα σημαντικότερα επιτεύγματα της σταδιοδρομίας μας μπορεί να μην είναι αυτά για τα οποία μας θυμάται η πλειοψηφία των ανθρώπων. Οι ίδιοι θα πρέπει να ορίζουμε τι από όσα κάνουμε έχει πραγματική σημασία για εμάς αλλά και για τον κόσμο γύρω μας.
Σημαντικό:
Το να δίνουμε προτεραιότητα σε αυτά που είναι σημαντικά για εμάς τους ίδιους και όχι μόνο σε αυτά που προσδοκούν οι άλλοι από εμάς, είναι μια σημαντική δεξιότητα.
Για τον Πέρι, το να βοηθάει τους άλλους να παραμείνουν νηφάλιοι ήταν ένας σημαντικός στόχος. Και είναι εντελώς φυσιολογικό και καθόλου εκκεντρικό, αφού σύμφωνα με τους ψυχοθεραπευτές η ανάγκη μας να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας είναι θεμελιώδης και μας προσφέρει τέτοια χαρά, λες και φωτίζουμε ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμα κι αν η βοήθεια που προσφέρουμε θεωρείται τόσο μικρή και αυτονόητη.
«Έρευνες έχουν αποδείξει ότι ο αλτρουισμός βοηθά στη μείωση του συναισθήματος της μοναξιάς και στη δημιουργία της αίσθησης του ανήκειν. Συν τοις άλλοις, μια πράξη καλοσύνης προκαλεί στον εγκέφαλο χημικές μεταβολές που συνδέονται άμεσα με την ευτυχία», εξηγεί η ψυχοθεραπεύτρια Κάθι Ρανιέρι, με έδρα το Σικάγο.
Πώς θα αξιολογήσουμε τι είναι σημαντικό για εμάς
Εάν νιώθουμε ότι οι άνθρωποί μας και ο κοινωνικός περίγυρος θα μας θυμούνται μονάχα για τα επαγγελματικά μας επιτεύγματα, ποτέ δεν είναι αργά να ανατρέψουμε τα δεδομένα.
Ωστόσο πρώτα, πρέπει να γνωρίζουμε τι θα θέλαμε εμείς οι ίδιοι να θυμούνται οι άλλοι για την προσωπικότητά μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να βγούμε για έναν περίπατο δέκα-είκοσι λεπτών, να γράψουμε στο ημερολόγιό μας, να πιούμε καφέ με έναν φίλο. Έτσι θα συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Θα έρθουμε σε επαφή με τον αληθινό μας εαυτό και όχι με το άτομο που βλέπουν οι άλλοι σε εμάς.
Έπειτα ας ρίξουμε μια ματιά στις φωτογραφίες στο κινητό μας τηλέφωνο κι ας αναρωτηθούμε «Ποιες στιγμές έχουν μεγαλύτερη σημασία για εμάς; Οι διακοπές; Ο χρόνος με τους φίλους μας; Τα κατοικίδιά μας;». Έτσι θα αποκτήσουμε επίγνωση των δικών μας προτεραιοτήτων σε αυτή τη ζωή.
Και αν αποκτήσουμε την πολυπόθητη αυτεπίγνωση, αποκλείεται αυτό να μην γίνει σαφές και στους ανθρώπους που μας γνωρίζουν και μας αγαπούν.