Η Ν. είναι μία από τους 374.260 πολίτες που έχασαν τις δουλειές τους τον Οκτώβριο. Ψάχνει για να συνεχίσει. Γιατί η ζωή δεν μπαίνει σε αναμονή. Η Τ. μετακόμισε πέρσι γύρισε απο την Ντόχα όπου δούλευε, και πριν δυο μήνες έγυγε για Τσεχία για να δουλέψει εκεί. Στο τέλος του μήνα, δύο φίλες θα φύγουν για το εξωτερικό. Στα 20 τους. Για να ζήσουν εκεί, να δουλέψουν εκεί, όπου οι κοινωνικές προκαταλήψεις για ένα ομόφυλο ζευγάρι δεν είναι κανόνας.
Η κόρη μας η Κ. ζει στο Βέλγιο από 18 χρονών, έφυγε από την Ελλάδα με ένα τηλέφωνο και 100€. Δεν σπούδασε, δουλεύει σαν πωλήτρια. Όταν μένει άνεργη, ο βελγικός ”ΟΑΕΔ” της τηλεφωνεί για να πάει για συνέντευξη σε δουλειές. (Ξέρετε κανέναν εδώ να του έχουν τηλ από τον ΟΑΕΔ για δουλειά;) Πρόσφατα ψήφισε στις εκεί αυτοδιοικητικές εκλογές. Δεν με ψήφισε στις ευρωεκλογές, δεν μπόρεσε να ψηφίσει Ποτάμι, η χώρα μας προβλέπει επιστολική ψήφο, αλλά δεν την εφαρμόζει. Οι φίλοι της, Βέλγοι, τελευταία την ρωτάνε για το ξενοφοβικό παραλήρημα των πολιτών της Ελλάδας. Με ρώτησε αν θα το Ποτάμι θα βγάλει κάποια ανακοίνωση. Της απάντησα αρνητικά, το ποτάμι σιωπά. ”Ναι αλλά οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται την βοήθεια σας”. Όχι μόνο αυτοί, μουρμούρησα. Αλλά εμείς στο Ποτάμι, συζητάμε περί αναστολής λειτουργίας!
Οι εποχές αλλάζουν. Οι καιροί αλλάζουν. Όταν χθες θεωρούσες ″αυτά δεν γίνονται″, σήμερα αυτά έχουν ήδη ξεκινήσει. Αν πριν το 2014 έλεγες ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης θα φτιάξει ένα κόμμα με τα χαρακτηριστικά του Ποταμιού και θα έμπαινε στην βουλή και θα συνδιαμόρφωνε την πολιτική θεωρία σε πράξη, θα έλεγες ″αυτά δεν γίνονται″. Δεν έγιναν μόνα τους, τα έκανες και εσύ να γίνουν. Εσύ, ο ΣΘ τα παιδιά από την Σεβαστουπόλεως, οι φίλοι, οι πολίτες, και όλοι όσοι πίστευαν ότι ″ναι θα γίνει″. Πέρσι η Γκρέτα στεκόταν με πλακάτ για την κλιματική αλλαγή μαζί με 4 φίλες της, τώρα εκατομμύρια μαθητές διαδηλώνουν για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής για το περιβάλλον. Πόσο καιρό έχεις να πας σε διαδήλωση; Πόσο καιρό έχεις να νιώσεις τον παλμό των πολιτών; Πόσο καιρό έχεις να επισκεφτείς εργατικές κατοικίες, να δεις ότι οι ανάγκες δεν άλλαξαν, η ζωή τους δεν καλυτέρευσε γιατί άλλαξε ο ένοικος στο Μαξίμου;
Ποιος πιστεύει ότι οι ανάγκες των πολιτών οι συνθήκες της κοινωνίας που έφτιαξαν το Ποτάμι, έχουν ικανοποιηθεί; Ποιος πιστεύει ότι η ανάγκη για ένα κόμμα που λέει #alithiesmono, που υποστηρίζει ότι καλό φέρνει μια κυβέρνηση, και στέκεται κάθετα αντίθετα σε ότι πελατειακό και μικροκομματικό φέρνει η εκάστοτε κυβέρνηση, έχει ικανοποιηθεί;
Ναι, αλλά αποτύχαμε. Και εμείς, και ο Σταύρος. Και αυτοί που τρέξαμε, και αυτοί που έκαναν χαλαρά κριτική από τον καναπέ. Εμείς αποτύχαμε. Όχι το Ποτάμι. Δεν απέτυχε η πολιτική μας. Εμείς οι εκφραστές της αποτύχαμε. Και πρέπει να βρούμε τους ανθρώπους που θα πάρουν την σκυτάλη από εμάς και θα συνεχίσουν στην διαδρομή που χαράξαμε. Δεν θα είμαστε εμείς. Εμείς θα είμαστε οι στρατιώτες που θα βοηθήσουμε το Ποτάμι να ξαναφέρει την ανατροπή και το νέο στην πολιτική. Το 1,52% είναι η μαγιά για το Ποτάμι. Το 6% του 2014 ήταν εξωπραγματικό, ευκαιριακη ψήφος της εποχής, ασυνείδητη, δανεικη. Κάποιοι λένε, το κλείνουμε τώρα και βλέπουμε σε δύο χρόνια, που θα τους έχουμε λείψει. Η φύση και η πολιτική δεν επιτρέπουν το κενό, όταν λείπεις εσύ η θέση σου καλύπτεται από άλλους. Δεν υπάρχει come back. Δεν πιστεύω στην δευτέρα παρουσία στην πολιτική ζωή. Ούτε το Ποτάμι πιστεύει. Ότι είναι να κάνουμε θα το κάνουμε από τώρα. Σκέψου πως θα ήταν η πολιτική αν ο Σταύρος δεν είχε φτιάξει το Ποτάμι το 2014. Σκέψου πως θα είναι η πολιτική αν το Ποτάμι αναστείλει την λειτουργία του.
Την κυριακή στην συνεδρίαση της ΜΕΣΥΑ τα μέλη θα πάρουμε την απόφαση. Το Ποτάμι πρέπει να συνεχίσει. Αυτόνομο. Ανεξάρτητο. Πολύχρωμο, ανοικτό σε μειονότητες και μετανάστες 2ης γενιάς. Ανήσυχο, δίπλα στους άνεργους και τους εργαζόμενους. Πράσινο, οικολογικό με το βλέμμα στο μέλλον. Φιλελεύθερο. Νεανικό με την νέα γενιά σε πρώτο πλάνο. Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη. Θα πάρει χρόνο. Τον χρόνο που χρειάζεται για να γίνει.
Γιατί η ζωή δεν μπαίνει σε αναστολή λειτουργίας.