Γιατί οι καθηγητές είναι σαν τα λεωφορεία;
Γιατί όταν χρειάζεσαι κάποιον δεν είναι ποτέ κάπου κοντά σου
και μετά έρχονται τρεις μαζί.
Γκράχαμ Γκάρντνερ, Ποιός είναι ο Έλιοτ;
Μία από τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι διάφορες εξουσίες στη χώρα μας [η πολιτική, η ακαδημαϊκή, η οικονομική, η μιντιακή κλπ] είναι η αλλοίωση του περιεχομένου και της εννοιολόγησης των όρων.
Παίρνω ως παράδειγμα τη λέξη «συμβολικό» και τη χρήση της στη σημερινή συγκυρία δι-αφωνιών για την ίδρυση ΜΗ-ΔΗΜΟΣΙΩΝ Α.Ε.Ι
Θα μου επιτραπεί, από τους γνήσιους δασκάλους και τους έντιμους πολιτικούς, ν’ αναρωτηθώ μαζί σας για το «τί είναι το συμ-βολικό» στο ελληνικό πανεπιστήμιο:
- οι διδάσκοντες διατείνονται ότι οι μισθοί τους είναι «συμβολικοί» και δεν ανταποκρίνονται στις σπουδές και στο έργο τους. Πολλοί βέβαια λησμονούν να πουν ότι η παρουσία πολλών διδασκόντων στα περιφερειακά, και όχι μόνον, πανεπιστήμια είναι «συμβολική» [μία ή δύο φορές το τρίμηνο]
- κάποιοι διδάσκοντες δηλώνουν ότι η έννοια της αξιοκρατίας και της αμεροληψίας είναι εντελώς «συμβολική» στις εκλογικές διαδικασίες λόγω της οικογενειοκρατίας
- οι γονείς των φοιτητών επισημαίνουν ότι η δωρεάν παιδεία έχει «συμβολικό» χαρακτήρα γιατί τα έξοδα διαμονής, σίτισης κλπ των παιδιών τους στα πανεπιστήμια μακριά από την κατοικία τους είναι δυσβάστακτα. Το ίδιο ισχύει για τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών
- οι τοπικές κοινωνίες έχουν διαπιστώσει ότι η ίδρυση πανεπιστημίων στην πόλη τους έχει μάλλον «συμβολική» σημασία γιατί σπανίως συμβάλλει στην [οικονομική, πολιτιστική κλπ] ανάπτυξη της περιοχής
- οι συντηρητικοί πολιτικοί ισχυρίζονται ότι η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και ο ανεξάρτητος συνδικαλισμός είναι «συμβολικές» [και προσχηματικές]έννοιες αφού μικρές ομάδες ή μειοψηφούσες παρατάξεις ορίζουν τους κανόνες λειτουργίας των οργάνων και των συνελεύσεων
- οι προοδευτικοί πολιτικοί θεωρούν υπεύθυνη την [εκάστοτε] κυβέρνηση επειδή η αύξηση του προϋπολογισμού για την Παιδεία είναι «συμβολική» και δεν επιτρέπει την πραγματική βελτίωση των σπουδών
- οι φοιτητές έχουν πειστεί ότι η αξία των [υποβαθμισμένων;] πτυχίων τους έχουν «συμβολική» και μόνον αξία [ανεξαρτήτως βαθμού] στην επαγγελματική αποκατάστασή τους, ενώ ορισμένοι αμφισβητούν τη δημοκρατικότητα των αποφάσεων [κατά πλειοψηφία] των φοιτητικών συλλόγων για «συμβολικές» καταλήψεις
Αναρωτιέμαι πως με τόσους «συμβολισμούς» μπορεί κάποιος ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης να δια-κρίνει την πραγματική [κι όχι τη «συμβολική»] αξία των [συμ-βολικά;] αποκαλούμενων «Κρατικών Πανεπιστημίων»