Απλά και μόνο από το όνομα, καταλαβαίνει κανείς πως δεν πρόκειται για...ζωάκι: Ο μεγαλόδοντας ήταν ένας από τους τρομακτικότερους θηρευτές των προϊστορικών θαλασσών- ένας τεράστιος καρχαρίας, μήκους μέχρι και 18 μέτρων, με τρομακτικά δόντια, που μπορούσαν να φτάσουν τα 18 εκατοστά.
Ωστόσο, όσο φοβερός και τρομερός και αν ήταν, εξαφανίστηκε από τους ωκεανούς περίπου 2,6 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ο λόγος, σύμφωνα με νέα έρευνα, είχε να κάνει με τη θερμοκρασία του.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Live Science, σαν κάποιους άλλους καρχαρίες εν ζωή που υπάρχουν σήμερα, όπως οι μεγάλοι λευκοί και οι μάκο, ο μεγαλόδοντας θεωρείται πως είναι ικανός να ρυθμίζει τη θερμοκρασία του, προκειμένου να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις συνθήκες της θερμοκρασίας του περιβάλλοντός του. Αυτό θα του επέτρεπε να κυνηγά σε πολύ περισσότερα περιβάλλοντα σε σχέση με άλλους καρχαρίες, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (American Geophysical Union- AGU).
Ωστόσο, εξακολουθεί να υφίσταται το ερώτημα κατά πόσον η θερμοκρασία του ήταν παρόμοια με αυτήν των σημερινών καρχαριών. Για να το διαπιστώσουν αυτό, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν γεωχημικές μεθόδους για να εξετάσουν σπάνια ισότοπα άνθρακα και οξυγόνου σε δόντια μεγαλόδοντα και σύγχρονων καρχαριών. Τα ισότοπα αυτά σχηματίζουν διαφορετικούς δεσμούς ανάλογα με τη θερμοκρασία του ζώου όταν σχηματίζονται δόντια, είπε στο Live Science ο Μάικλ Γκρίφιθς, επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Περιβαλλοντικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Γουίλιαμ Πάτερσον στο Νιου Τζέρσεϊ.
Με αυτή τη μέθοδο, επιστήμονες μπορούν να υπολογίσουν ποια μπορεί να ήταν η μέση θερμοκρασία του σώματος του αρχαίου πλάσματος, ανακαλύπτοντας στοιχεία που μπορούν να βοηθήσουν να εξηγηθούν τα βιολογικά αίτια ή οι συνήθειες που οδήγησαν στην εξαφάνισή του.
Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν πως ο μεγαλόδοντας ήταν «ιδιαίτερα θερμός» για καρχαρίας, είπε ο Γκρίφιθς. Οι πρόγονοι των σημερινών μάκο και μεγάλων λευκών, που κολυμπούσαν πλάι στους μεγαλόδοντες εκατομμύρια χρόνια πριν, είχαν θερμοκρασίες σώματος 20-30 βαθμών Κελσίου. Συγκριτικά, ο μεγαλόδοντας ήταν στους 35-40, που είναι η θερμοκρασία των φαλαινών.
Με τόσο υψηλή θερμοκρασία, ο μεγαλόδοντας πρέπει να είχε πολύ ενεργό μεταβολισμό, που απαιτούσε να τρώει συχνά, είπε ο Γκρίφιθς. Μετά το κλίμα ζέστανε, και τα θηράματά του μετακινήθηκαν σε ψυχρότερα νερά. Η τροφή άρχισε να γίνεται σπανιότερη, και να εντείνεται ο ανταγωνισμός από άλλα, νεότερα είδη, όπως οι φάλαινες-δολοφόνοι (Όρκα)- ένας συνδυασμός που πιθανότατα να είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση του μεγαλύτερου καρχαρία που είδε ποτέ ο πλανήτης μας.