Η απόφαση του πρωθυπουργού να «ανοίξει χαρτί» στο ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών τον φέρνει προ μίας διπλής δοκιμασίας. Πρέπει να τα βρει με την κοινωνία πρώτα, μέσω του διαλόγου που ο ίδιος θα ανοίξει μεθαύριο από τηλεοράσεως στην ΕΡΤ, αλλά και με το κόμμα του στην συνέχεια, αφού η ΝΔ καλείται να αναθεωρήσει «παραδοσιακές» θέσεις.
Ο Μητσοτάκης επαναπροσδιορίζει το «συντηρητικό» έναντι του «προοδευτικού»
«Πρέπει πρώτα να μιλήσουμε, να παραθέσουμε τα επιχειρήματα μας, να εξηγήσουμε στους πολίτες, στα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα, στην κοινωνία των πολιτών συνολικά, τι θέλουμε να κάνουμε», λέει (8 Ιανουαρίου 2024) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Λογικό ακούγεται. Ας δούμε και τι εννοεί: Όχι, ο Μητσοτάκης και ο Μαρινάκης δεν εννοούν ότι η ΝΔ θα γίνει ένα άλλο κόμμα για να ψηφίσει υπέρ του γάμου των ομόφυλων. Αυτό που εννοούν, είναι ότι θέλουν οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα στελέχη τους να «ξαναδούνε» αυτά που - αυτοδικαίως, μέχρι χθες - θεωρούσε η συντηρητική παράταξη ως δεδομένα.
Στον σύγχρονο συντηρητικό κόσμο, προσπαθεί να πει ο πρωθυπουργός με τον τρόπο του, δεν πρέπει να είναι εκτός συζήτησης μία αναθεώρηση, ή η διαμόρφωση μίας νέας θέσης, σε σχέση με τους ομόφυλους και τα δικαιώματά τους. Με άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης θέλει να «χωρέσει» στο αφήγημα του συντηρητικού χώρου, σύγχρονες και μοντέρνες ιδέες που δεν θεωρεί ο ίδιος «απαγορευτικές». Μαζί του συμφωνούν, είναι βέβαιο, όχι όλοι - αλλά κάποιοι από τους ψηφοφόρους της ΝΔ.
Το θάρρος του πρωθυπουργού έγκειται στο γεγονός ότι, εκ των προτέρων, γνωρίζει πως ορισμένους θα ικανοποιήσει εντός της παράταξής του και άλλους θα δυσαρεστήσει. Είναι δικό του πρόβλημα, πάντως, το πώς θα χειριστεί όσους δεν θέλουν να ακολουθήσουν. Ενας τρόπος είναι να τους αφήσει να αλιεύουν ψήφους, σε μία διαρκή, υπόγεια ψηφοθηρική συναλλαγή με την Εκκλησία (για παράδειγμα). Ενας άλλος τρόπος είναι να τους βάλει στην άκρη.
Αυτό, πάντως, το είπε σωστά ο Κασσελάκης
«Οι κοινωνίες ποτέ δεν είναι έτοιμες αν δεν είναι έτοιμοι οι ηγέτες τους», ήταν μία από τις φράσεις που ακολούθησαν την εσφαλμένη ανάλυση που έκανε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ επί της λαϊκής ρήσης για το άλογο και το κάρο...
Προσωπικά, προσυπογράφω και «το δίνω» αυτό στον Κασσελάκη. Ναι, υπάρχουν περιπτώσεις όπως αυτή εδώ με τα ομόφυλα ζευγάρια, που οι πολιτικοί και τα κόμματα οφείλουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη τους έναντι της ιστορίας και της κοινωνίας.
Φυσικά, γεννάται το ερώτημα: Μήπως - για μία ακόμη φορά - ο ίδιος διαχωρίζει τη θέση του σε σχέση με τα πεπραγμένα της προηγούμενης ηγεσίας, αλλά και της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα; Επικρίνει τον Μητσοτάκη για το «περίμενε να εξηγήσω» στην κοινωνία. Και τότε τι έχει να πει για το δόγμα «περίμενε να το σκεφτώ», που καθίσχυσε επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ;
Η Νάντια Γιαννακοπούλου δεν είναι πολιτικός αρχηγός, όμως δίνει ένα καλό παράδειγμα (βλέπε και βίντεο παρακάτω) με την «καθαρή» απάντησή της σε σχέση με την παρένθετη μητρότητα. Μπορεί να μην συμφωνήσουν όλοι μαζί της, όμως έχει σημασία και ο τρόπος - η σοβαρότητα με την οποία τοποθετείται κάθε πολιτικό πρόσωπο.
Αυτά που θα έπρεπε να λύσει ο διάλογος για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων
Φοβάμαι ότι δύσκολα θα ξεφύγουμε από μία ακόμα παρτίδα συνθηματολογίας, λαϊκισμού και φθηνής ψηφοθηρίας ενόψει (και) ευρωεκλογών, καθώς θα ανοίξει ο δημόσιος διάλογος για τα δικαιώματα των ομόφυλων. Δεν είμαι εκ πεποιθήσεως απαισιόδοξος. Αντίθετα, πιστεύω ότι θα ακούσουμε και σοβαρές φωνές, απόπειρες ψύχραιμων τοποθετήσεων και ίσως (λίγες, αλλά πολύτιμες) προσπάθειες συνεννόησης μεταξύ κάποιων στη Βουλή.
Υπάρχουν ορισμένα απλά, όμως πολύ δύσκολα και ουσιαστικά ερωτήματα που θα άξιζε τον κόπο να απαντηθούν. Όπως:
- Τι σημαίνει παρένθετη μητρότητα ως μέσο απόκτησης τέκνων για τα ομόφυλα ζευγάρια και γιατί έχει ευθέως συνδεθεί σε όλο τον κόσμο με την έννοια της οικονομικής συναλλαγής (χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, φυσικά);
- Τι θα γίνει με τα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν ήδη παιδί; Είτε γιατί το απέκτησαν με ετερόφυλο σύντροφο στο παρελθόν, είτε γιατί μπόρεσαν να παρακάμψουν το ελληνικό κράτος ταξιδεύοντας/ζώντας στο εξωτερικό; Τα παιδιά τους δε θα έχουν ποτέ δικαίωμα σε νομικό καθεστώς οικογένειας; Γιατί; Eίναι δίκαιο να υπολείπονται αυτά τα παιδιά δικαιωμάτων έναντι των δικών μου παιδιών, επειδή δεν είμαι ομοφυλόφιλος;
- Ποια δυνατότητα μπορεί να δοθεί σε ομόφυλα ζευγάρια που θα θελήσουν να υιοθετήσουν παιδί; Και να το δούμε με σοβαρότητα, με όλη την ευθύνη - αλλά και την ευαισθησία - που αναλογεί σε μία σύγχρονη κοινωνία. Διαφάνεια αλλά και ίσα δικαιώματα, χωρίς διάκριση μεταξύ ομόφυλου - ετερόφυλου αιτούντος. Και, ταυτόχρονα, αυστηρή εποπτεία για όλους και για το καλό των παιδιών.
ΥΓ: Αλήθεια, πόσοι από εμάς γνωρίζουμε ότι ένας άνδρας - μόνος, σήμερα δεν έχει δικαίωμα να υιοθετήσει ένα παιδί ορφανό από ίδρυμα, ενώ μία γυναίκα - μόνη μπορεί; Λογικό;)