Το Λούβρο, το μουσείο με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στον κόσμο «αποχωρίζεται» το ένα τρίτο των συλλογών του.
Σύμφωνα με τους The New York Times, εδώ και δεκαέξι μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία μεταφοράς 100.000 αντικειμένων -από τα συνολικά 620.000 έργα τέχνης που ανήκουν στις συλλογές του- σε νέα στέγη που δημιουργήθηκε στην πόλη Λιεβέν, στην περιοχή του Πα Ντε Καλαί, σε απόσταση 200 χλμ από το Παρίσι.
Το Louvre Conservation Center, ο ειδικά διαμορφωμένος χώρος, που άνοιξε τον Οκτώβριο του 2019 μετά από έξι χρόνια εργασιών, θα γίνει το ασφαλές καταφύγιο 250.000 έργων τέχνης που απειλούνται από τις πλημμύρες του Σηκουάνα.
Το Λούβρο, που έχει στην κατοχή του θησαυρούς αμύθητης αξίας, από την Μόνα Λίζα μέχρι την Νίκη της Σαμοθράκης (η οποία εκτίθεται στο παρισινό μουσείο από το 1884), βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα, σημείο επισφαλές όσον αφορά τα πλημμυρικά φαινόμενα.
Το 2016, όταν οι ισχυρές βροχοπτώσεις φούσκωσαν τον Σηκουάνα ανεβάζοντας τη στάθμη του νερού στα έξι μέτρα -τα υψηλότερα επίπεδα από το 1982-, το Μουσείο οργάνωσε «επιχείρηση έκτακτης ανάγκης» προκειμένου να μεταφέρει τα έργα τέχνης που φυλάσσονται στα υπόγεια (παρά το γεγονός ότι τα τεράστια υπόγειά του είναι εφοδιασμένα με αντιπλημμυρικές αντλίες και πόρτες αδιαπέραστες από το νερό).
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα μελέτης που διεξήχθη αμέσως μετά τις πλημμύρες, η κλιματική αλλαγή έχει σχεδόν διπλασιάσει την πιθανότητα σφοδρών βροχοπτώσεων στη γαλλική πρωτεύουσα.
Οι πλημμύρες ανάγκασαν τότε το Μουσείο να παραμείνει κλειστό επί τέσσερις μέρες, ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα του Surface, ελήφθη απόφαση μεγάλο μέρος των αντικειμένων να παραμείνει συσκευασμένο σε περίπτωση που προκύψει στο μέλλον ανάγκη ταχείας εκκένωσης. Αν και το Λούβρο έχει εκπονήσει σχέδιο εκκένωσης σε περίπτωση πλημμύρας ήδη από το 2002, ο χρόνος που προβλέπει το εν λόγω πρωτόκολλο δεν επαρκεί για να απομακρυνθούν τα έργα που βρίσκονται σε ευάλωτα σημεία.
«Η πραγματικότητα είναι ότι το μουσείο μας βρίσκεται σε πλημμυρική ζώνη», δήλωσε ο διευθυντής του Λούβρου, Ζαν - Λικ Μαρτινέζ στους Times. «Δεν μπορείς έτσι απλά να μαζέψεις και να μετακινήσεις τα μαρμάρινα γλυπτά».
Το Κέντρο Συντήρησης του Λούβρου -το κόστος του οποίου αγγίζει τα 73 εκατ. δολάρια- σχεδιάστηκε με στόχο την προστασία των θησαυρών του Μουσείου που κατά το παρελθόν έχουν βρει καταφύγιο σε περισσότερες από 60 τοποθεσίες εντός και εκτός Παρισιού.
Περιλαμβάνει έξι τεράστιους αποθηκευτικούς χώρους, εργαστήρια, αναγνωστήρια, στούντιο φωτογραφίας. Κάθε ένας από αυτούς προορίζεται για τη φύλαξη διαφορετικού τύπου έργων τέχνης, από πίνακες, γλυπτά και ταπισερί έως τεχνουργήματα από μέταλλο.
Σύμφωνα με το αρχιτεκτονικό γραφείο Rogers Stirk Harbour + Partners που ανέλαβε τον σχεδιασμό, το κτίριο έχει κτιστεί σε καλά στραγγιζόμενο έδαφος, ενώ συνολικά οι εγκαταστάσεις έχουν σχεδιαστεί ώστε να προφυλάσσουν το πολύτιμο περιεχόμενο τους «από βροχοπτώσεις βαρύτερες σε σχέση με τις καταγραφές στα τρέχοντα ιστορικά αρχεία, αλλά και τις εκτιμήσεις για τις μελλοντικές βροχοπτώσεις στην περιοχή».
Μεταξύ των πρόσθετων χαρακτηριστικών είναι η διπλή αδιάβροχη οροφή με ειδική τεχνολογία ανίχνευσης διαρροών, τα πράσινα φώτα που συλλαμβάνουν βλαβερά έντομα, όπως το κοινό σκαθάρι (που απειλεί ξύλινα αντικείμενα, έπιπλα και κτίρια) και βέβαια, τα συστήματα ασφαλείας για πυρκαγιές και τρομοκρατικές επιθέσεις.
Μόλις 70.000 από τα 620.000 αντικείμενα του Λούβρου εκτίθενται, με 35.000 από αυτά να παρουσιάζονται στο παρισινό Μουσείο και τα υπόλοιπα να βρίσκονται υπό μορφή δανείου σκορπισμένα σε μικρότερα περιφερειακά μουσεία σε όλη τη Γαλλία, σύμφωνα με τους Times.
Παρά το γεγονός ότι στο Κέντρο θα φυλαχθούν ως επί το πλείστον αντικείμενα τα οποία δεν παρουσιάζονται στις αίθουσες, 250.000 σπάνια σχέδια και χειρόγραφα, (ευαίσθητα στο φως), θα παραμείνουν στο Λούβρο, αλλά θα μετακινηθούν σε υψηλότερους ορόφους προκειμένου να παραμείνουν ασφαλή από την απειλή μίας νέας πλημμύρας.
Ωστόσο, το κέντρο φιλοδοξεί να γίνει πολλά περισσότερα από ένας αποθηκευτικός χώρος τελευταίας τεχνολογίας. Όπως επισημαίνει το Surface, στόχος είναι οι εγκαταστάσεις του να στεγάσουν ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα τέχνης της Ευρώπης, προσελκύοντας εξειδικευμένους επιστήμονες, ερευνητές και συντηρητές.
Πηγή: smithsonianmag.com