Ήταν απόγευμα της 7ης Μαρτίου. Ο γιατρός Τζιοβάνι Πασέρι είχε μόλις επιστρέψει στο σπίτι του από το νοσοκομείο Ματζόρε, όπου είναι παθολόγος, όταν κλήθηκε επειγόντως να επιστρέψει στη δουλειά. Στον θάλαμό επρόκειτο να εισαχθεί το πρώτο κρούσμα COVID-19.
Οδηγώντας πίσω στο νοσοκομείο, στους γεμάτους δέντρα δρόμους της Πάρμα, ο Πασέρι, 56 ετών, θυμάται να σκέφτεται: «Πάω τώρα στον θάνατό μου;».
Στους περισσότερους από 21.000 θανάτους από κορονοϊό στην Ιταλία, συμπεριλαμβάνονται και αρκετοί γιατροί. Μεταξύ τους και ένας συνάδελφος του Πασέρι στο Ματζόρε, του νοσοκομείου σε μια από τις πληγείσες περιοχές της Ιταλίας.
Από εκείνο το απόγευμα, πάνω από ένα μήνα πριν δηλαδή, ο Πασέρι δουλεύει κάθε μέρα. Είναι αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου στην ιατρική σχολή, αλλά τώρα κάνει 12ωρες βάρδιες στο νοσοκομείο.
Από το απόγευμα της 7ης Απριλίου έως το πρωί της 9ης Απριλίου, ο φωτογράφος του Associated Press Ντομένικο Στινέλι τον ακολουθούσε λεπτό προς λεπτό για να καταγράψει την ημέρα του. Από την έντονη, 12ωρη νυχτερινή βάρδια στο νοσοκομείο, στη δραματικά αλλαγμένη ρουτίνα του στο σπίτι με τη σύζυγό του και τον 10χρονο γιο του.
Στο σπίτι του διαμόρφωσαν ένα δωμάτιο και το έκαναν υπνοδωμάτιο για να κοιμάται μόνος του, για να μειωθούν οι πιθανότητες μετάδοσης του ιού στη γυναίκα του, στην περίπτωση που κολλήσει και ο ίδιος.
Την πρώτη φορά που ο γιος του, ο Φραντσέσκο, πήδηξε να τον αγκαλιάσει όταν ο Πασέρι γύρισε σπίτι μετά από μια βάρδια με ασθενείς με κορονοϊό, ο γιατρός ενίσχυσε. Αυτό δεν είναι πλέον ασφαλές, αναγκάστηκε να πει στον γιο του.
Τώρα, όταν ο Πασέρι αισθάνεται ότι η συναισθηματική πίεση αυξάνεται στον γιό του, παίζουν μαζί χαρτιά. Κάθε φορά όμως φοράνε και οι δύο μάσκα.
Στη δουλειά, κάθε φορά που μπαίνει στο νοσοκομείο για να ξεκινήσει μια ακόμα βάρδια, βλέπει στην είσοδο τις ζωγραφιές που έχουν κάνεις διάφοροι ασθενείς και μη για να ευχαριστήσουν το προσωπικό του νοσοκομείου. «Σε όλους εσάς τους μαχητές, ευχαριστώ», γράφει μια.
Όμως το να κρατήσουν ψηλά του ηθικό τους είναι πολύτιμο αγαθό σε αυτή την κρίση. Ο Πασέρι δεν μπορεί να ξεχάσει τα μάτια των ασθενών του όταν πασχίζουν για να πάρουν μια αναπνοή.
Ο COVID-19, όπως γνωρίζει τώρα ο περισσότερος κόσμος, είναι καταστροφικός. Προκαλεί ήπια έως μέτρια συμπτώματα σε πολλά από τα κρούσματα, αλλά μπορεί να προκαλέσει πνευμονία και άλλες απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές. Πάνω από 137.000 άτομα έχουν πεθάνει παγκοσμίως λόγω του κορονοϊού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, που σύμφωνα με τους ειδικούς, πιθανότατα δεν αποκαλύπτουν απόλυτα την αλήθεια, λόγω των πιθανών κρουσμάτων και θανάτων που μένουν χωρίς εξέταση.
Την ημέρα του ρεπορτάζ του AP, ο θάλαμος του Πασέρι έχει 32 από τους συνολικά 450 ασθενείς COVID-19 του νοσοκομείου. Με χέρια που τα προστατεύει με γάντια, αγγίζει το γυμνό χέρι ενός ασθενή ηλικίας περίπου 80 ετών. Το σφύριγμα που κάνει το οξυγόνο δυσκολεύει έναν άλλο ηλικιωμένο ασθενή να ακούσει τι του λέει ο Πασέρι, έτσι ο γιατρός γράφει όσα θέλει να του πει για την κατάσταση της υγείας του και του δίνει το χαρτί για να το διαβάσει.
Σε ένα γραφείο, μέσα σε χαρτοκούτια, βρίσκονται οι φάκελοι των ασθενών. Από εκεί ενημερώνεται ποιος έζησε και ποιος πέθανε όσο έλειπε. Δύο κουτιά φέρουν την ένδειξη «εξιτήριο». Το τρίτο γράφει «νεκροί».
Μάσκα, γυαλιά, πολλά ζευγάρια γαντιών, τρείς προστατευτικές στολές, καλύμματα ποδιών: Στο τέλος της βάρδιας του, ο Πασέρι αφαιρεί ένα-ένα όλα αυτά που τον προστατεύουν από την επαφή του με τον ιό. Ακόμη και αυτή η διαδικασία πρέπει να γίνει με προσοχή, ώστε τίποτα από όλα αυτά να μην έρθει σε επαφή με το δέρμα του ή τα μαλλιά του. Το ντους που θα κάνει στο σπίτι είναι πλέον η μεγαλύτερη ανακούφιση.
Εκείνη τη νύχτα, θα ξαπλώσει στην απομονωμένη κρεβατοκάμαρα μόνος του, στην «απομόνωσή του» με ένα βιβλίο παρέα που θα τον οδηγήσει σε ένα απαραίτητο ύπνο, για να ξυπνήσει ξανά σε λίγες ώρες και να επαναλάβει για μια ακόμη φορά τον ηρωικό του ρόλο στο νοσοκομείο μαζί με τους συναδέλφους του.