Ο δότης 9623 γνωστής τράπεζας σπέρματος εμφανιζόταν ως ένας ιδιαίτερα ευφυής άνδρας, με IQ 160, διεθνώς αναγνωρισμένος ντράμερ ενώ έκανε το διδακτορικό του στις νευροεπιστήμες. Έτσι τουλάχιστον εμφανιζόταν...
Σε μία αγωγή όμως που κατατέθηκε την Πέμπτη από τρεις οικογένειες στον Καναδά υποστηρίζεται πως ο δότης ήταν στην πραγματικότητα ένας καταδικασμένος κακοποιός ο οποίος είχε διαγωνιστεί ως ασθενής πολλαπλών ψυχικών διαταραχών. Μεταξύ αυτών και ως σχιζοφρενής.
Ο δότης με το αμφισβητούμενο προφίλ είναι σήμερα ο βιολογικός πατέρας και των τριών παιδιών- ηλικίας 4 έως 8 ετών- που μεγαλώνουν οι οικογένειες των εναγόντων οι οποίοι τώρα ζητούν αποζημίωση 12 δισ. δολαρίων.
Η μήνυση στρέφεται κατά της Xytex Corp αλλά και της Outreached Health, με έδρες στη Tζώρτζια των ΗΠΑ και στον Καναδά αντίστοιχα αλλά η υπόθεση περνά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αυτό καθώς ο συγκεκριμένες δότης, επιλέχθηκε από τουλάχιστον 36 οικογένειες σε Καναδά, ΗΠΑ αλλά και Βρετανία.
Όπως αναφέρει στην Toronto Star ο δικηγόρος James Fireman, «εάν (σσ οι ισχυρισμοί των εναγόντων) αποδειχθούν, τότε δεν μιλάμε για μια συγκλονιστική υπόθεση, αλλά για εξωφρενική υπόθεση».
Η Xytex Corp απορρίπτει ως αναληθείς όλες τις κατηγορίες που τις προσάπτουν οι ενάγοντες και ο Ted Lavender, δικηγόρος της εταιρείας, σε email που απέστειλε στην Guardian δήλωσε πως η Xyteχ είναι ηγέτιδα στο χώρο της και τηρεί όλους τους προβλεπόμενους κανόνες, ώστε να «παρέχει με ασφάλεια και ιδιαίτερη προσοχή» το δώρο της δημιουργίας νέας ζωής σε οικογένειες που δεν μπορούν να αποκτήσουν χωρίς βοήθεια, ένα παιδί.
Μέχρι τώρα πάντως κανένας από τους ισχυρισμούς των οικογενειών δεν έχει αποδειχθεί στο δικαστήριο. Η υποτιθέμενη «ασυμφωνία» μεταξύ του διαδικτυακό προφίλ του δότη και της ταυτότητάς του ήρθε στο φως για πρώτη φορά το 2014 όταν ένα email του δότη απεστάλη σε μια από τις οικογένειες.
Η Angie Collins, 45 ετών, δασκάλα στο Τορόντο και μια από τους γονιούς που κατέφυγαν στη δικαιοσύνη, άρχισε να ψάχνει την υπόθεση και όπως δηλώνει, σύντομα κατάλαβε πως κάτι δεν πάει καλά με τον άνδρα που ήταν ο πατέρας του παιδιού της και υποτίθεται πως μιλούσε πέντε γλώσσες και διάβαζε τέσσερα με πέντε βιβλία το μήνα. «Γινόταν όλο και χειρότερο...Ήταν σαν ένα όνειρο που έγινε εφιάλτης σε μια στιγμή». Σήμερα, αν και το αγοράκι της δεν έχει εμφανίσει κάποιο σύμπτωμα ψυχικής ασθένειας η ίδια ζει κάθε μέρα με την αγωνία...
Σύμφωνα με τις καταγγελίες των γονιών, ο δότης έχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, έπασχε από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας και είχε ψευδαισθήσεις μεγαλείου ενώ φέρεται να είχε εκτίσει ποινή οκτώ μηνών για διάρρηξη σε σπίτι ενώ κατάφερε να πάρει πτυχίο μετά από 20 χρόνια φοίτησης. Υπέβαλε αίτηση για να γίνει δότης το 2000, σύμφωνα πάντα με την αγωγή, και δεν ήταν υποχρεωμένος να αποδείξει με κάποιο τρόπο την πραγματική του ταυτότητα. Φέρεται μάλιστα πως συνέχισε να διαθέτει το σπέρμα του έναν αμοιβής μέχρι και το 2014.
Η Collins, πάντως δεν κακίζει τον δότη αλλά την τράπεζα σπέρματος που του επέτρεψε να δωρίσει το σπέρμα του χωρίς να ελέγξει, όπως λέει στην Star, την ταυτότητά του. Η ίδια και ο σύντροφός της, πέρασαν τέσσερις μήνες ψάχνοντας τον «τέλειο» δότη και τελικά επέλεξαν, όπως πλέον είναι πεπεισμένοι, τον πιο ακατάλληλο ενώ τονίζει πως η συγκεκριμένη τράπεζα υπερηφανεύεται πως οι δότες της είναι μεταξύ του 1% των πιο υγειών πολιτών.
Τώρα, ζητά να υποχρεωθούν όλες οι τράπεζες σπέρματος να ελέγχουν καλύτερα την ταυτότητα των ατόμων που δίνουν σπέρμα, να εξετάζεται η κατάσταση της υγείας τους και το ποινικό τους μητρώο. Από την ίδια την Xytex ζητά τη δημιουργία ενός λογαριασμού για τη στήριξη παιδιών που έχουν ως βιολογικό πατέρα τον συγκεκριμένο δότη και τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν στην περίπτωση που κάποιο από τα παιδιά διαγνωστεί με ψυχικές νόσους.
Άλλη δικηγόρος στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ δηλώνει πάντως πως ετοιμάζεται να καταθέσει και εκείνη αγωγή εκ μέρους Βρετανών και Αμερικανών που επίσης επέλεξαν τον ίδιο δότη και όλοι ελπίζουν πως αυτός ο δεύτερο γύρος αγωγών θα έχει καλύτερη τύχη από τη πρώτη.
Ο δικηγόρος πάντως της Xytex δηλώνει πως η εταιρεία θα υπερασπιστεί τον εαυτό της όπως και κατά την υποβολή της πρώτης αγωγής, και πως το αποτέλεσμα θα είναι απαλλακτικό όπως και την πρώτη φορά ενώ φαίνεται να βασίζει την αισιοδοξία του για την έκβαση της υπόθεσης στην αδυναμία παρουσίασης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων από πλευράς των εναγόντων.