Πριν από δεκαπέντε χρόνια, η Βαλερί Πεκρές κατέπνιξε μια φοιτητική εξέγερση για τις μεταρρυθμίσεις στο πανεπιστήμιό της με τον ίδιο συνδυασμό πολιτικών τακτικών για την οικοδόμηση συναίνεσης και μεταρρυθμιστικής τόλμης που έχει και τώρα και με τα οποία πιστεύει ότι θα οδηγηθεί στη γαλλική προεδρία.
Τον περασμένο μήνα επιλέχτηκε ως υποψήφια από τα μέλη του συντηρητικού κόμματος Les Republicains και οι έρευνες ψηφοφόρων δείχνουν ότι η Πεκρές θα μπορούσε να κερδίσει τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στις εκλογές του Απριλίου. Αν τα καταφέρει, θα γίνει η πρώτη γυναίκα αρχηγός κράτους της Γαλλίας.
Σε ένα γραφείο στολισμένο με αφίσες του κινηματογράφου, η Πεκρές, έβγαλε μια λίστα με τα δεινά που αντιμετωπίζει η Γαλλία και οφείλονται στον κοινωνικό και δημοσιονομικό συντηρητισμό της: κακό έλεγχο των εθνικών συνόρων, βίαια γκέτο στις πόλεις και αυξανόμενο χρέος.
«Πρέπει να αποκαταστήσουμε την τάξη, τόσο στους δρόμους μας όσο και στους εθνικούς μας λογαριασμούς», λέει στο Reuters.
Υπήρξε υπουργός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και στη συνέχεια προϋπολογισμού κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Νικολά Σαρκοζί και είπε την περασμένη εβδομάδα ότι θα βγάλει «τον σωλήνα τροφοδοσίας» για να καθαρίσει προβληματικές γειτονιές όπου το κράτος είχε χάσει την εξουσία και στις οποίες επικρατεί η ανομία.
Επικριτική με τον Μακρόν επειδή «έκανε μια τρύπα στα κρατικά ταμεία» κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Πεκρές υποσχέθηκε να μεταρρυθμίσει το γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα της Γαλλίας και να μειώσει τον διογκωμένο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων - και οι δύο υποσχέσεις, που όπως λέει η ίδια, ο Μακρόν απέτυχε να εκπληρώσει.
Το στυλ της, λέει, είναι «κατά τα δύο τρίτα Ανγκελα Μέρκελ και κατά το ένα τρίτο Μάργκαρετ Θάτσερ».
«Είμαι μια γυναίκα που συμβουλεύεται, αποφασίζει και ενεργεί», λέει.
Οι αντίπαλοι που της είχαν δώσει το παρατσούκλι «η ξανθιά» έχουν πληρώσει το τίμημα, λέει. Ερωτηθείσα εάν η Γαλλία ήταν έτοιμη για μια γυναίκα πρόεδρο, απάντησε: «Οι ψηφοφόροι στα δεξιά έδειξαν ότι είναι έτοιμοι και μπορούν να είναι λιγότερο επιφυλακτικοί στο να εμπιστευτούν μια γυναίκα».
«Άκαμπτοι»
Το κόμμα της Πεκρές, που έχει τις ρίζες του στον Τσαρλς ντε Γκολ, κυριάρχησε στη γαλλική πολιτική για μεγάλο μέρος της μεταπολεμικής εποχής. Αλλά αφού ο Μακρόν αναμόρφωσε το τοπίο το 2017, αγωνίστηκε να ενώσει τις κεντροδεξιές και σθεναρά συντηρητικές φατρίες του πολιτικού τοπίου του κόμαμτος.
Οι δημοσκοπήσεις την δείχνουν σε μια σκληρή κούρσα με τη Μαρίν Λεπέν, ηγέτη της παραδοσιακής ακροδεξιάς, για τη δεύτερη θέση στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Ο Ζεμού ακολουθεί από κοντά. Αν τα καταφέρει, θα ήταν ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος για τον Μακρόν, λένε οι έρευνες.
Γεννημένη σε ένα πολυτελές προάστιο του Παρισιού και σπουδασμένη στην ελίτ σχολή ENA της Γαλλίας για πολιτικούς και δημοσίους υπαλλήλους, η Πεκρές είναι μετριοπαθής σε ένα συντηρητικό κόμμα που έχει εκτοξευθεί προς τα δεξιά καθώς η ακροδεξιά τροφοδοτεί το αντιμεταναστευτικό αίσθημα και την επιθυμία πολλών ψηφοφόρων να γίνουν σκληροί.
Η Πεκρές έχει «σκληρύνει» το λόγο της σχετικά με τη μετανάστευση και την εθνική ταυτότητα, επιδιώκοντας να εξουδετερώσει την απειλή από τη Λεπέν και τον Ζεμούρ, των οποίων η υπόσχεση να «σώσουν τη Γαλλία» από το Ισλάμ έχει πολώσει τη χώρα.
Σε ένα τραπέζι στο γραφείο της Πεκρές υπάρχει μια φωτογραφία του Σάμουελ Πάτι, του δασκάλου που αποκεφαλίστηκε από έναν έφηβο σε ένα προάστιο του Παρισιού το 2020, επειδή χρησιμοποίησε καρικατούρες του Προφήτη Μοχαμάντ σε ένα μάθημα για την ελευθερία του λόγου.
Η Πεκρές λέει ότι το πορτρέτο του δασκάλου θα την ακολουθήσει στο Μέγαρο των Ηλυσίων εάν κερδίσει τις εκλογές.
«Πρέπει να μην κάνουμε πίσω όσον αφορά το σεβασμό των αξιών μας», λέει. «Στον δημόσιο χώρο, ο νόμος προηγείται της πίστης. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και τα ίδια καθήκοντα».