Ο πιθανότατα τελευταίος πίνακας του σπουδαίου Ολλανδού καλλιτέχνη, Βίνσεντ Βαν Γκογκ, «Tree Roots» τον οποίο εικάζεται ότι φιλοτέχνησε λίγες ώρες πριν από την αυτοκτονία του το 1890, έγινε αντικείμενο έντονου διχασμού.
Το θέμα του έργου, μία θαμνώδης έκταση στον πίσω κήπο της οδού Daubigny 48, στο Ωβέρ-σουρ-Ουάζ της Γαλλίας, οδήγησε σε πενταετή δικαστική διαμάχη.
Η δήμαρχος Isabelle Mézières και οι Jean-François και Hélène Serlinger, οι ιδιοκτήτες του σημείου από το όποιο άντλησε έμπνευση ο Βαν Γκογκ στο γαλλικό χωριό, βρέθηκαν αντιμέτωποι στο δικαστήριο, καθώς ο δήμος προσπάθησε να πάρει τη γη, με τον ισχυρισμό ότι αποτελεί κομμάτι του δημόσιου δρόμου.
Το 2020, η πιθανή τοποθεσία του περίφημου πίνακα ανακαλύφθηκε από τον Βόουτερ βαν ντερ Βέεν, τον επιστημονικό διευθυντή του Ινστιτούτου βαν Γκογκ, ο οποίος αναγνώρισε ομοιότητες μεταξύ του έργου και μιας κάρτας που χρονολογείται μεταξύ 1900 και 1910.
Η καρτ ποστάλ απεικόνιζε μερικά δέντρα σε μια όχθη κοντά στο γαλλικό χωριό Ωβέρ-σουρ-Ουάζ.
Τη δίκη κέρδισε το ζευγάρι. Το τοπικό δικαστήριο εξέδωσε υπέρ τους απόφαση το 2023, με το εφετείο των Βερσαλλιών να την υποστηρίζει, αναφέροντας ότι, «το ανάχωμα που περιέχει τις ρίζες των δέντρων τις οποίες ζωγράφισε ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ δεν αποτελεί κομμάτι της δημόσιας οδού». Παράλληλα, το δικαστήριο επέβαλε στο δήμο να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα του ζευγαριού, ύψους 2.000 ευρώ.
Το ζευγάρι τώρα προσφέρει ξεναγήσεις στο χώρο με τιμή εισιτηρίου στα 8 ευρώ.
«Είμαστε πολύ ευτυχείς που αυτό τελείωσε», δήλωσε η Hélène Serlinger στον Independent. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η αγάπη του ζευγαριού για τον Βαν Γκογκ ήταν αυτή που τους οδήγησε να μετακομίσουν στο χωριό το 1996.
«Η δήμαρχος προσπάθησε να οικειοποιηθεί το κάτω μέρος του οικοπέδου υποστηρίζοντας ότι αποτελεί κομμάτι του δρόμου, κάτι που είναι τρομερό», πρόσθεσε. Όταν το ζευγάρι αγόρασε το οικόπεδο το 2013, δεν γνώριζε τίποτα για την ιστορική και καλλιτεχνική αξία αυτού του μικρού κομματιού γης.
Ο πίνακας, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ, ήταν ημιτελής και θα μπορούσε σχεδόν να θεωρηθεί ως «ένα συνονθύλευμα φωτεινών χρωμάτων και ευφάνταστων αφηρημένων μορφών», όπως επεσήμανε το μουσείο.
Ωστόσο, ο Andries Bonger, κουνιάδος του αδελφού του καλλιτέχνη, Τεό, σε επιστολή του είχε γράψει για τον πίνακα, «το πρωί πριν από τον θάνατό του, είχε ζωγραφίσει ένα sous-bois (σκηνή δάσους), γεμάτο ήλιο και ζωή».
Σε δημοσίευση της η δήμαρχος του χωριού, Isabelle Mézières, έγραψε, «το κομμάτι αυτό ανήκει στους κατοίκους του Οβερ. Δεν τίθεται θέμα υποχώρησης του δημόσιου συμφέροντος του λαού του Οβερ έναντι των ιδιωτικών συμφερόντων. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας δεν έχει διευθετηθεί», πρόσθεσε η δήμαρχος.
Στις 27 Ιουλίου 1890, ο ταλαιπωρημένος Ολλανδός καλλιτέχνης αυτοπυροβολήθηκε στο στήθος στο Ωβέρ-σουρ-Ουάζ. Λίγες μέρες αργότερα, υπέκυψε στα τραύματά του, με το τελευταίο του έργο να μένει ημιτελές.
Με πληροφορίες από artnet, Independent