365 μέρες, 52 Κυριακές, κι άλλα τόσα γεύματα γύρω από ένα τραπέζι, μια γάστρα κι ένα μπουκάλι κρασί. Είμαστε εμείς – η ίδια παρέα ανθρώπων, γύρω από το ίδιο τραπέζι. Κι όμως την τελευταία νύχτα του χρόνου, είμαστε εμείς… αλλιώς. Τι είναι αυτό που κάνει τα πρωτοχρονιάτικα τραπέζια τόσο διαφορετικά;
Αυτό το τραπέζι ετοιμάζεται μέρες, στρώνεται από νωρίς και λερώνεται γρήγορα. Γύρω του μαζευόμαστε όλοι πιο λαμπεροί από ποτέ. Μοιάζει με την ηρωική μας έξοδο από ένα μπερδεμένο κουβάρι στιγμών που ξετυλίγεται αργά-αργά και φτάνει να λύνει τον τελευταίο του κόμπο στο πιο δυνατό «ντιγκ» των ποτηριών. Στην τελευταία νύχτα του χρόνου. Και κάθε έξοδος, και δη ηρωική, είναι απελευθερωτική κι ως εκ τούτου αξίζει να γιορτάζεται.
5 μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. «Πρέπει να ψωνίσουμε! Να πάμε Lidl αύριο πρωί-πρωί να έχουμε τη μέρα μπροστά μας! Θυμήσου, να πάρουμε panettone με σοκολάτα που αρέσει στα παιδιά. Μελομακάρονα και κουραμπιέδες, οπωσδήποτε! Και με επικάλυψη σοκολάτας και τα απλά. Για παν ενδεχόμενο. Και για τον Στέλιο που δεν τρώει χοιρινό, Black Angus Rump steak ή Denver steak; Να μην έχουμε και ένα πλατό τυριών και αλλαντικών για ορεκτικό; Λοιπόν, ποικιλία από πατέ για το κέντρο, μπλε τυρί και προσούτο Πάρμας σίγουρα! Α, και σαλάμι αγριογούρουνου που αρέσει στον πατέρα σου. Τα γράφεις;»
Η μέρα μας έχει ξεκινήσει με ξέφρενη ενέργεια στην κουζίνα της μαμάς, όπου η λίστα για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι έχει αρχίσει να απλώνεται σαν χαλί πάνω στον ολόλευκο πάγκο. Με ιλιγγιώδη ταχύτητα, περίσσεια έμπνευση και attitude διεθνών σεφ, μπαίνουμε στo Lidl, ρολάροντας με τα καρότσια μας προς διαφορετικές κατευθύνσεις, έτοιμες να δημιουργήσουμε το πιο deluxe γεύμα της χρονιάς! Το τραπέζι φέτος θα είναι… αλλού! Κι όταν λέω αλλού, εννοώ όντως αλλού, αφού μέχρι και σάλτσα τρούφας βρήκαμε για να συνοδεύσουμε τις πιο γευστικές, ζουμερές και χριστουγεννιάτικες ταλιάτες!
2 μέρες πριν την Πρωτοχρονιά. «Λοιπόν, διάβασα καταπληκτική συνταγή για τα μπουτάκια χήνας. Με σάλτσα μήλου, λέει. Τέλειο; Καλά, τι τραπεζάρα θα είναι αυτή!». Ο μονόλογος της μαμάς συνεχίζεται με τον ίδιο, αμείωτο ενθουσιασμό και το καημένο το ψυγείο έχει μετατραπεί σε ένα πολυπολιτισμικό mix γεύσεων που δεν παίρνει ανάσα.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς – μία ώρα πριν ξεκινήσει η παραδοσιακή, οικογενειακή μάζωξη. Το σπίτι μυρίζει… τα πάντα. Ό,τι μπορεί να φάει κανείς τα Χριστούγεννα, έχει μαγειρευτεί. Οι πιθανότητες να υπάρχει έστω και μια χριστουγεννιάτικη συνταγή που δεν έχει γίνει πράξη σε αυτήν εδώ την κουζίνα είναι απειροελάχιστες, σχεδόν μηδενικές. Παραδοσιακά πιάτα, ζουμερά κρέατα, vegan καταστάσεις, ιταλικά γλυκά, τυριά και αλλαντικά που ούτε βάζει ο ανθρώπινος νους – έχουν ήδη τοποθετηθεί στις λευκές πιατέλες από το καλό σερβίτσιο.
Λίγες ώρες πριν την αλλαγή του χρόνου. Ο μπαμπάς κατεβαίνει με σπριντ την κεντρική οδό δίπλα από το σπίτι. Τελευταίος και σίγουρα καταϊδρωμένος, μπαίνει στα Lidl με κλειστά μάτια για τα «ψώνια» του: αφρώδες ροζέ από ξινόμαυρο Αμυνταίου για εορταστική διάθεση και μείγμα καβουρδισμένων ξηρών καρπών. Εμείς, στολισμένοι, σαν μπάντα έτοιμη να απαγγείλει το «αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά» πέντε ώρες νωρίτερα από το κανονικό, τον παρακολουθούμε από το παράθυρο να φτάνει στην κάτω πόρτα. Αναμένεται το μεγαλύτερο fail στην ιστορία των Χριστουγέννων! Από το θυροτηλέφωνο ακούγεται μια κραυγή: «ΒΑΣΙΛΗ! Βασιλόπιτα πήραμε;».
Το σπριντ συνεχίζεται, προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά. Έχουμε κολλήσει τα μέτωπά μας στο τζάμι της μπαλκονόπορτας και παρακολουθούμε τον «αγώνα». Τον βλέπουμε να ξαναμπαίνει στο Lidl και κοιταζόμαστε με απορία. «Μα, καλά, πού πάει;». Κι όμως εκείνος ξέρει πολύ καλά! Καταφθάνει χαρούμενος, παρά την κούραση του, με δύο βασιλόπιτες Favorina, γιατί με κάθε αγορά η Lidl Ελλάς προσφέρει 0,70€ στον οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού» για την κάλυψη του ετήσιου κόστους λειτουργίας του Σπιτιού Ημερήσιας Φροντίδας στην Εύβοια! Με την ίδια παιδική αγωνία που είχαμε μικροί, κόβουμε την βασιλόπιτα και το φλουρί πηγαίνει δικαιωματικά στον μπαμπά για τον κόπο και τον ιδρώτα του. Η νέα χρονιά μας βρίσκει με ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης, γύρω από το ίδιο τραπέζι.
Και αυτή ακριβώς τη στιγμή, συνειδητοποιώ πως αυτό το τραπέζι εκτός από την ηρωική έξοδο από αυτά που αφήσαμε πίσω, συμβολίζει και μια εξίσου ηρωική είσοδο σε όλα εκείνα που ακολουθούν. Κι ίσως η φρενίτιδα που συνοδεύει κάθε χρόνο τη δημιουργία του τραπεζιού να είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε, πριν ξεσπάσουμε το στρες της χρονιάς σε πλατιά χαμόγελα. Με το πρώτο ποπ του μπουκαλιού και την πρώτη κοινή ευχή: μόνο χαμόγελα!
Και να που ο μπαμπάς, με αυτό το τελευταίο σπριντ της χρονιάς προς τα Lidl, κατάφερε να γεμίσει τα πρόσωπά μας με ένα τεράστιο, αυθεντικό χαμόγελο που φτάνει μέχρι και την Εύβοια! Αγοράζοντας μια βασιλόπιτα με αξία… ανεκτίμητη.