Η Αγία Σοφία είναι κομμάτι της Οικουμενικότητας του Ελληνισμού και επομένως έχει διεθνή αντίκτυπο και αφορά όλον τον χριστιανικό κόσμο. Το ζήτημα το ανακίνησε ο Ερντογάν για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους. Αγγίζει τον μέσο Τούρκο ο οποίος θα ήθελε να δει την Αγία Σοφία ως τέμενος. Όμως η Τουρκία είναι μια χώρα στην οποία η εσωτερική και η εξωτερική πολιτική τέμνονται. Η τυπολογία των μεσανατολικών κρατών μας δείχνει ότι οι περισσότεροι ηγέτες αυτών των χωρών, χρησιμοποιούν την εξωτερική πολιτική σαν όχημα για να συσπειρώσουν το εκλογικό σώμα ειδικά σε περιόδους που η δημοτικότητά τους, ακολουθεί φθίνουσα πορεία.
Διαβάστε επίσης: Η παγίδα και το όπλο της Αγίας Σοφίας
Με άλλα λόγια, η Τουρκία υπενθυμίζει στην Δύση και ειδικά στην Ε.Ε την οποία πολλές φορές στο παρελθόν ο Ταγίπ Ερντογάν την έχει χαρακτηρίσει ″χριστιανική λέσχη″, πως αν εξεταστούν κυρώσεις εναντίον της, τότε θα χρησιμοποιήσει ως εργαλείο το χαρτί του φανατισμού των απανταχού ακραίων μουσουλμάνων. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτήν την περίοδο η Ε.Ε επανεξετάζει τις σχέσεις της με την Τουρκία και ειδικά μέσα από τη γαλλική πίεση. Η Γερμανία ακύρωσε την επένδυση της VW αξίας 2 δισ. και σαν τουριστικός προορισμός, η Τουρκία δε φαίνεται να θεωρείται ασφαλής από αρκετά κράτη της Ε.Ε. Στην Ευρώπη ζουν εκατομμύρια μουσουλμάνοι.
Παρόλα αυτά, όπως σε κάθε περίσταση πόλωσης, συσπειρώνεται όχι μόνο η μια πλευρά αλλά και η άλλη. Ο πρόεδρος Τραμπ σύμφωνα με στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο του Μπόλτον αλλά και από άλλες καταθέσεις, έχει ανάρμοστες σχέσεις (εξωθεσμικές) με τον Ταγίπ Ερντογάν. Όμως η δημοτικότητά του κατρακυλά και μεγάλο μέρος της δεξαμενής των ψηφοφόρων του, είναι χριστιανοί οι οποίοι έδωσαν ψήφο στον Τραμπ λόγω και της προεκλογικής του ρητορικής σχετικά με τη θέση των μουσουλμάνων στις ΗΠΑ. Επομένως, αν συνυπολογίσουμε το θέμα με τον πάστορα Μπράνσον και τον τρόπο με τον οποίο αντέδρασε τότε ο Τραμπ, δεν είναι απίθανο ο Λευκός Οίκος να υιοθετήσει ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, εκτός και αν ο πρόεδρος Τραμπ θεωρεί τις εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου χαμένες και άρα, δε θα ρίσκαρε τις όποιες ″ειδικές-επαγγελματικές σχέσεις″ (αν τις έχει) με τον Ερντογάν. Και οι δύο ηγέτες φαίνεται να είναι εγκλωβισμένοι από τις επιλογές τους αλλά και από τα ακροατήρια στα οποία απευθύνονται στο εσωτερικό των χωρών τους.