Οι φωτογραφίες της NASA από τον Πλούτωνα που μοιάζουν με δέρμα φιδιού

Εκπληκτικές φωτογραφίες της NASA από τον Πλούτωνα: Η επιφάνεια μοιάζει με δέρμα φιδιού

Έκπληκτους έχουν αφήσει τους επιστήμονες οι τελευταίες φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης της NASA από τον πλανήτη Πλούτωνα.

Οι φωτογραφίες οι οποίες τραβήχτηκαν από το σκάφος New Horizon, δείχνουν ένα παράξενο τοπίο το οποίο μοιάζει εκπληκτικά με δέρμα φιδιού, όπως αναφέρει σε δήλωσή της η διαστημική υπηρεσία.

Open Image Modal

Είναι ένα μοναδικό τοπίο το οποίο εκτείνεται σε απόσταση εκατοντάδων μιλίων, αναφέρει ο γεωφυσικός Γούλιαμ ΜακΚίνον, μέλος του New Horizon.

«Μοιάζει περισσότερο με φλοιό δέντρου. Αυτό θα πάρει πραγματικά χρόνο για να το καταλάβω. Ίσως να είναι κάποιος συνδυασμός των εσωτερικών τεκτονικών δυνάμεων και η εξάχνωση του πάγου η οποία οδηγείται από το αχνό φως του ηλίου πάνω στον

Πλούτωνα».

Με γυμνό μάτι η εικόνα δείχνει ένα εκπληκτικό μείγμα χρωμάτων του Πλούτωνα συμπεριλαμβανομένων του μπλε, του κίτρινου, του πορτοκαλί και του βαθύ κόκκινου.

Αυτό που θα πρέπει να κάνουν τώρα οι επιστήμονες είναι να αποκωδικοποιήσουν αυτήν την πληροφορία και να μάθουν τι γεωλογικά χαρακτηριστικά αντιπροσωπεύουν αυτά τα χρώματα.

Η λήψη η οποία σύμφωνα με την NASA αντιστοιχεί σε περίπου 330 μίλια, δηλαδή κάπου 530 χιλιόμετρα, συνδυάζει το μπλε, το κόκκινο αλλά και υπέρυθρες εικόνες που λαμβάνονται από την πολυφασματική κάμερα.

Open Image Modal

Άλλες εικόνες οι οποίες έχουν τραβηχτεί από άλλη κάμερα δείχνουν ότι μερικά από τα χαρακτηριστικά του Πλούτωνα μοιάζουν με αμμόλοφους, την παγωμένη παλιότερη ακτογραμμή μιας λίμνης πάγου και βουνά πάγου με απόκρημνα βράχια.

Παράλληλα με αυτές τις εκπληκτικές εικόνες οι ερευνητές χρησιμοποιούν επίσης νέα στοιχεία για την καλύτερη κατανόηση του πλανήτη.

Ένας χάρτης ο οποίος δημιουργήθηκε πρόσφατα, δείχνει ότι υπάρχουν διάφορες περιοχές στον Πλούτωνα με υψηλή και χαμηλή συγκέντρωση μεθανίου.

Σύμφωνα με τη NASA η κατανομή αυτή είναι κάθε άλλο παρά απλή «με υψηλότερη συγκέντρωση σε φωτεινές πεδιάδες και κρατήρες αλλά συνήθως καθόλου στα κέντρα των κρατήρων ή πιο σκούρες περιοχές».