Είναι Έλληνας και διευθύνει ένα από τα ισχυρότερα ανεξάρτητα Ιδρύματα της Ευρώπης, το οποίο επί της ουσίας έχει αναλάβει ρόλο Συμβουλευτικό προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για ζητήματα που κυριαρχούν στην κοινωνικό-πολιτική ατζέντα και αφορούν στην Ενέργεια, το Κλίμα και το Περιβάλλον.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ιδρύματος Ευρωπαϊκής Ενεργειακής και Κλιματικής Πολιτικής κ. Βλάσης Οικονόμου αναφέρεται στους νέους και επιτακτικούς Κλιματικούς στόχους που τίθενται και που πρόκειται να αλλάξουν ριζικά πολλές παραμέτρους της εύθραυστης και ευρισκόμενης υπό πίεση βιωσιμότητάς μας.
Ποιός είναι ο λόγος της ύπαρξης του Ιδρύματος Ευρωπαϊκής Ενεργειακής και Κλιματικής Πολιτικής;
Το Ίδρυμα Ευρωπαϊκής Ενεργειακής και Κλιματικής Πολιτικής έχει έδρα την Ολλανδία και κύριος στόχος του είναι η έρευνα. Κάνουμε μελέτες σε μεγάλα πρότζεκτς της Ευρωπαϊκής Ένωσης που σχετίζονται με την Ενέργεια και την Κλιματική Μεταβολή. Είναι ένα ανεξάρτητο Ίδρυμα επί της ουσίας το οποίο σε συνεργασία με Τμήματα Πανεπιστημίων, Πολιτικούς φορείς και πολίτες λειτουργεί ως άτυπος Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Προφανώς ο ρόλος σας είναι κρίσιμος, απαραίτητος και νευραλγικός, δεδομένου ότι η Κλιματική Αλλαγή “καλπάζει” στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Θεωρούμαστε με βάση την αξιολόγηση και την χρησιμότητα ένα από τα πιο δυνατά Ινστιτούτα της Ευρώπης και αυτή τη στιγμή διαχειριζόμαστε περισσότερα από δεκαπέντε ερευνητικά έργα τα οποία κοστολογούνται πάνω από τέσσερα εκατομμύρια ευρώ το καθένα ξεχωριστά. Συνεργαζόμαστε με τις 27 χώρες και 400 δήμους σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
Οι Κλιματικοί και Ενεργειακοί στόχοι είναι πια τόσο ισχυροί καθώς εγκαταλείπεται το μοντέλο ανάπτυξης του ’80 φερεπείν που χτίζαμε ανεξέλεγκτα. Η Κλιματική Μεταβολή είναι εδώ και είναι πανίσχυρη, είδατε τι συνέβη τον τελευταίο μήνα σε διάφορες γωνιές του πλανήτη αλλά και στην χώρα μας.
Για κάθε πολιτική ή οικονομική απόφαση που λαμβάνουμε θα πρέπει να υπεισέρχονται οι παράγοντες Κλίμα και Περιβάλλον, γιατί χωρίς αυτά, θα βρεθούμε να πληρώνουμε πρόστιμα αλλά και θα τρέχουμε να καλύψουμε τα κενά της ασυνέπειας μας, καθώς η Κλιματική Αλλαγή “καλπάζει” και αν δεν κάνουμε κάτι τώρα νομοτελειακά στο μέλλον θα κληθούμε να το πληρώσουμε τρείς και τέσσερις φορές περισσότερο, όχι μόνο σε οικονομική κλίμακα αλλά ενδεχομένως και σε απώλειες ανθρωπίνων ζωών και ζωτικής σημασίας φυσικών πόρων.
Υπάρχουν οικονομικά - αριθμητικά μεγέθη που να αναδεικνύουν το εκτιμώμενο κόστος της Κλιματικής Μεταβολής;
Το Κόστος της Κλιματικής Αλλαγής για την χώρα μας μέχρι το 2050 ανέρχεται στα 700 δισ. ευρώ σύμφωνα με την σχετική μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδας. Αναλογικά, Η περιφέρεια Πελοποννήσου θα υποστεί ζημιές την επόμενη περίοδο πάνω από 35 δισ. ευρώ (με βάση την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για 700 δισ εθνική ζημιά και το 5% του ΑΕΠ της χώρας στην Πελοπόννησο, που σημαίνει περίπου 35,000 κατά κεφαλήν όταν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη Πελοπόννησο είναι 14,000).
Για να καταλάβουμε καλύτερα τα μεγέθη, η Κορινθία έχει 2 δισ. Ευρώ ΑΕΠ και θα χρεωθεί περίπου 9 δισ. Ευρώ... Το κόστος αυτό μεταφράζεται σε υγεία, εξάλειψη παραγωγής, λειψυδρία, διάβρωση παραγωγικών εδαφών και καταστροφή δημοσίων υποδομών.
Για την Προστασία του φυσικού περιβάλλοντος – είναι αναγκαίο να υπάρχει πλήρης εναρμόνιση της αντιμετώπισης της κλιματικής μεταβολής με την προσαρμογή στην κλιματική μεταβολή και στην ανθεκτικότητα.
Αυτή τη στιγμή η χώρα και η περιφέρεια και οι δήμοι δεν έχουν ολοκληρωμένο πλαίσιο (αντιμετώπιση, προσαρμογή και ανθεκτικότητα). Δυστυχώς υπάρχουν και χειρότερα δεδομένα, διότι αν δεν πράξουν τα δέοντα για την ανάσχεση της Κλιματικής Μεταβολής οι χώρες ανά τον πλανήτη και φυσικά η Ελλάδα, τότε τα παραπάνω ποσά θα τριπλασιαστούν και ούτω καθεξής. Αυτά είναι τα κακά σενάρια που δεν τα σκεφτόμαστε.
Η Πελοπόννησος που συμπεριλαμβάνεται Γεωγραφικά στις περιοχές που αναμένεται να πληγούν ιδιαιτέρως από την Κλιματική Αλλαγή έχει εκπονήσει σχέδιο αντιμετώπισης;
Η Πελοπόννησος εδώ και χρόνια έχει συντάξει σχέδιο για την αντιμετώπιση και την προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή, Φυσικά είναι ογκωδέστατο περί τις επτακόσιες σελίδες. Αν διαβάσει κανείς θα διαπιστώσει ότι πολλά μέτρα είναι σε σωστή κατεύθυνση. Αυτά τα κείμενα δυστυχώς γράφονται και μένουν στα συρτάρια. Για παράδειγμα υπάρχουν μελέτες για την πρόληψη πυρκαγιών που δεν εφαρμόζονται, ξεσπούν οι φωτιές καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους και μετά συμπεραίνουμε ότι πρέπει να αγοράσουμε περισσότερα εναέρια μέσα κατάσβεσης. Το ζήτημα είναι τι μπορούμε, (γιατί μπορούμε) να κάνουμε για να αντιμετωπίζουμε τελικά λιγότερες πυρκαγιές.
Οι παγκόσμιοι παίκτες της Οικονομίας έχουν πραγματικά αντιληφθεί τι συμβαίνει; Καθώς ημίμετρα, όπως το αντιλαμβάνομαι, δεν θα έχουν τύχη.
Είναι γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερη και περισσότερη θέληση και από τους ισχυρούς παίκτες της Οικονομίας καθώς όλοι έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα της καταστάσεως. Βέβαια κάποιες χώρες συνεχώς αντιδρούν και σε αυτό το μπλοκ ανήκει δυστυχώς και η Ελλάδα.
Είμαστε μια ιδιαίτερη περίπτωση γιατί ενώ πλασάρουμε την Πράσινη Ανάπτυξη, “από πίσω” βλέπουμε ότι συνεχίζουμε να μιλάμε για ορυκτά καύσιμα, εξακολουθούμε να υποστηρίζουμε τα Φυσικά Αέρια, για όλα αυτά τα οποία είναι ενάντια στους στόχους, σε Ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει ο Κλιματικός Νόμος, η “Πράσινη Συμφωνία”, που δημιουργεί σοβαρούς στόχους και νέα αναπτυξιακά δεδομένα.
Ουσιαστικά μας οδηγούν σε μια Κοινωνία χαμηλού έως και μηδενικού άνθρακα με χρονικό ορίζοντα το 2050. Όλες οι χώρες είναι υποχρεωμένες να πράξουν και όχι να παραμείνουν σε θεωρητικό σχήμα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι απολύτως προσηλωμένη στο τρίπτυχο: Μείωση του διοξειδίου του άνθρακα, ενίσχυση των ΑΠΕ και της Ενεργειακής Εξοικονόμησης, ωστόσο υφίσταται μια ομάδα από έντεκα χώρες που κινείται στο... ναι μεν, αλλά... Πολλοί άνθρωποι στις Κεντρικές Κυβερνήσεις έχουν συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης και τολμούν, όμως όταν δομές σε Περιφερειακό επίπεδο λειτουργούν ακόμη με πρακτικές του παρελθόντος, υπό την έννοια ότι τρενάρουν την εφαρμογή της μετάβασης, αφού αφήνουν ακόμη χώρο στα ορυκτά καύσιμα, τότε χάνεται η ουσία και δεν υπάρχει αποτέλεσμα.
Ορισμένες καταστάσεις απαιτούν τόλμη. Δεν υπάρχει απεριόριστος χρόνος για την επίτευξη της ενεργειακής μετάβασης. Από ένα παλιό ορυκτό καύσιμο για να πας σε ένα καινούριο “καθαρό¨ και να κάνεις και χρήση κοστίζει. Όσο το καθυστερείς τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται.
Ένα σημαντικό κονδύλι του Ταμείου Ανάκαμψης αναμένεται να διατεθεί και για την μετάβαση στην “Πράσινη Εποχή....Εσείς τι πληροφορίες έχετε ως προς την πολιτική βούληση των κυβερνώντων και καθ′ ύλην αρμοδίων; Γιατί λεφτά θα έρθουν, πρόκειται όμως να κατανεμηθούν και να “απορροφηθούν” αντίστοιχα χρηματικά ποσά προς αυτήν την κατεύθυνση;
Πράγματι, είναι μια μοναδική ευκαιρία για την χώρα μας, φανταστείτε αν την χάσουμε τι θα συμβεί. Η πολιτική βούληση είναι να ακολουθήσουμε τους στόχους και τώρα ξαναγράφεται το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα, το οποίο θα είναι δεσμευτικό για όλες τις δράσεις του μέλλοντος.
Ωστόσο παρά τις καλές προθέσεις και τις εξαγγελίες η Ελλάδα πρόσφατα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη μή συμμόρφωση με την Οδηγία Ενεργειακής Εξοικονόμησης, γιατί θα έπρεπε να καταβάλλει υπερπολλαπλάσιες προσπάθειες για να θωρακίσει τα κτίρια.
Όσα Φυσικά αέρια και να φέρουμε, όσες ηλεκτροπαραγωγές και να εφαρμόσουμε, αν δεν μπορέσουμε να διαχειριστούμε την ζήτηση μας μέσω ενεργειακών αναβαθμίσεων των κτιρίων και προγραμμάτων εξοικονόμησης τότε κάνουμε μια τρύπα στο νερό.
Εμείς το κοιτάμε λίγο ανάποδα. Φέρνουμε τις ΑΠΕ, και την Εξοικονόμηση την αφήνουμε κάπου σε χαμηλό ποσοστό, Να το θέσω απλά: Τη φθηνότερη και καθαρότερη ενέργεια αν φέρουμε σε ένα σπίτι, αν το οίκημα δεν είναι μονωμένο σωστά, θα την απωλέσει! Σε ένα τέλεια μονωμένο σπίτι αν είχαμε αντλίες θερμότητας που είναι φθηνότερες και σχεδόν δυόμιση φορές πιο αποδοτικές, ούτε Φυσικό Αέριο θα χρειαζόμασταν, ούτε τίποτα από όλα αυτά.
Θέτετε ένα μεγάλο ζήτημα, με σοβαρό και πολυδιάστατο αντίκτυπο. Θα μπορούσαμε με πιο οικονομικές μεθόδους να παράξουμε μεγαλύτερα αποτελέσματα;
Συζητάμε για αγωγούς που διοχετεύουν ορυκτά καύσιμα και δεν χρηματοδοτούνται από την Ευρώπη γιατί δεν είναι επιλέξιμα. Αν όλα αυτά τα ποσά τα διαθέταμε για την Ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων θα γλιτώναμε πολύ περισσότερα. Όπου έχει εφαρμοστεί έχει πετύχει ενώ επιπροσθέτως ανοίγει και μεγαλύτερο κύκλο εργασιών. Φανταστείτε πόσα συναφή επαγγέλματα απασχολούν οι οικοδομικές δραστηριότητες. Ένας αγωγός σκάβεται, κλείνει και τελειώνει, μετά μένει μόνο η συντήρηση.
Αυτό που ακούστηκε από κάποιους παλιούς πολιτικούς ότι βασικός μοχλός της Οικονομίας μας δεν είναι ο Τουρισμός αλλά μπορεί να γίνει η Ενέργεια, ναι, και εγώ το πιστεύω, βέβαια υπό σωστές προϋποθέσεις.
Μιλάμε για τις ΑΠΕ, οι οποίες έχουν σοβαρά προβλήματα χωροθέτησης. Αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες που σε αρκετές περιπτώσεις και μεγάλο βαθμό έχουν δίκιο. Μήπως τελικά δεν χρειαζόμαστε τόσο πολλή ενέργεια αλλά την εξοικονόμηση της;
Να καταστήσουμε πιο ευέλικτα και πιο απορροφητικά τα προγράμματα του “Εξοικονομώ” στη χώρα μας, για τα οποία έχουμε δεχτεί Κριτική από το Συμβούλιο των Ευρωπαίων Επιτρόπων;
Να ανεβάσουμε πιο ψηλά τον πήχη της εφαρμογής τους, καθώς είμαστε πολύ κάτω από τους Ευρωπαϊκούς στόχους;
Ασφαλώς όλα αυτά αλλάζουν προς την σωστή κατεύθυνση αλλά χρειάζεται συστηματική δουλειά, ώστε να γίνουν κατανοητά από τον πολίτη. Άκουγα και τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου και τους Δημάρχους να λένε: θα φέρουμε νέες τεχνολογίες...Έχουν δει κάποια σχετική μελέτη για να διαπιστώσουν αν υπάρχει νόημα και ουσιαστικό αποτέλεσμα; Να τα κάνουμε όλα αυτά, αφού θεωρούν ότι το Φυσικό Αέριο λύνει τα προβλήματα, αλλά έχουν αντιπαραθέσει μια συγκριτική μελέτη; Μπορώ να σας πω, ότι το έχουμε κάνει εμείς ως Ίδρυμα και τα νούμερα δεν βγαίνουν.. Απεναντίας η οικονομική επιβάρυνση στους καταναλωτές θα είναι μεγαλύτερη.
Βρισκόμαστε πράγματι σε ένα κομβικό σημείο. Εσείς ως Διευθύνων Σύμβουλος στο Ίδρυμα Ευρωπαϊκής Ενεργειακής και Κλιματικής Πολιτικής έχετε προφανώς τεκμηριώσει, ότι με πιο οικονομικές μεθόδους, δυνάμεθα να πετύχουμε “πιο Πράσινα” αποτελέσματα. Όταν αυτό δεν το αντιλαμβάνεται ο εκάστοτε Περιφερειάρχης, ο τοπικός Βουλευτής και ο Δήμαρχος, πόσο μάλλον θα εχει την παραμικρή ιδέα ο τελικός αποδέκτης, δηλαδή πολίτης. Πως θα μπορούσε να εκπαιδευτεί προς αυτή την κατεύθυνση ο τελευταίος;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Εκπονήθηκε πρόσφατα μια μελέτη, που έδειξε όσο και να μας κάνει εντύπωση, ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν αποκτήσει τρομερή ενσυναίσθηση, τους διακατέχει μεγάλη ευαισθησία στο ζήτημα της Κλιματικής Αλλαγής. Μέχρι και πριν δέκα χρόνια όλο αυτό θα αποτελούσε ένα αφήγημα που θα παρέπεμπε σε μια γραφικότητα, Τώρα, τις πρωταρχικές συνέπειες της Κλιματικής Μεταβολής έχουν αρχίσει και τις βιώνουν και είναι λογικό να ανησυχούν ιδιαιτέρως κυρίως για το μέλλον και το περιβάλλον στο οποίο θα μεγαλώνουν τα παιδιά τους, οι επόμενες γενιές.
Όλη αυτή η Επιστημονική γνώση διαχέεται συστηματικά πλέον στους πολίτες και σε αυτό συμβάλλουν αρκετά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Ο κόσμος απαιτεί πλέον ριζικές αλλαγές. Πρέπει οι πολίτες να συμμετέχουν ενεργά.
Η WWF και άλλες ανά τον Κόσμο Περιβαλλοντικές Οργανώσεις άνοιξαν διαδικτυακές πλατφόρμες στις οποίες καλούσαν τους πολίτες να καταθέσουν εγγράφως τις ιδέες τους και τις απόψεις τους για τον νέο Κλιματικό νόμο, ο οποίος τώρα γράφεται και στην Ελλάδα.
Αν δεν συμπεριλάβεις πια τον πολίτη στη διαμόρφωση των νέων Πολιτικών αυτές αργά ή γρήγορα θα αποτύχουν και θα καταλήξεις πάλι στα πρόστιμα κλπ. Ο κόσμος πρέπει να γίνεται δέκτης τεκμηριωμένης γνώσης σε αυτά τα ζητήματα, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεπεράσουμε τα συνθήματα. Ήδη χρειάζονται πρακτικές εφαρμογές γιατί κάθε δευτερόλεπτο κυλάει εις βάρος μας.
Είστε αισιόδοξος ως προς την αλλαγή πορείας; Προφανώς για διάφορους λόγους υπάρχουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που θα επιχειρήσουν να κινηθούν στην αντίθετη κατεύθυνση...
Ήδη υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα και αντιδρούν. Για παράδειγμα στην απολιγνιτοποίηση, αν και εκτιμώ ότι βιαστήκαμε λίγο να την προχωρήσουμε δεδομένου ότι το ενεργειακό μας σύστημα δεν ήταν έτοιμο για κάτι τέτοιο, ας θεωρήσουμε όμως ότι καλώς πράξαμε...
Τα συμφέροντα που υφίστανται είναι τα εξής: Πρώτα, η Κοινωνία των Πολιτών που επιθυμεί μια υγιή μετάβαση στην Πράσινη Ανάπτυξη και από πίσω έχει φουντώσει μια διαμάχη ανάμεσα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας που πρέπει να μπουν δυναμικά ώστε να καταφέρουν να αναπληρώσουν το κενό που δημιουργείται, τρίτον: Το λόμπυ του Φυσικού Αερίου που είναι πολύ σκληρό και αυτό της Πυρηνικής Ενέργειας.
Προσωπικά είμαι αισιόδοξος, γιατί η Ευρώπη μετά από χρόνια χαράσει επιτέλους μια ορθολογική πολιτική, κινείται σε μια σωστή κατεύθυνση, βέβαια φοβάμαι τις πιέσεις των λόμπυ, αλλά αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τηρεί μια ακέραιη και σκληρή στάση, γιαυτό και έχει απεντάξει το Φυσικό Αέριο από τις καθαρές τεχνολογίες και προκρίνει πολύ αυστηρά κριτήρια για το μέλλον, όπως το καθαρό υδρογόνο και όχι αυτό που προέρχεται από το Φυσικό Αέριο. Θέλω να πιστεύω με αυτά που βλέπω ότι θα προχωρήσουν σωστά.
Σε λίγες ημέρες θα πραγματοποιηθεί η διαβούλευση για την αναθεώρηση πολλών Ευρωπαϊκών οδηγιών...
Όντως και θα τεθούν σκληρές προτάσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Ενδεικτικά θα σας αναφέρω, ότι θα πρέπει να σταματήσουν οι πωλήσεις όλων των καυστήρων γενικών ορυκτών καυσίμων και Φυσικού Αερίου.
Όλα τα κτίρια θα πρέπει να έχουν ένα ελάχιστο στάνταρ ενεργειακής αποδοτικότητας. Αυτό σημαίνει ότι και τα παλιά κτίρια υποχρεωτικά θα αναβαθμιστούν ενεργειακά.
Ο κ.Τίμερμανς ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός Κοινοτικού Ταμείου, ώστε όλες αυτές οι ενέργειες να χρηματοδοτούνται, δίνοντας προτεραιότητα στα ευάλωτα νοικοκυριά. Τα κτίρια θα ενσωματωθούν στον Οργανισμό Εμπορίας Εκπομπών του Διοξειδίου, κάτι που ίσχυε μόνο για τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις.
Για κάθε μονάδα που θα βγαίνει από την καμινάδα όταν καίμε φερειπείν φυσικό αέριο, ή άλλο μη καθαρό καύσιμο θα υπάρχει και μια οικονομική επιβάρυνση. Αυτό λειτουργεί ως κίνητρο ώστε να μην επενδύσουμε σε μη καθαρή ενέργεια και γιατί όχι όταν θα υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις πιο αποδοτικές και πιο οικονομικές. Αυτές οι πολιτικές θα οδηγήσουν στην αλλαγή αντίληψης και την νέα αξιολόγηση προτεραιοτήτων των καταναλωτών.
Κύριε Οικονόμου, ποιοι θα επιβαρυνθούν για όλα αυτά;
Δειλά- δειλά ακόμη και τραπεζικοί οργανισμοί προσπαθούν να πουλήσουν ένα πράσινο προφίλ. Εμείς ήδη σε αρκετά έργα του εξωτερικού έχουμε και Ελληνικές Τράπεζες. Γενικά υπάρχουν πια αρκετά χρηματοδοτικά Ταμεία. Υπάρχουν κάποια κομμάτια με δήμους που συνεργαζόμενοι με Εταιρείες μπαίνουν σταδιακά στο παιχνίδι.
Αν υπάρξει εμπιστοσύνη και ένα ασφαλές περιβάλλον όλα αποπληρώνονται.
Ήδη πραγματοποιούνται δύο καινοτόμα Προγράμματα με τη συμμετοχή τετρακοσίων δήμων περίπου, οι οποίοι θα ανταλλάσουν πληροφορίες για τους τρόπους και τις εφαρμογές καινοτόμων χρηματοδοτήσεων που οδήγησαν στις ενεργειακές αναβαθμίσεις τους.
Η Ελλάδα έχει καλή συμμετοχή στο εν λόγω πρόγραμμα, αρκετές πόλεις έχουν μπει δυναμικά. Φυσικά σε μεγάλο βαθμό πληρώνει τελικά ο πολίτης.
Ωστόσο εμείς τώρα φτιάχνουμε μια μελέτη την οποία θα διαβιβάσουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την οποία θα ανακουφίζουμε τα νοικοκυριά που έχουν υπεισέλθει σε καθεστώς ενεργειακής ένδειας που μετά δυσκολίας πληρώνουν ή δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας.
Να πούμε σε αυτό το σημείο ότι η ενεργειακή ένδεια θα επιδεινωθεί λόγω των προσαυξήσεων στους λογαριασμούς που θα επιφέρουν οι νέες τιμολογιακές πολιτικές των ορυκτών καυσίμων όπως το Φυσικό Αέριο. Συνεπώς οι οικονομικά ασθενέστεροι δεν θα μπορούν με βάσει τα εισοδήματά τους να προχωρήσουν σε ενεργειακή αναβάθμιση των κτιρίων τους. Σε γενικές γραμμές επειδή η Κλιματική Αλλαγή μας ξεπερνά, εκτιμώ ότι όλοι θα συνετιστούνε...
***
*Ο Βλάσης Οικονόμου είναι διευθύνων σύμβουλος του Ινστιτούτου της Ευρωπαϊκής Ενεργειακής και Κλιματικής Πολιτικής στο Άμστερνταμ με γραφεία σε διάφορες χώρες.
Είναι οικονομολόγος (απόφοιτος Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών) και διδάκτωρ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο του Groningen της Ολλανδίας σε θέματα οικονομικών της ενέργειας.
Διδάσκει επίσης το αντίστοιχο μάθημα και στο μεταπτυχιακό τμήμα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Συμμετέχει, διαχειρίζεται και συντονίζει περισσότερα από 15 μεγάλα Ευρωπαϊκά έργα στο IEECP που αφορούν την ενεργειακή και κλιματική πολιτική, την ενεργειακή εξοικονόμηση, την ενεργειακή ένδεια και παρέχει τεχνική βοήθεια σε όλα τα κράτη μέλη για την επίτευξη των ενεργειακών τους στόχων.
Επίσης συνεργάζεται με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο του ελέγχου των κρατών μελών για την υλοποίηση των κοινοτικών σχετικών οδηγιών.
Έχει εργαστεί πρότερα και στο Υπουργείο Οικονομικών της Ολλανδίας, στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και για αρκετά χρόνια στο Joint Implementation Network με σχετικά αντίστοιχα έργα.
Είχε επιλεγεί σαν ειδικός απεσταλμένος της Ολλανδίας σε διάφορα προγράμματα της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας ενώ στην Ελλάδα είναι σύμβουλος και στον Σύνδεσμο Εμπορίας Πετρελαιοειδών Ελλάδας σε θέματα ενεργειακής εξοικονόμησης.
Έχει συμμετάσχει σαν ομιλητής σε πολλά Ευρωπαϊκά Συνέδρια και έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 40 σχετικά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και βιβλία.