Η υπόθεση Watergate αποτελεί σημείο αναφοράς για τους αμερικανούς πολίτες, σύμβολο και παράδειγμα προς μίμηση για τους δημοσιογράφους. Αποτελεί ένα άκρως σημαντικό πολιτικό σκάνδαλο, διαδεδομένο παγκοσμίως.
Αλήθεια τι ακριβώς αφορά το σκάνδαλο Watergate;
Η αδιάκοπη δημοσιογραφική έρευνα διάρκειας δύο ετών, συνετέλεσε στην αποκάλυψη μιας σκληρής πραγματικότητας για τη δράση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με πρόεδρο τον Ρίτσαρντ Νίξον, στις αρχές της δεκαετίας του '70.
Με ασπίδα κάλυψης την επιτροπή επανεκλογής του Νίξον τοποθετήθηκαν κοριοί στο κτήριο Watergate, όπου στεγάζονταν τα γραφεία του αντίπαλου κόμματος, με σκοπό την υποκλοπή των συνομιλιών τους. Τα ηχητικά αρχεία θα χρησιμοποιούνταν προς όφελός τους ώστε να κερδίσουν τις εκλογές.
Η ομάδα που συστάθηκε για αυτό το σκοπό έγινε αντιληπτή από τον φύλακα του κτηρίου και συνελήφθη. Αμέσως διέρευσε στον τύπο η είδηση για τους διαρρήκτες, που πυροδότησε την περιέργεια όλων να μάθουν ποιοι ακριβώς ήταν και τι ήθελαν εκείνο το βράδυ στα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος.
Ως απόρροια πραγματοποιήθηκε έρευνα από πολλούς δημοσιογράφους κυρίως, εκ των οποίων ξεχώρισαν οι Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπερνστάιν της εφημερίδας "The Washington Post".
Ο έντονος ζήλος που επέδειχναν κατά τη διάρκεια των ερευνών απέδιδε, καθώς κατόρθωσαν να δημοσιεύσουν μια σειρά γεγονότων με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, με αποκορύφωση την αποκάλυψη του σκανδάλου. Ήταν η πρώτη φορά που πρόεδρος των ΗΠΑ αναγκάστηκε σε παραίτηση, μετά από τις πιέσεις και της δικαιοσύνης. Η αλήθεια μεταδόθηκε παγκοσμίως και η υπόθεση χαράχτηκε στην ιστορία ως σηματοδότης της ελευθερίας της έκφρασης.
Έκτοτε παρατηρείται πολλές υποθέσεις πολιτικού περιεχομένου να φέρουν στην ονομασία τους την κατάληξη -gate. Το ίδιο διαπιστώνεται και το τελευταίο διάστημα με την υπόθεση Βαρουφάκης-gate.
Αλήθεια πόσο σωστό είναι να συνδέεται οποιαδήποτε πολιτική υπόθεση της Αμερικής, της Ελλάδας ή άλλης χώρας με το γνωστό πολιτικό σκάνδαλο;
Ο δημοσιογράφος προκαλεί πολλά συναισθήματα με τη λέξη - κλειδί, "gate". Ταυτοχρόνως συγχέει μια σημερινή πολιτική κατάσταση με ένα ιστορικό πολιτικό σκάνδαλο. Έτσι ο θεατής ταυτίζει υποσυνείδητα δύο διαφορετικές περιπτώσεις. Αρκεί ένα μονάχα όνομα από τα παλιά για να παρασύρει τον μέσο θεατή σε καθοδηγούμενα συμπεράσματα.
Η προβολή του ως (πρώτο) θέμα, συνήθως ταυτόχρονα από τα κανάλια ξεπερνά την απλή αναμετάδοση μιας πληροφορίας. Ο θεατής δέχεται ένα μήνυμα δίχως περιστολές. Αντί λοιπόν η τηλεόραση στην εποχή μας να λειτουργεί αμφίδρομα ως εκπαιδευτικό μέσο, λειτουργεί ως απλός αναμεταδότης εφήμερων ειδήσεων. Υπό αυτές τις συνθήκες ο θεατής «εκπαιδεύεται» στην υιοθέτηση πληροφοριών και απόψεων, γύρω από συγκεκριμένα ζητήματα.
Έχοντας κατά νου πως μετά το δημοψήφισμα πολιτικοί φορείς είτε παραιτήθηκαν, είτε πιέζονταν σε παραίτηση που πιθανότατα θα τους οδηγούσε στο περιθώριο, γίνεται σαφής και μια ακόμη χρήση της κατάληξης -gate. Ουσιαστικά σπιλώνεται το όνομα μιας κυβέρνησης καθώς πλέον αιωρείται από πάνω της το βαρυσήμαντο σκάνδαλο Watergate. Συνεπώς η είδηση αυτή εκτρέπει τον μέσο θεατή που τελικά κατατάσσει στην ίδια κατηγορία πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα με αντίστοιχα του παρελθόντος.
Αλήθεια τι θυμίζουν όλα αυτά;
Ο πρώην υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, που θεωρητικά αποτελεί παρελθόν όχι όμως ουσιαστικά, επανέρχεται στο προσκήνιο μέσα από τις σκιές των υποκλοπών και ενός σχεδίου που πλέον δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, γεγονότα που θυμίζουν περισσότερο την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα.
Όλοι οι δεσμώτες-θεατές έχουν στραμμένα τα βλέμματα στο φως - τηλεόραση και παρακολουθούν αυτό που ορθά αποκαλείται «πολιτική σκηνή». Η σκηνή είναι μέρος ενός θεάτρου-τοίχος σπηλαίου και μεταδίδεται μέσω της τηλεόρασης στους δέκτες-θεατές. Μόνο που στο γυαλί φαίνονται μονάχα οι σκιές και όχι τα πραγματικά αντικείμενα...