Σε ένα προηγούμενο άρθρο μου, σχετικά με την κατάληψη του γραφείου του υπουργού παιδείας από ομάδα φοιτητών και μαθητών έγραφα ότι δεν υπάρχει τίποτε το κακό στις δυναμικές φοιτητικές και προφανώς ούτε και στις μαθητικές κινητοποιήσεις αρκεί οι σκοποί τους να μην είναι ανόητοι και τα μέσα να μην είναι δυσανάλογα προς τους σκοπούς, εφόσον φυσικά οι τελευταίοι δεν είναι έτσι κι αλλιώς ανόητοι ή και αντιδραστικοί.
Οι φερόμενες ως μαθητικές κινητοποιήσεις, που υποκινούνται από χρυσαυγίτικους και άλλους ακροδεξιούς κύκλους ανήκουν σε αυτό το είδος δράσεων, όπου τα μέσα είναι αδιάφορα γιατί έτσι κι αλλιώς οι σκοποί, όπως εκφράζονται από συνθήματα του τύπου «Η Δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία», είναι απολύτως χυδαίοι και πατριδοκάπηλοι.
Βεβαίως, με τη γνωστή τους «μαστοριά» στη μαύρη προπαγάνδα, οι νεοναζί και οι ακροδεξιοί δεν έχουν κανένα πρόβλημα να «αγκαλιάσουν» τις μαθητικές κινητοποιήσεις- αυτοί των οποίων οι πολιτικοί πρόγονοι αιματοκύλισαν την ελληνική νεολαία και που μέσα από τις τάξεις της ΟΝΝΕΔ δολοφόνησαν τον Τεμπονέρα.
Το κρίσιμο ζήτημα όμως δεν είναι αυτή καθ’ εαυτή η προπαγάνδα της ΧΑ και των παραρτημάτων της. Είναι ότι βρίσκονται χρήσιμοι ηλίθιοι, μαθητές- λίγοι ευτυχώς αλλά αυτό δεν πρέπει να μας κάνει να εφησυχάζουμε- που «τσιμπάνε» σε αυτήν την προπαγάνδα, λόγω του κενού ιστορικής γνώσης και πολιτικής δράσης, από τη δεκαετία του ’90 και έπειτα, που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της επίθεσης στο κομματικό φαινόμενο, στο νεολαιίστικο κίνημα αλλά και της νεοφιλελεύθερης, αντί- ιστορικής επέλασης στα σχολεία και στη δημόσια σφαίρα.
Για να ξεκαθαρίζουμε λοιπόν τα πράγματα: πρώτον, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με τη συμφωνία των Πρεσπών, η Μακεδονία «πουλήθηκε»- για την ακρίβεια παραχωρήθηκε- μόνο μία φορά, από τους πολιτικούς προγόνους και από τα πολιτικά πρότυπα της ΧΑ και των ακροδεξιών, επί κατοχής, στη φασιστική Βουλγαρία, η οποία με τη στήριξη των ντόπιων ναζί επιδόθηκε σε εκστρατεία αφελληνισμού της.
Καμιά Μακεδονία δε δόθηκε και πουθενά τα σύνορά μας δεν άλλαξαν επί δημοκρατίας. Μάλιστα απελευθερώθηκε από το Βενιζέλο, κόντρα ή έστω παρά τα σχέδια της βασιλικής δεξιάς της εποχής.
Δεύτερον, η Βόρεια Ήπειρος για την οποία κόπτονται σήμερα οι νεοναζί και οι χρήσιμοι ηλίθιοί τους, εκχωρήθηκε εν πολλοίς επειδή το κράτος των δοσιλόγων μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να σταθεροποιήσει την κυριαρχία του επί των λαϊκών τάξεων, εξαπέλυσε μαζί με τους Άγγλους τον εμφύλιο πόλεμο κατά της εθνικής αντίστασης και ειδικότερα κατά της αριστεράς- με την τελευταία μέσα από σειρά εγκληματικών λαθών της ηγεσίας της να πατάει όλες τις «μπανανόφλουδες». Έτσι και προκειμένου οι ακροδεξιές συμμορίες της εποχής, οι μαυραγορίτες και το μεγάλο κεφάλαιο να μπορούν να ξεκοκαλίζουν το λαό και το κράτος, αντί η Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι των νικητών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με το ζόρι κέρδισε τα Δωδεκάνησα και έχασε τη Β. Ήπειρο.
Παρεμπιπτόντως, εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα- αν κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξει τέτοιο κίνημα στη Β. Ήπειρο, θέση που ο γράφων δε συμμερίζεται για πολλούς λόγους- δε γίνονται με τζάμπα μαγκιές από την ασφάλεια του πληκτρολογίου.
Και βεβαίως κατά της αστυνομικής βίας εις βάρος του Κατσίφα μπορούν να μιλούν εκείνοι που την αντιπαλεύουν και την καταγγέλλουν παντού. Όχι οι υμνητές της.
Τρίτον, ήταν επίσης οι πολιτικοί πρόγονοι και καθοδηγητές της ΧΑ και των λοιπών, σημερινών ακροδεξιών, δηλαδή οι χουνταίοι, εκείνοι που υπηρετώντας τις ΗΠΑ πρόδωσαν την Κύπρο, πρώτα αποσύροντας την ελληνική μεραρχία, μετά στήνοντας το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και έπειτα αφήνοντας την Κύπρο ανυπεράσπιστη προκειμένου να την καταλάβουν οι Τούρκοι. Γι’ αυτό και είναι ακόμα μεγαλύτερη η θλίψη του να βλέπεις Κυπρίους ναζιστές. Ναι, ευθύνες φέρει και ο Καραμανλής αναμφίβολα αλλά αυτό ουδόλως αθωώνει τη χούντα και σε καμία περίπτωση δεν ενοχοποιεί τη δημοκρατία, που μετρούσε ένα μήνα ζωής όταν έγινε ο Αττίλας ΙΙ.
Αν λοιπόν υπάρχει μια προδοτική παράταξη στην Ελλάδα, με αποδεδειγμένα έργα και διαχρονική προδοτική παρουσία- για να μη φτάσουμε και στην προδοσία της Μικράς Ασίας από τη βασιλική ακροδεξιά της εποχής εκείνης, το φιλογερμανισμό του γενικού επιτελείου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κλπ.- αυτή είναι η ακροδεξιά σε όλες τις εκδοχές της.
Φυσικά, όχι τυχαία, επί ΣΥΡΙΖΑ όλες αυτές οι δυνάμεις έχουν ξεσαλώσει ξανά. Μια δίκη που δεν τελειώνει ποτέ, μια αστυνομία που εξακολουθεί να είναι διαβρωμένη από ναζιστικά στοιχεία ενώ οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά συγκαλύπτουν, αντιδραστικοί δικαστικοί λειτουργοί που κατοικοεδρεύουν στο Μαξίμου και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, ατιμώρητες έφοδοι στους δρόμους των πόλεων από τη ΧΑ και από άλλες τέτοιες ομάδες, επίσημες επισκέψεις και φωτογραφήσεις των βουλευτών της ΧΑ με κυβερνητικούς βουλευτές και φυσικά η προδοσία του λαού από τον Τσίπρα, που αντανακλά σε όλη την αριστερά, «ξεπλένουν» τη ΧΑ και την ακροδεξιά.
Αν ο ΓΑΠ άνοιξε το δρόμο στην επέλαση του ναζισμού με τις καταστροφικές πολιτικές του, αν ο Σαμαράς μέχρι ενός σημείου θώπευσε με τους «Μπαλτάκους» τη ΧΑ, ο Τσίπρας και ο Καμμένος τους επιτρέπουν να ξεσαλώσουν. Ίσως έτσι νομίζουν ότι θα μαζέψουν ψήφους σε μια λογική αντισυσπείρωσης. Κούνια, που τους κούναγε…
Παρόλα αυτά, κανένας δε δικαιούται, όποιας ηλικίας και αν είναι να είναι, τόσο ανόητος. Η ηλιθιότητα- και ιδίως αυτού του μεγέθους- δεν είναι δημοκρατικό δικαίωμα. Διότι τα συστήματα που ονειρεύονται οι νεοναζί και οι ακροδεξιοί έχουν «πουλήσει» πολύ από την Ελλάδα και από τον ελληνισμό και δε μας περισσεύει άλλο. Και- γι’ αυτό δεν μπορούμε να τους αφήνουμε να θεριεύουν. Γι’ αυτό χρειάζεται στιβαρό και προοδευτικό, νεολαιίστικο και μαθητικό κίνημα αλλά και ιστορική γνώση –επιτέλους.