Δεν χρειάζεται ειδική έρευνα στην Ελλάδα για να δεις τη διαφορά. Για να δεις ποιος είναι στην κουζίνα και στη δουλειά, και παράλληλα στη φροντίδα του σπιτιού και της οικογένειας! Δεν χρειάζεται κόπος για να δεις ποιος είναι μόνο στην κουζίνα ή μόνο στη δουλειά...Η Μαίρη Παναγιωταρά τα είχε πει χρόνια πριν καλά και κωμικά...Απλά η γυναίκα της Ελλάδας δεν έχει καταλάβει ότι θα πρέπει να κάνει αυτό που μπορεί, ονειρεύεται και θέλει...για να μη ζει τη ζωή άλλων, αλλά τη δική της. Για να μη πιάνεται από τα όνειρα των άλλων, αλλά από τα δικά της...Για να μη προσπαθεί να φτάσει τον άλλον, αλλά να βρει τον ευατό της και να τον αντιμετωπίσει δίκαια.
Το θέμα της γυναίκας δεν είναι η "ισότητα"! Ολοι ίσιοι και ίδιοι εκ φύσεως δεν είμαστε. Απλά ας κοιτάξουμε γύρω μας. Δεν χρειαζόμαστε αυταπάτες. Εφεύραμε τον όρο ως ενδεικτικό μέτρο υποστήριξης των ευάλωτων, των αδικημένων και μη προνομιούχων. Κατανοητό! Και καλά κάναμε στην προσπάθεια να ανακάμψουμε τη φόρα των υπερφίαλων και όχι των γνωστικών...Γιατί οι γνωστικόι είναι συνήθως ταπεινοί, παρατηρητές, μαζεύουν γνώση και σοφία που εύκολα δεν μεταδίδεται. Είναι αυτοί που δεν κομπάζουν.
Δεν μετράς ίσα μια διάνοια, ούτε τον ικανό με ειδικές ανάγκες...φυσικά... Πως μπορείς άλλωστε να συγκρίνεις μήλα με πορτοκάλια...Μας είχαν πει στο δημοτικό..."δεν συγκρίνονται"...
Με ποιά μέτρα λοιπόν και με ποιά σταθμά μπορείς να μετράς με την ακρίβεια της ισότητας τον άνθρωπο;
Κάποτε ως αναδυόμενη δημοσιογράφος στη δεκαετία του '80...κάποιος αναδυόμενος βολευτής - συγνώμη βουλευτής - με είχε ρωτήσει: "Πιστεύεις στην ισότητα;" "Ναι" του είχα απαντήσει για να αντιληφθεί ότι όσοι ξέρουν και μπορούν, οφείλουν να φροντίζουν για την εξάλλειψη της κοινωνικής ανισότητας, της αδικίας....Γιατί μέσα σ' αυτή βρίσκονται ζωές που υπερβαίνουν τη δική μας ισότητα.... "Ε τότε" μου είπε "γιατί δεν γράφεσαι στην οργάνωση...."...ονόματα να μη λέμε....Γιατί όταν ερευνάς και διερευνάς οφείλεις να είσαι ελεύθερος και όχι κάτω από "ταμπέλες" και "συνθήματα".
Από ταμπέλες και συνθήματα χορτάσαμε και μας περίσσεψαν και για τα παιδιά μας! "Δικαιοσύνη" χρειαζόμαστε για την ανάδειξη των δεξιοτήτων, των ταλέντων. Για να υψωθεί η επιστήμη στη γνώση, στην πρόοδο και στην άγαπη προς τον άνθρωπο....
Ναι, ας κοιτάξουμε λίγο ψηλά.... Ο καθένας από τη δική του εμπειρία, γνώση, άποψη, και στάση ζωής....
Αν συνεχίσουμε να μετράμε την ανισότητα...θα μετράμε πάντα ανάποδα...αφού θα υπολογίζουμε μόνο αυτά που πρόσκαιρα μας συμφέρουν...Αυτά που πολλές φορές είναι τα αντιστρόφως ανάλογα της αξίας, της εμπιστοσύνης, της διαφορετικότητας, της ιδιαιτερότητας, της ανιδιοτέλειας, του γνωστού και μη κατακριτέου "ήθους". Αυτού του ήθους που ψάχνουμε να βρούμε στα απομεινάρια της ανθρωπιάς, της αγάπης και της δικαιοσύνης! Οτι ξέμεινε δηλαδή από το αδηφάγο κίνημα του "εγώ τι θα κερδίσω", "τι με νοιάζει εμένα", "τι με συμφέρει", "εγώ να είμαι καλά", "ότι αρπάξουμε", "μαζί τα φάγαμε" ή "μαζί θα φάμε", και άλλα διάφορα "κινήματα" απληστίας, αδηφαγίας και ετσιθελισμού.
Καλά τα ψέματα! Αλλά χωρίς δικαιοσύνη δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον κατάματα...ούτε εμείς, ούτε τα παιδιά μας....
Δεν θα ανακάμψουμε τη φόρα του "όλα για μένα τώρα" για να βγούμε στη σφαίρα του "πως μπορεί να βοηθήσω να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο για μας και τα παιδιά μας"...
Οχι μόνο για τα δικά μας παιδιά...Αλλά και για τα παιδιά των άλλων...
Αυτά τα παιδιά είναι ο κόσμος όλος!
Προς το παρόν ιδού τα αποτελέσματα του "European Institute of Gender Equality" ( EIGE), που μας λένε ότι μετά από μια δεκαετία ο δείκτης ισότητας μεταξύ των δυο φύλων ανέβηκε μόνο 4 μονάδες και έφτασε το 66,2 στα 100! Στην πρώτη θέση διακρίνεται η Σουηδία με 82,6, ενώ ή Ελλάδα - λέει - "μετακόμισε" στην τελευταία θέση με 50 βαθμούς! Μεγάλο άλμα έκανε η Ιταλία που ανέβηκε 12,9 βαθμούς και έφτασε στην 14η θέση της κατάταξης. Τα καλά νέα είναι ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο τομέας "λήψης αποφάσεων" στον ιδιωτικό τομέα, ανέβηκε 10 μονάδες και έφτασε το 48,5 που είναι όμως και το χαμηλότερο σκορ σε σχέση με άλλους τομείς, όπως η υγεία, τα χρήματα, η γνώση και ο χρόνος.
Συμφωνα με την EIGE, η πρόοδος της ισότητας των φύλων στις Ευρωπαϊκές χώρες πάει με ρυθμό σαλιγκαριού, ενώ σε κάποια σημεία πήγε 10 χρόνια πίσω. Οπότε για να πούμε την κακή αλήθεια, τα φαινόμενα επιδείνωσης της ανισότητας δεν είναι μόνο ελληνικά, συμβαίνουν και στας καλύτερας ευρώπας...
Στην τελική, ανεξάρτητα των φύλων, φυλών, ανδρών, γυναικών, ομοφυλοφίλων, κίτρινων, μαύρων και λευκών, ευρωπαίων, ασιατών και αμερικανών, όλοι άνθρωποι είμαστε, και ο καθένας μας μοναδικός σ' αυτή τη γη, όπως και μοναδική η πορεία και η εμπειρία της ζωής μας.
Γιατί λοιπόν συγκρίνουμε πάλι μήλα με πορτοκάλια, τη στιγμή που η διαφορετικότητα, η πολυπολιτισμικότητα, η παγκοσμιότητα έχει διευρύνει τη γνώση, κάνοντας ταυτόχρονα μοναδική την εμπειρία και τις προοπτικές του κάθε άνθρωπου, αφήνωντας πίσω ξεπερασμένες πρακτικές κατηγοροποίησης, ταξινόμησης και κατανομής.
Μήπως και η EIGE να φρόντιζε να εκσυχρονίσει λίγο τα συστήματα μετρήσεών της και να εξετάσει με άλλα μέτρα και σταθμά την ανάπτυξη των κοινωνιών και του ανθρώπου, του σύγχρονου πολίτη του κόσμου.
Πηγή:
http://eige.europa.eu/news-and-events/news/gender-equality-index-2017-progress-snails-pace
Αναδημοσίευση από το OpEd GR