Μπορεί το πρώτο ζητούμενο για τις κατασκευαστικές εταιρείες, είναι η ανάληψη νέων έργων, προκειμένου να διευρύνουν το χαρτοφυλάκιό τους, ωστόσο εξίσου πρώτο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και το ζητούμενο να ολοκληρώσουν με επιτυχία το ανεκτέλεστο έργο, χωρίς να υποστούν ζημιές.
Και είναι πράγματι έτσι, καθώς σύμφωνα με τον Γιώργο Περδικάρη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, το σύγχρονο περιβάλλον των κατασκευών κατακλύζεται από πληθωριστικές πιέσεις, από άνοδο του κόστους των υλικών και των αυξημένων τιμών ενέργειας.
Ο Γιώργος Πεδικάρης, μιλώντας στο Athens Investment Forum είπε πως δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι οι εταιρείες καλούνται να ανταγωνιστούν για να εξασφαλίσουν έργα που μελετήθηκαν και κοστολογήθηκαν σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον από αυτό στο οποίο καλούνται να δημοπρατηθούν, και πρέπει, κατά συνέπεια, να βρουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ενίσχυση του κατασκευαστικού τους αντικειμένου και στο ρίσκο να αναλάβουν έργα που θα τους οδηγήσουν σε ζημίες.
«Σε αυτό το περιβάλλον, αναδεικνύεται περισσότερο από ποτέ η σημασία των ποιοτικών χαρακτηριστικών του ανεκτέλεστου κάθε εταιρείας» σημείωσε ο Γιώργος Περδικάρης, θέτοντας τρία καίρια ερωτήματα:
Έχει χτιστεί το ανεκτέλεστο με κριτήριο τη βιωσιμότητα της εταιρείας ή με αυτοσκοπό την αύξηση του ανεκτέλεστου, γεγονός που οδηγεί στην παραγωγή ζημιών;
Έχει χτιστεί το ανεκτέλεστο με κριτήριο την πραγματική παραγωγική δυνατότητα της εταιρείας ή με σκοπό την «συσσώρευση» έργων πέρα από τις δυνατότητες κατασκευής;
Διαμορφώνει η εταιρεία ένα υγιές μείγμα έργων στο χαρτοφυλάκιο της μετριάζοντας το ρίσκο και διαφοροποιώντας την έκθεσή της ανάμεσα σε δημόσια, ιδιωτικά και αυτοχρηματοδοτούμενα έργα ή το ανεκτέλεστο προέρχεται μόνο από μια πηγή;
Επιπλέον, ο Γιώργος Περδικάρης έκανε ειδική μνεία στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο κλάδος λόγω της έλλειψης επαρκούς τεχνικού προσωπικού. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η χώρα μας σήμερα, δε διαθέτει επαρκές τεχνικό δυναμικό για να καλύψει τις ανάγκες του κλάδου, αλλά και των έργων που σχεδιάζονται και δημοπρατούνται.
«Αυτό δεν είναι ένα θεωρητικό πρόβλημα. Ούτε είναι απλά ζήτημα αμοιβών. Το διαθέσιμο τεχνικό δυναμικό στην Ελλάδα είναι πεπερασμένο και δεν επαρκεί. Μια πιθανή πλειοδοσία στις αμοιβές απαντά μόνο στο ποιος θα κατορθώσει να προσελκύσει αυτούς τους τεχνίτες. Αυτό δεν αλλάζει όμως το γεγονός ότι το σύνολο παραμένει ελλειμματικό», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι αυτό είναι το κρισιμότερο πρόβλημα βιωσιμότητας του κλάδου, ακριβώς γιατί δεν είναι συγκυριακό και η όποια λύση απαιτεί ένα συνδυασμό από πρωτοβουλίες σε βάθος χρόνου σε επίπεδο εκπαίδευσης, φορολογίας, ασφαλιστικών εισφορών, εργασιακών πολιτικών κλπ.