Αρχικά, είναι σημαντικό να τονιστεί πώς δεν αποτελεί καταστροφολογία όταν σηκώνεις τόνους και αποτυπώνεις με εμφατικό τρόπο ένα υπαρκτό πρόβλημα και αποδεκτό απ’ όλους. Στη περιοχή της Θράκης, για παράδειγμα, υπάρχει όντως ζήτημα επιρροής Τουρκίας και ταυτόχρονα μιας ολοένα αυξανόμενης επικράτησης του στοιχείου δράσης των τουρκικών υπηρεσιών.
Παράλληλα, υπάρχει και μια αυξανόμενη τάση επιρροής από κόμματα τύπου Ουράνιο Τόξο, με σλαβικούς προσανατολισμούς. Υπάρχει επίσης κίνηση πολλών σχηματισμών, με στήριξη από ξένα κέντρα υπηρεσιών, όπως το ΑΛΚΕ (Αλβανικό Κόμμα Ελλάδος), το κόμμα των Πακιστανών κ.α.
Όλα αυτά αποτελούν μια δυναμική και όποιος θεωρεί ότι πρόκειται απλά για ένα πρόβλημα το οποίο εν καιρώ θα αντιμετωπιστεί, τότε θυμίζει λίγο την αντίδραση της στρουθοκαμήλου που χώνει το κεφάλι της στην άμμο ( κάτι που δεν κάνει το συμπαθές πτηνό, αλλά είναι ένας γνωστός αστικός μύθος). Τα παραπάνω προβλήματα προκύπτουν από μια ανεκδιήγητη ανοχή έναντι εθνικών προβλημάτων.
Εθνικά προβλήματα τα οποία αρνούνται όλα τα κόμματα να αναγνωρίσουν και να ταυτοποιήσουν σε συγκεκριμένες αιτίες, ενώ αντίθετα αντιδρούν και στιγματίζουν αυτούς που τα αναφέρουν, διότι πολύ απλά ενοχλεί αυτή η αναφορά καθώς δείχνει τις αδυναμίες πολιτικών συστημάτων να κινηθούν εκτός ορθοπολιτικής.
Γιατί πρόκειται για πρόβλημα; Είναι πρόβλημα, διότι πολύ απλά θα οδηγήσει σταδιακά σε εισβολή αλλοδαπών στοιχείων και επιρροών εντός Ελληνικού κοινοβουλίου χωρίς κανένα έλεγχο από κάποιο κόμμα που θα τους στηρίξει βάζοντας τους στην λίστα του (βλ. διάφορα ζητήματα με Μουσουλμάνους Βουλευτές παλαιότερα). Από το 2018, για παράδειγμα, το DEB έχει συνεργασία με το Ουράνιο Τόξο, κάτι που το γνώριζε ήδη το ΥΠΕΞ αλλά δεν έπραξε τίποτα, με αποτέλεσμα αυτό να συνεχίσει να ενδυναμώνεται σταδιακά. Αυτή η ενδυνάμωση του θα έπρεπε ήδη να έχει προβληματίσει και να οδηγήσει στις ενέργειες εκείνες για την αντιμετώπιση του ζητήματος και όχι στην αποσιώπησή του.
Είναι σημαντικό εδώ να τονιστεί ένα παράδειγμα το οποίο μπορεί να εκληφθεί ως οδηγός για τα δικά μας εθνικά θέματα και αναφέρομαι στο Κόσοβο. Οι εθνικές μειονότητες, όπως προέκυψαν ήδη, οδηγούν σε αλλαγές συνόρων. Δεν έγινε φυσικά εντός 4-5 χρόνων, χρειάστηκε να περάσουν 20 με 25 χρόνια. Όμως έγινε! Εκτιμώ πως υπάρχει κίνδυνος και για τη δική μας χώρα. Η παρουσία των μειονοτικών κομμάτων θα διευρυνθεί δεδομένου ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε αποθήκη μεταναστών.
Σε όλα αυτά, λοιπόν, προσωπικά εγείρω μέσω αρθρογραφίας και κειμένων το ζήτημα από πλευράς ασφαλείας. Επαναλαμβάνω πώς δεν πρόκειται για καινούργια φαινόμενα. Υπήρξαν στο Κόσοβο, υπήρξαν και στην Ουκρανία, υπήρξαν και αλλού όπου οι μειονότητες εγείραν απαιτήσεις και στο τέλος είτε με δράσεις, είτε ακόμα και με βουλευτική είσοδο, επέφεραν διαμελισμό και αλλαγή συνόρων.
Καλό είναι λοιπόν να μη χώνει η Ελλάδα και οι πολίτες της το κεφάλι τους στην άμμο. Είναι ώρα τα φαινόμενα αυτά να αντιμετωπιστούν άμεσα πριν αναγκαστούμε εκ των πραγμάτων να έρθουμε σε συγκρούσεις που θα έχουν σίγουρα παράπλευρες απώλειες.