O Γιάννης Διακογιάννης υπήρξε, κατά γενική ομολογία και αποδοχή, η σημαντικότερη προσωπικότητα τηλεσχολιαστή και ιστορικού του ποδοσφαίρου που ανέδειξε η Ελλάδα.
Από το Σεπτέμβριο του 1966 έως το 1983 ήταν ο βασικός παρουσιαστής της εβδομαδιαίας αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής «Αθλητική Κυριακή» (αρχικά «Αθλητικά Νέα»), ενώ το Σεπτέμβριο του 1969 είχε παρουσιάσει το 9ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αθλητισμού, που διεξήχθη στο Στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αποτέλεσε την πρώτη μετάδοση αγώνων στίβου από ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο.
Από πολλούς θεωρείται ως ο κορυφαίος του είδους, λόγω των μεγάλων γνώσεών του πάνω στον κλασικό αθλητισμό αλλά και το ποδόσφαιρο, την εμβρίθεια στον τρόπο μετάδοσης και τη γλαφυρότητα του ύφους του. Η μητέρα του ήταν Γαλλίδα, όπως και η πρώτη του σύζυγος.
Η φωνή του γαλλικής καταγωγής «Ζανό», σε συνδυασμό με αυτό το απαλό «σφύριγμα» στη γλώσσα , ενέπνευσε και τον Λουκιανό Κηλαηδόνη να γράψει έναν ύμνο - εμβατήριο για το ποδόσφαιρο που είχε σαν τελικό αποδέκτη τον ίδιο ..«Πως μας ενώνει και πως μας δονεί, του Διακογιάννη η φωνή».
Κάλυψε με ανταποκρίσεις του πάρα πολλές κορυφαίες διοργανώσεις, μεταξύ των οποίων Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου (ξεκινώντας από αυτό του 1954 στην Ελβετία και τερματίζοντας με αυτό του 1998 στη Γαλλία), διεθνείς αγώνες και παγκόσμια πρωταθλήματα στίβου, τελικούς αγώνες διασυλλογικών ευρωπαϊκών ποδοσφαιρικών διοργανώσεων (όπως του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 μεταξύ Άγιαξ και Παναθηναϊκού) και άλλα.
Το 2004 υπήρξε σχολιαστής στους αγώνες της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου ανδρών στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου όταν και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα κατέκτησε το τρόπαιο.
Στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, εργάστηκε για μικρό χρονικό διάστημα στο νεοσύστατο Filmnet , κάνοντας μερικές guest μεταδόσεις, ενώ δούλεψε και ως ραδιοφωνικός μουσικός παραγωγός στον Σπορ FM βάζοντας στο πικ-απ δίσκους με ποιοτική ευρωπαϊκή μουσική, εκτός των συνηθισμένων. Και φτάνουμε στο France ’98.
Απόσπασμα από τον τελικό του Μουντιάλ 82 της Ισπανίας
Η ομάδα της Ιταλίας «έραψε» το 3ο αστέρι στη φανέλα της, νικώντας στον τελικο, την Δυτ.Γερμανία.
Στην περιγραφή του αγώνα για την ΕΡΤ ,ήταν ο μεγάλος Γιάννης Διακογιάννης. Ήταν μια απο τις διοργανώσεις που έμειναν χαραγμένες στις μνήμες των φιλάθλων τόσο για το θέαμα όσο και για την ατμόσφαιρα
Το τελευταίο του σπικάζ
O Διακογιάννης ήθελε πολύ να ενεργοποιηθεί ξανά, μεταδίδοντας τους αγώνες του Μουντιάλ στη γη της γαλλίδας μητέρας του. Ήταν ένα έξτρα κίνητρο. Ίσως , προαισθανόταν την επιτυχία της ομάδας του Ζιντάν και ήθελε να ξαναγράψει την τηλεοπτική ιστορία των αθλητικών μεταδόσεων, αναφέρει το retroballa.gr.
Όμως , αυτό το ταξίδι έμελλε να μην είναι το τυχερό του. Μετέδωσε με επιτυχία στο «Λεσκίρ» του Μπορντό, παρά το γεγονός πως η παρατεταμένη και μακρά απουσία του από το σπηκάζ φάνηκε σε ορισμένα σημεία του ματς , τον αγώνα Ιταλία - Χιλή 2-2 αποδεικνύοντας πως παρά την χρόνια απραξία και το βεβαρημένο της υγείας του, παρέμενε ο κορυφαίος Έλληνας sportcaster.
H καταρρακτώδης βροχή που έπεφτε, καθ΄όλη τη διάρκεια του β΄ημιχρόνου, σε συνδυασμό με τον υγρό, κρύο αέρα και την κακή υποδομή των δημοσιογραφικών θεωρείων, που άφηνε ακάλυπτους τους εκπροσώπους των ΜΜΕ, επηρέασαν σε αρνητικό βαθμό την υγεία του, με αποτέλεσμα μετά το τέλος του ματς να εμφανίσει υψηλό πυρετό και να μεταφερθεί εσπευσμένα στην Πανεπιστημιακή κλινική του Μπορντό.
Η διάγνωση ήταν ωτίτιδα βαριάς μορφής, με συνοδεία έρπη στο αυτί και μηνιγγίτιδα πρώτου βαθμού , αποτέλεσμα ευάλωτου οργανισμού στις δυσμενείς κλιματολογικές συνθήκες. Ο δημοφιλής sportcaster έχασε, φυσικά , όλο το Μουντιάλ, αφού προείχε η αποκατάσταση της υγείας του. Και οι οπαδοί της μπάλας χάσαμε τη φωνή που στιγμάτισε για πάντα τα κορυφαία ματς της νιότης μας.
Ακούστε τον να περιγράφει τα τέσσερα γκολ του ματς , στην τελευταία του τηλεοπτική μετάδοση σε Παγκόσμιο Κύπελλο . Ήταν 11 Ιουνίου του 1998.