Σε μία εποχή που ο ευρωσκεπτικισμός αναπτύσσεται, ακραίες φωνές κερδίζουν έδαφος και τάσεις απόσχισης κάνουν την εμφάνισή τους, ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αγαπάμε την Ευρώπη και κατ΄επέκταση την ΕΕ.
Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας, μέσα στο οποίο μπορούμε να κυκλοφορούμε ελεύθερα, είναι οι σπουδές μας που μπορούμε να τις εμπλουτίσουμε οπουδήποτε, είναι οι ευκαιρίες καριέρας που έχουμε, αν θεωρούμε ότι στον τόπο μας δεν εκτιμούν τις δεξιότητές μας, είναι οι φίλοι μας και οι γνωστοί μας από όλα τα κράτη με τους οποίους διαπιστώνουμε ότι έχουμε πολλά κοινά. Είναι τα βιώματά μας.
Σε μία χρονική στιγμή που για πρώτη φορά μία χώρα, το Ηνωμένο Βασίλειο, αποφάσισε να εξέλθει (με τους πολίτες του να είναι ακόμα διχασμένοι αν έλαβαν τη σωστή απόφαση και με δύο πρωθυπουργούς να αλλάζουν προσπαθώντας να την εφαρμόσουν), 8 χώρες είναι υποψήφιες προς ένταξη. Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά. Τα προβλήματα, πολλές φορές, μπορούν να συσφίξουν τις σχέσεις.
Οι Έλληνες μπορούμε σε αυτή την κρίσιμη καμπή της ιστορίας της ΕΕ, να διαδραματίσουμε σημαντικό ρόλο. Όχι με όρους αποκλειστικά οικονομικούς. Αλλά με το μέτρο που αποτελούσε πάντα οδοδείκτη της πορείας μας. Ας είμαστε ο λαός που θα εισάγει στην νοοτροπία των άλλων το «Τις έστι πλούσιος; Ο εν ολίγω αναπαυόμενος». Οι Έλληνες ξέραμε πώς να είμαστε χαρούμενοι και με τα λίγα.
Η ΕΕ έχει αρκετά μειονεκτήματα, όπως κάθε ανθρώπινο δημιούργημα. Αν δεν είχε δεν θα λεγόταν ΕΕ, αλλά Παράδεισος. Όμως, οι εμπνευστές της, ό,τι κι αν γίνει στο μέλλον, έχουν πετύχει ήδη τον στόχο τους. Οι γενιές μας δεν έχουν ζήσει πόλεμο ευρείας κλίμακας στη γηραιά ήπειρο. Δεν πρέπει, λοιπόν, να παραβλέπουμε τα εμφανώς περισσότερα θετικά σημεία της.
Το να διαλύσεις κάτι είναι εύκολο. Το να χτίσεις κάτι είναι δύσκολο. Στις ευρωεκλογές ο καθένας ας διαλέξει αυτούς που θεωρεί άξιους να μας εκπροσωπήσουν.
ΥΓ Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απόψεις των Ελλήνων για την ΕΕ όπως αποτυπώθηκαν στην έρευνα της Dianeosis (δείτε εδώ)