Η Κίνα δείχνει να εμπλέκεται στην υπόθεση της Ουκρανίας προτείνοντας ένα ειρηνευτικό σχέδιο 12 σημείων για τη παύση του πολέμου. Γιατί όμως η Κίνα ανακατεύεται; Οι λόγοι είναι αρκετοί.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έγινε ανεκτός από την Κίνα καθώς πίστεψε και εκείνη σε πόλεμο-αστραπή. Ένας πόλεμος που χρονίζει, θέτει σε κίνδυνο το Belt and Road Initiative (BRI) στο οποίο η Κίνα έχει επενδύσει ή θα επενδύσει ένα ακαθόριστο ποσό που κυμαίνεται από 1 -8 τρισ. δολάρια.
Ο πόλεμος αυτός, καθιστά θνησιγενή την παγκοσμιοποίηση πάνω στην οποία σχεδιάστηκε το BRI, και έτσι οι θέσεις εργασίας από τη δυτική Κίνα που συνδέονται άμεσα με τις εξαγωγές της Κίνας και τελικά, με την κοινωνική συνοχή θέτουν ένα σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης για την Κίνα η οποία έχει στο σχεδιασμό της και την Ταϊβάν.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, δημιουργεί άλλα supply chains τα οποία δεν ελέγχει η Κίνα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την πρωτοκαθεδρία της Κίνας στο διεθνές εμπόριο. Η Κίνα χρησιμοποιεί ″κόκκινα δάνεια″ σε πολλές χώρες στο BRI και είναι ο μεγαλύτερος δανειστής στον κόσμο με άνω του 1 τρισ δολαρίων δάνεια. Αν δεν πετύχει το BRI, το παγκόσμιο χρέος θα εκτιναχθεί και αυτό σημαίνει πως οι πόλεμοι θα γίνουν ελκυστικοί.
Εδώ κολλάει και το ειρηνευτικό σχέδιο που προτείνει.
Επειδή είναι λογικό να απορριφθεί από Ουκρανία και Δύση, η Κίνα έχει και άλλο πλάνο (ίσως η Ουκρανία δεχθεί στην αρχή για να ζητήσουν περισσότερα από τις ΗΠΑ).
Η Κίνα, για τους δικούς της λοιπόν λόγους, θέλει να τελειώσει ο πόλεμος, το σχέδιο που προτείνει γνωρίζει ότι θα απορριφθεί, αλλά με αυτό τον τρόπο θα προσπαθήσει να πει στη διεθνή κοινότητα πως ″αφού η Αμερική δεν θέλει ειρήνη τότε αυτή είναι και η υπαίτια″. Με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσει άλλοθι για να στείλει στη Ρωσία κάποια όπλα.
Τέλος, η Κίνα θέλει να προκύψει μια λύση στην Ουκρανία η οποία θα χρησιμοποιηθεί σαν δεδικασμένο για την Ταϊβάν. Επομένως, δεν μπορεί να είναι προσωρινά επικερδής για την Ουκρανία και για τη Δύση. Ένας εναγκαλισμός (προσωρινός) Ρωσίας και Κίνας, αυτόματα θα οδηγήσει την Ινδία και την Ιαπωνία στο να ενεργοποιηθούν υπέρ της Δύσης. Υπάρχουν πολλές συνέπειες και δεν είναι καιρός για απλοϊκές εξηγήσεις του τύπου ″σε τρεις μέρες η Ρωσία θα φτάσει στο Κίεβο″.
Πάντως το ότι συνεχίζουμε όλοι εδώ να θεωρούμε πως Κίνα και Ρωσία θα γίνουν στρατηγικοί σύμμαχοι είναι κάτι πέρα για πέρα λάθος. Η Ρωσία δεν θέλει να γίνει αποικία του Πεκίνου, μια μεγάλη Βόρεια Κορέα δηλαδή. Μακάρι να ″συμμαχούσαν″ έτσι οι μεγάλες δυνάμεις γιατί τότε δεν θα είχαμε πολέμους ηγεμονικούς. Το να έρχεσαι άλλοτε κοντά και άλλοτε να απομακρύνεσαι (από την αρχή του πολέμου μέχρι σήμερα Κίνα και Ρωσία αυτή τη σχέση έχουν) δεν ονομάζεται μόνιμη στρατηγική συνεργασία.
Η ιδέα που φέρνει τη Ρωσία με την Κίνα στο ίδιο μπλοκ και άρα σύμφωνους σε όλα, βολεύει γιατί απλοποιεί μια πολύ πιο περίπλοκη κατάσταση. Έτσι το ″αυτοί″ και οι “άλλοι″ σχηματοποιεί ικανοποιητικά, χωρίς όμως να αποδίδει την αλήθεια. Η Κίνα θέλει να κάνει επιχείρηση εναντίον της Ταϊβάν και η Ρωσία, αν τελικά κερδίσει η Κίνα από όλα αυτά, θα γίνει δεκανίκι του Πεκίνου.
Ακόμη και σήμερα, τη Ρωσία τη συμφέρει η συνύπαρξη με τη Δύση γιατί με αυτήν ανασυγκροτήθηκε. Οι μεγάλες δυνάμεις θέλουν βαθμούς ελευθερίας. Η Κίνα δεν θα δώσει κανέναν βαθμό ελευθερίας και θα αρπάξει από την Ρωσία ό,τι της απέμεινε στην Κεντρική Ασία μετά την ΕΣΣΔ.