Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών αναφορικά με τις ελληνολιβυκές σχέσεις έχει καταδείξει ένα σοβαρό κενό όσον αφορά την ενημέρωση γύρω από την πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό της Λιβύης. Για χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος του Καντάφι, η Λιβύη πέρασε στην μιντιακή αφάνεια. Αυτό συνέβη γιατί μεγάλοι μιντιακοί οργανισμοί κατηγοριοποίησαν την σύγκρουση στην Λιβύη ως second-class. Η περίπτωση της Λιβύης καταδεικνύει την ανάγκη για ομαλότερη και συνεχή ενημέρωση αναφορικά με την πορεία όλων των πολεμικών συγκρούσεων, και ειδικά αυτών που λαμβάνουν χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης.
Αναφορικά με την περίπτωση της Λιβύης, αρχικά, δεν γνωρίζαμε καν ποια είναι η υποτυπώδης κυβέρνηση ή ποια είναι τα πολιτική πρόσωπα της σπαρασσόμενης χώρας στην μετά-Καντάφι εποχή. Δεν ξέραμε ποιες είναι οι επιδιώξεις του καθενός και κυρίως δεν κατανοήσαμε εγκαίρως ότι η μαινόμενη σύγκρουση σε μία χώρα της Β. Αφρικής είναι ικανή να επηρεάσει την πολιτική σταθερότητα στον μεσογειακό βορρά. Σημειωτέον ότι οι φυλακές της Λιβύης εξακολουθούν να κρατούν χιλιάδες προσφύγων και μεταναστών από την Αφρική και την υπόλοιπη Μ. Ανατολή.
Κάπως, έτσι, λοιπόν, βρεθήκαμε ενώπιον μίας δυσάρεστης έκπληξης όταν πληροφορήθηκαμε την υπογραφή του κατάπτυστου τουρκολιβυκού συμφώνου. Τα παγκόσμια ΜΜΕ απέτυχαν παταγωδώς να μας ενημερώσουν για την άνοδο στην εξουσία ενός φιλοτουρκικού στρατηγού που επιθυμούσε την σύσφιξη των σχέσεων της Λιβύης με την Τουρκία. Την ίδια στιγμή, καμία χώρα δεν είχε αντιληφθεί ότι πολιτοφυλακές των πρώην πυρήνων του ISIS στην χώρα προπαγάνδιζαν φονταμενταλιστικές ιδέες στην λιβυκή ύπαιθρο δημιουργώντας ένα μίνι χαλιφάτο αρκετά χιλιόμετρα μακριά από την Συρία, αλλά πολύ κοντά στην Ελλάδα.
Για ποιον λόγο βέβαια, όλη αυτή η αφάνεια; Οι περικοπές των διεθνών ΜΜΕ όσον αφορά την κάλυψη πολεμικών συγκρούσεων και το χαμηλό εμπορικό ενδιαφέρον για την Β. Αφρική απέτρεψαν μεγάλους δημοσιογραφικούς οργανισμούς από το να στείλουν ανταποκριτές στην Λιβύη, ώστε να μας ενημερώσουν για την πορεία της πολεμικής σύγκρουσης. Όπως είναι προφανές, η ροή των πληροφοριών από την Λιβύη ήταν ανύπαρκτη.
Μόνο το Al-Jazeera και το τουρκικό TRT ανέλαβαν την κάλυψη της σύγκρουσης για λογαριασμό φυσικά του μουσουλμανικού κοινού. Εννοείται βέβαια πως στην περίπτωση αυτή η κάλυψη της σύγκρουσης ήταν δοσμένη από μία φονταμενταλιστική σκοπιά που ενίσχυσε το αντιδυτικό αίσθημα στον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτό το αίσθημα εκμεταλλεύεται συστηματικά ο Ερντογάν προβαίνοντας συνεχώς στις κλισέ πλέον, απειλητικές και εμπρηστικές δηλώσεις του.
Αντίθετα, στο επίπεδο της Ευρώπης και γενικότερα της Δύσης, η ενημέρωση στηρίχτηκε σε προπαγανδιστικό και ανεξακρίβωτο υλικό που δημοσιεύονταν σποραδικά στα social media. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχουμε στην διάθεση μας μία ασταθή και ασυνεχή εικόνα αναφορικά με την Λιβύη. Πάντα ακούγαμε για συγκρούσεις πολιτοφυλακών χωρίς να ξέρουμε τίποτα για τους πρωταγωνιστές της σύγκρουσης.
Εννοείται, βέβαια, ότι αυτή η εικόνα προκαλούσε σύγχυση στο νου αναλυτών και απλών πολιτών. Και το αποτέλεσμα της σύγχυσης; Τρέχουμε να προλάβουμε τον σχηματισμό ενός νέου φονταμενταλιστικού τόξου στην Αν. Μεσόγειο που απειλεί αυτήν την φορά ευθέως την Ελλάδα…