Το δοκιμαστικό στάδιο είναι απαραίτητο σε οποιαδήποτε νεοαναπτυσσόμενη ανθρώπινη σχέση, πολύ δε περισσότερο σε μια σχέση επαγγελματικής συνεργασίας. Και αυτό αφορά και τις δύο πλευρές, και αυτού που δοκιμάζει και αυτού που δοκιμάζεται σε μια νέα εργασιακή εμπειρία. Και οι δύο έχουν την ίδια αμφιβολία ως προς την επιτυχία του «πειράματος». Ο χρόνος βέβαια της «δόκιμης υπηρεσίας» άλλοτε ορίζεται ρητά και άλλοτε όχι. Αυτό εξαρτάται κάθε φορά από τη δομή και την πολιτική της εκάστοτε εταιρείας.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, μια επιχείρηση πρέπει να φροντίζει να κρατά τους εργαζόμενους της όσο μπορεί περισσότερο και να επενδύει σε αυτούς.
Είναι τα δικά της παιδιά και γι’ αυτόν τον λόγο χρειάζεται να τα εκπαιδεύει και να προσπαθεί να τα εξελίσσει όσο γίνεται περισσότερο. Είναι σαν μια μητέρα που μεγαλώνει τα παιδιά της δίνοντάς τους όσα περισσότερα εφόδια μπορεί για τη ζωή.
Ποια εντύπωση άραγε θα σας δημιουργηθεί, αν πάτε σε μια επιχείρηση και ακούσετε ότι κάποιος υπάλληλός της εργάζεται σ’ αυτήν εδώ και 20 χρόνια;
Θα αισθανθείτε ότι η επιχείρηση φροντίζει, αναδεικνύει και εμπιστεύεται τον εργαζόμενο, και με τη σειρά του ο εργαζόμενος δίνει τον καλύτερό του εαυτό να βοηθήσει με την αποδοτικότητά του την επιχείρηση που τον έχει αναδείξει. Έχουν μια σχέση win – win (με αμοιβαία οφέλη) μεταξύ τους.
Αυτό, μεταξύ άλλων, φανερώνει τη αξιοπιστία της επιχείρησης και την αρχή της να «επενδύει» και να βελτιώνει τους ανθρώπους της και κατ΄ επέκταση την κοινωνία.
Οι μέτοχοι της επιχείρησης δεν είναι επικεντρωμένοι μόνο στα κέρδη, αλλά και στην προσφορά της επιχείρησής τους στο κοινωνικό σύνολο. Το κοινωνικά ευαίσθητο πρόσωπο μιας επιχείρησης τη διακρίνει από τις υπόλοιπες του χώρου. Σκεφτείτε τις μεγάλες εταιρείες. Όλες επενδύουν στην εταιρική κοινωνική ευθύνη.
Προσωπικά, κάθε φορά που έδινα συνέντευξη σε κάποια επιχείρηση που ζητούσε προσωπικό της ειδικότητας μου, ένα θέμα που με απασχολούσε και ήθελα εκ προοιμίου να γνωρίζω ήταν αν οι εργαζόμενοί της έμεναν καιρό στην επιχείρηση ή αλλιώς αν η επιχείρηση τους κρατούσε.
Ήθελα να γνωρίζω δηλαδή την εταιρική κουλτούρα και τη φιλοσοφία της.
Τα οφέλη μιας τέτοιας προσέγγισης από μια επιχείρηση είναι πολλαπλά και για τον εργαζόμενο αλλά και για την ίδια, γιατί στην πρώτη περίπτωση ο εργαζόμενος γνωρίζει ότι εντάσσεται σε μια επιχείρηση που έχει σκοπό να τον εκπαιδεύσει και να τον εξελίξει, και στη δεύτερη περίπτωση γιατί η επιχείρηση γνωρίζει ότι ο εργαζόμενος νιώθει ότι έχει ενταχθεί σε μια οικογένεια και αυτό τον κινητοποιεί να δίνει τον καλύτερο εαυτό του.
Εδώ παίζει ρόλο συγχρόνως και η στάση που έχει ο εργαζόμενος ως προς την ζωή και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τις διάφορες καταστάσεις, το λεγόμενο «attitude».
Άρα, τα κριτήρια επιλογής ενός εργαζόμενου σε μία επιχείρηση πρέπει να είναι αυστηρά και πολύ συγκεκριμένα και να δοκιμάζονται για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, μέχρις ότου η επιχείρηση βεβαιωθεί ότι ο εργαζόμενος πληροί τα κριτήρια που αυτή έχει θέσει, αλλά και έχει τη θέληση, το πάθος, και την αφοσίωση που χρειάζεται για να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της.
Το ενδιαφέρον της εταιρείας για τον εργαζόμενο δημιουργεί ασφάλεια, η ασφάλεια γεννά εμπιστοσύνη και η εμπιστοσύνη αποδοτικότητα.
Έτσι και ο δόκιμος εργαζόμενος, πρέπει να δοκιμάσει αν μπορεί να αντεπεξέλθει αλλά και να δοκιμαστεί αν μπορεί να τα καταφέρει στους ρόλους που θα του αναθέσει η εταιρεία.
Είναι σημαντικό η εταιρική κουλτούρα να συνάδει με αυτήν του εργαζόμενου ή έστω, αν δεν εναρμονίζεται πλήρως στην αρχή, να μπορεί να διαμορφωθεί στην πορεία της συνεργασίας, έτσι ώστε να ενσωματωθεί σταδιακά ο εργαζόμενος στην κουλτούρα της επιχείρησης.
Απόσπασμα απο το βιβλίο “ O Μοναχός που έγινε CEO” - 1000 Χρόνια Αθωνικό Management.