Όλοι απολαμβάνουν ένα ωραίο, μεγάλο γεύμα, αλλά το πώς λαμβάνουμε το μήνυμα πως είναι καλύτερα να σταματήσουμε να τρώμε είναι ένα ερώτημα το οποίο δεν είχε απαντηθεί ως τώρα με ακρίβεια και απόλυτη βεβαιότητα. Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Popular Science, οι επιστήμονες θεωρούσαν για καιρό πως είναι το feedback των νεύρων από το στομάχι που στέλνει το μήνυμα πως το στομάχι είναι γεμάτο στον εγκέφαλο- και η έρευνα έχει δείξει πως τόσο η διαστολή του στομαχιού και τα θρεπτικά συστατικά στην τροφή παίζουν ρόλο όσον αφορά στην αίσθηση πως «σκάσαμε από το φαγητό». Ωστόσο, μέχρι τώρα δεν ήταν γνωστό ποιες νευρικές απολήξεις εμπλέκονταν.
Η Μπάι Λινγκ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σαν Φρανσίσκο, και συνάδελφοί της άρχισαν να λύνουν το μυστήριο μέσω γενετικής αλληλούχισης για τη δημιουργία ενός χάρτη των διαφορετικών νευρώνων στη γαστρεντερική οδό. Σε αυτό το πλαίσιο τροποποίησαν γενετικά τους νευρώνες ποντικιών για να ενεργοποιούνται από το φως. Αυτό τους επέτρεψε να διεγείρουν εύκολα τους συγκεκριμένους νευρώνες και να δουν πώς επηρεάζονταν οι ορέξεις των τρωκτικών.
Πρώτα ενεργοποίησαν τους νευρώνες που εντοπίζουν τη διαστολή του στομαχιού, και τα ποντίκια που δεν είχαν φάει έτρωγαν λιγότερο επειδή ένιωθαν πως τα στομάχια τους ήταν ήδη γεμάτα. Αυτό επιβεβαίωσε κάτι που ήταν ήδη γνωστό- ωστόσο εντύπωση προκάλεσε αυτό που συνέβη όταν ενεργοποίησαν νευρώνες οι οποίοι εντοπίζουν διαστολή στα έντερα: Τα ποντίκια δεν έτρωγαν σχεδόν τίποτα. Όταν οι ερευνητές σταμάτησαν να διεγείρουν τους νευρώνες αυτούς, ωστόσο, όλα τα πειραματόζωα έτρωγαν κανονικά.
Το δεύτερο εύρημα ήταν απρόσμενο, ανέφερε η Μπάι, ωστόσο έβγαζε νόημα. «Ολόκληρη η γαστρεντερική οδός κρατά το φαγητό και τα θρεπτικά συστατικά. Οπότε έχει νόημα που η μέτρηση της διαστολής του εντέρου να είναι επίσης σημαντική για την παροχή feedback ως προς τη ρύθμιση της χωνευτικής “συμπεριφοράς”» σημείωσε. Το γεγονός πως το έντερο φαίνεται να παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι αναμενόταν στην αίσθηση του «χορτασμού» ήταν έκπληξη, επειδή οι έρευνες μέχρι τώρα επικεντρώνονταν στο στομάχι.
Μακροπρόθεσμα, τα ευρήματα αυτά θεωρείται πως θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση παθήσεων που έχουν να κάνουν με τη διατροφή.