Δύο πράγματα δεν ανεχόταν με τίποτα ο πατέρας μου. Το να μη διαβάζει κανείς εφημερίδες συστηματικά, και το να είναι κανείς απολιτικός, να μην ενημερώνεται και να μην ενδιαφέρεται για τα κοινά. Το πρώτο το έκανα δουλειά, διαβάζοντας και αναλύοντας διεθνή Τύπο βιοπορίζομαι, όσον αφορά το δεύτερο άργησα. Για την ακρίβεια όσο ζούσε ο πατέρας μου, νομίζω ότι υπήρξα το πλέον απολιτικό πλάσμα που είχε γνωρίσει στη ζωή του.
Χρειάστηκε να περάσει η Ελλάδα τον παραλογισμό ενός ΣΥΡΙΖΑ, -η πατρίδα σύσσωμη και ο καθένας εξ ημών χωριστά-, προκειμένου να αντιληφθώ ότι με το ο καθείς στο λαγούμι του δεν πορεύεσαι στη ζωή. Ή μάλλον, δεν μπορείς να οραματιστείς ή να διαμορφώσεις το αύριο για το παιδί σου. Κάπως έτσι άτακτα, άναρχα σχεδόν και σταδιακά, βαθμηδόν, άρχισα να αισθάνομαι το χρέος να συνταχθώ, να στοιχηθώ με ανθρώπους που αγαπάνε την Ελλάδα, και αυτήν την κρίσιμη στιγμή θέλουν, ξέρουν και μπορούν να προσφέρουν: Άγγελος Συρίγος στην Α΄ Αθηνών και Αλέξανδρος Μαλλιάς ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής, με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Κι αν στις Ευρωεκλογές, είχαμε την «πολυτέλεια» να μην ψηφίσουμε τους άριστους, (είναι κοινώς αποδεκτό ότι αξιόλογα στελέχη με εμπειρία και γνώσεις, έμειναν εκτός Ευρωβουλής, διότι οι Έλληνες για ακόμη μια φορά ψηφίσαμε με το θυμικό, με κριτήριο την αναγνωρισιμότητα ή την εύκολη και αβίαστη γραμμή κομματικών ή άλλων μηχανισμών), αυτή τη φορά δεν υπάρχει το ελάχιστο περιθώριο. Στις ερχόμενες εθνικές εκλογές η μόνη επιλογή είναι να εναποθέσουμε την πατρίδα στα χέρια των καλύτερων. Των τόσο στοχοποιημένων από τον ΣΥΡΙΖΑ άριστων. Διότι αυτές οι εθνικές εκλογές έρχονται μετά από πολύ χαμένο χρόνο, ο οποίος κόστισε στην Ελλάδα δυσανάλογα σε όλους τους τομείς. Διότι στις εθνικές εκλογές δεν υπάρχει το ασφαλές, μαλακό μαξιλαράκι της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τους βουλευτές που θα βγάλει ο καθένας μας με το χεράκι του αυτή τη φορά, θα τους λουστούμε στην κυριολεξία. Την παραμικρή αστοχία, θα την δεχτούμε σαν κοτρόνα κατακέφαλα.
Ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος έχει πρόθεση, πρόγραμμα και στόχο να προσφέρει στην πατρίδα. Κατέχει όσοι λίγοι στην Ελλάδα τα ελληνο-τουρκικά καθώς διδάσκει Διεθνές Δίκαιο και Εξωτερική Πολιτική στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, διατηρεί δεσμούς με την Εθνική Ελληνική Μειονότητα της Αλβανίας και παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις στις ελληνο-αλβανικές σχέσεις, έχει προσφέρει έργο με το Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης. Έχει υπηρετήσει ως Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Εσωτερικών, αρμόδιος για τη μετανάστευση και την ιθαγένεια (2012-2015) και ως Ειδικός Γραμματέας στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (2007-2009), αρμόδιος για τους ελληνόπαιδες του εξωτερικού και τους μουσουλμανόπαιδες της Θράκης. Έχει υπηρετήσει σε θέσεις ευθύνης για θέματα εξωτερικής πολιτικής, μειονοτήτων, διαφάνειας και τηλεπικοινωνιών. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν για την ακεραιότητα, την ποιότητα και το ήθος του ανδρός.