«Σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, μπορεί και να το'λεγα...σώστε το παιδί μου, σώστε το παιδί μου. Μπορεί και να το'λεγα, στην πολύ κρίσιμη στιγμή όμως. Γιατί πονάω» δήλωσε σε συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής» ο Γιώργος Ρωμανός, πατέρας του απεργού πείνας.
Τα συναισθήματά του, όπως αναφέρει, είναι «αγάπη, περηφάνια και κυρίως η βεβαιότητα ότι μπορεί να αφηγηθεί και κάτι».
Σε ερώτηση για το αν κάποια στιγμή κλονίστηκε με όλα αυτά που έχουν συμβεί, ώστε να του πει «Νίκο μου, εδώ κάνεις λάθος», απάντησε αρνητικά: «Όχι, γιατί δεν πιστεύω ότι κάνει λάθος. Καταλαβαίνω τη λογική που το λέτε και ως πατέρας δεν μου αρέσει να βασανίζεται το παιδί μου. Δεν μου αρέσει καθόλου να βασανίζεται και επιμένω από αυτό το σάπιο κράτος. Πονάω και δεν το δέχομαι αυτό, αλλά από την άλλη μεριά, αναγνωρίζω το ηθικό υπόστρωμα των κινήσεών του».
Ερωτηθείς για το αν η αλλαγή του κόσμου θα έρθει από τα «παιδιά αυτά, τα λεγόμενα των βορείων προαστίων», απάντησε «ναι, αυτό πιστεύω».
Όσον αφορά στην πρόθεση του υπουργού Δικαιοσύνης για συνάντηση, ο Γιώργος Ρωμανός δήλωσε ότι «ο υπουργός θέλει να μας δει και να μας μαλώσει γιατί δεν είπαμε στον Νίκο να φάει το φαγητό του. Εμείς κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Δεν μπορούμε να πάμε στο υπουργείο [...]σε ουδέτερο έδαφος αν θέλει, ίσως να μπορούσε να ανοίξει μια συνάντηση».
Σε ερώτηση για το αν, ως πατέρας μπήκε στον πειρασμό να ρωτήσει τον γιο του γιατί μπλέχτηκε στο συμβάν του Βελβεντού, απάντησε αρνητικά: «όχι, δεν τον ρώτησα. Απλώς ξέρω ότι η μεγάλη κουβέντα του είναι -μπορεί να είναι και μια φαντασίωσή του, αλλά και ποιος δεν έχει φαντασιώσεις;- ότι ένας άλλος κόσμος καλύτερος είναι πιθανόν να συμβεί. Αυτό είναι και το σκεπτικό του».
Σε σχέση με τη νύχτα που πέθανε ο Αλέξης Γρηγορόπουλος και το σηματοδότησε για τον Νίκο Ρωμανό, ο πατέρας του απάντησε ότι «όλα αυτά που είχε διαβάσει ο Νίκος, για το τι εστί κράτος, τα είδε να ζωντανεύουν μπροστά του. Ο θάνατος του Αλέξη τον επηρέασε διττά. Από τη μια σκοτώνεται ο φίλος του και από την άλλη επιβεβαιώνονται και όλα αυτά που ήξερε». Όσον αφορά στο πώς ήταν μετά, ανέφερε ότι «ήταν ένα πάρα πολύ θυμωμένο παιδί. Ο μεγάλος θυμός ήταν το συναίσθημά του. Τον επηρέασε πολύ και υπάρχει αυτό μέσα του».