Η κουβέντα μοιραία ξεκίνησε με την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη. «Δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω» μας λέει, «ωστόσο στην πρώτη σχολική γιορτή στα 12 μου τραγούδησα το “Μέρα Μαγιού”. Όπως όλοι μας, έχω τεράστια θλίψη για την μεγάλη απώλεια της χώρας μας. Στο πρόσωπο του ενώνεται όλη η Ελλάδα. Αλλά ευτυχώς οι μεγάλοι δεν φεύγουν ποτέ, είναι πάντα εδώ με το έργο τους».
Λίγο πριν από τη συναυλία του στο Κηποθέατρο Παπάγου (Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου), ο Ελληνογάλλος τραγουδιστής Γιώργος Περρής, που έχει συναντηθεί επί σκηνής από τον Μισέλ Λεγκράν μέχρι τη Λάρα Φαμπιάν, μιλά στη HuffPost.
Για το δεύτερο καλοκαίρι της πανδημίας και την κοινωνική αποστασιοποίηση που παρότι αναγκαία έχει κόστος, αφού όπως εξομολογείται «δεν θα πάψω ποτέ να βρίσκω αυτή την απόσταση φυσιολογική, δεν γίνεται η οικειότητα να είναι περίεργη ή αμήχανη», για τη συνεργασία με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τη Λίνα Νικολακοπούλου στον τελευταίο του δίσκο με τίτλο «Σταθερά στα Όνειρα», από όπου και η επιτυχία «Καρδιά Κοίτα», αλλά και για τη συναυλία του στον Ναό της Αφαίας, στην Αίγινα, που ξεκινώντας από το αμερικανικό δίκτυο PBS τον Δεκέμβριο, θα προβληθεί σε τουλάχιστον 20 χώρες, ενώ παράλληλα θα χρησιμοποιηθεί από τον ΕΟΤ για την προώθηση της Ελλάδας.
“Εφόσον όντως δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η δοκιμασία, προσωπικά επιλέγω να πηγαίνω μαζί της. Δεν μπορώ να σκέφτομαι όπως πριν.”
Ακόμη, αναφέρεται σε έναν εντελώς διαφορετικό ρόλο -μία δέσμευση που δέχτηκε με ενθουσιασμό, όπως λέει- καθώς είναι πρεσβευτής του Προγράμματος Αναδοχής Παιδιών του υπουργείου Εργασίας, όπως και στη συνεργασία του με την UNICEF για μία σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων που θα στηρίζουν τα δικαιώματα των παιδιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
-Πώς ήταν το καλοκαίρι σας, το δεύτερο καλοκαίρι της πανδημίας;
Δύσκολο και περίεργο καλοκαίρι το φετινό. Από τη μια, είχα τη μεγάλη χαρά να πραγματοποιήσω πολλές συναυλίες στην Ελλάδα με το «Καρδιά Κοίτα», την φετινή μας περιοδεία και να έρθω κοντά στον κόσμο κι από την άλλη βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είχα θλίψη. Μετά τις πυρκαγιές, έχω την εντύπωση ότι κάτι άλλαξε μέσα μας ανεπιστρεπτί. Ωστόσο, με γέμισε χαρά η ενότητα του κόσμου μπροστά στην καταστροφή κι αυτό επιλέγω να κρατάω.
-Πού και πώς σας είχε βρει το ξέσπασμα της πανδημίας τον Μάρτιο του 2020;
Στις 29 Φεβρουαρίου ηχογράφησα το τελευταίο τραγούδι από τον δίσκο μας με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Λίνα Νικολακοπούλου και την επόμενη μέρα έφυγα στην Νέα Υόρκη για μία σειρά ηχογραφήσεων και συναντήσεων για διάφορα πρότζεκτ στο εξωτερικό. Βρισκόμουν στο συνηθισμένο για μένα στρόβιλο: Αεροπλάνα, στούντιο, ραντεβού. Ξαφνικά όλα σταμάτησαν, όλα πάγωσαν.
-Κάποιοι διαχειρίστηκαν τον εγκλεισμό της καραντίνας ως μία απροσδόκητη ευκαιρία να κατεβάσουν ταχύτητες, άλλοι πάλι είπαν ότι όλο αυτό περί χαλάρωσης και εσωτερικής αναζήτησης δεν λειτούργησε καθόλου. Εσείς πώς το βιώσατε;
Την πρώτη καραντίνα σας ομολογώ ότι την ευχαριστήθηκα πολύ. Συνειδητοποίησα πως για πρώτη φορά σε περίπου 10 χρόνια παρέμενα στην ίδια πόλη για πάνω από 2-3 εβδομάδες. Δεν μου είχε ξανασυμβεί! Λόγω των υποχρεώσεων μου, βρισκόμουν σε μία μόνιμη μετακίνηση, από τον έναν προορισμό στον άλλο. Αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ όσο περισσότερο μπορούσα. Έπεσα με τα μούτρα στην ψυχανάλυση, τη γυμναστική, τη μαγειρική και αφού καθάρισα καλά το σπίτι, καθάρισα και το μέσα μου. Δεν είχα διάθεση να ακούσω μουσική ή να εργαστώ, αλλά να δω τα θέλω μου, τις προτεραιότητές μου και τους ανθρώπους της ζωής μου. Άφησα να αναδυθούν στοιχεία από μέσα μου που είχα καταπιέσει. Μού έκανε πολύ καλό όλο αυτό. Στη δεύτερη καραντίνα ωστόσο δεν σας κρύβω πως πιέστηκα πολύ. Είχα πλέον κουραστεί, αισθανόμουν εγκλωβισμένος, χωρίς να μπορώ να προσφέρω στον κόσμο.
Αυτό που κρατάω από όλο αυτό, είναι μία μέρα του Μαΐου που κατεβαίνοντας για να πάω για ψώνια, είδα ότι ξαφνικά όλα τα δέντρα είχαν ανθίσει. Συνειδητοποίησα πως είτε έχουμε πανδημία, είτε καταστρέφονται οι παγκόσμιες οικονομίες, είτε εμείς είμαστε παγωμένοι από αβεβαιότητα, η φύση είναι εκεί, προχωράει σταθερά. Μεγάλο μάθημα ταπεινότητας αυτό.
-Αν δίναμε στην πανδημία ένα σύμβολο μουσικό, εάν μπορούσε όλο αυτό που ζούμε να μεταγραφεί στη μουσική, ποιό τραγούδι, ποιό έργο (από μπαλάντα και ροκ μέχρι συμφωνική μουσική και όπερα), θα ήταν άραγε;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση! Νομίζω θα ήταν μία συμφωνία. Θα ξεκινούσε το πρώτο μέρος έντονα και φορτισμένα, στο δεύτερο μέρος θα ήταν πιο εσωτερική, ίσως με θλίψη και στο τρίτο μέρος θα επανερχόταν η ελπίδα και η ζωντάνια!
-Ποια στιγμή στο ταξίδι με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και την Λίνα Νικολακοπούλου την περίοδο της δημιουργίας του άλμπουμ, έχετε κρατήσει;
Είναι πολλές στιγμές. Θυμάμαι την πρώτη μέρα στο στούντιο, ήμουν τόσο νευρικός και αγχωμένος που είχα μπλοκάρει τελείως. Από την αγωνία μου να είμαι αντάξιος των τραγουδιών τους, είχα παραλύσει! Θυμάμαι την Λίνα να με κατευθύνει προς την ουσία του κάθε τραγουδιού για να βγάλει από μέσα μου ό,τι καλύτερο είχα. Τα απίστευτα γέλια μας με την Ευανθία και ειδικά τη στιγμή που κυλιόμασταν στην κυριολεξία στο πάτωμα ανήμποροι να συγκρατηθούμε! Θυμάμαι τις ματιές που αντάλλασσαν οι δυο τους κρυφά, ένα βλέμμα συνωμοσίας και ευχαρίστησης όταν προχωρούσαμε. Η διαδικασία της δημιουργίας αυτού του δίσκου με άλλαξε, μού έδειξε έναν άλλο τρόπο αναζήτησης, εσωτερικό και βαθύ. Είμαι πολύ ευγνώμων και στις δύο που μου έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.
-Πώς συνεχίζει κανείς να ονειρεύεται σε έναν κόσμο που εκ των συνθηκών πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση από τον άλλον (χωρίς να ξέρει πότε θα τελειώσει η δοκιμασία για να τροφοδοτήσει την ελπίδα του);
Κατ’αρχάς δεν θα πάψω ποτέ να βρίσκω αυτή την απόσταση φυσιολογική. Δεν γίνεται η οικειότητα να είναι περίεργη ή αμήχανη. Νομίζω πως ονειρεύεται καλλιεργώντας την ελπίδα του καθημερινά, με μικρά πράγματα. Από μία βόλτα έως ένα ωραίο φαγητό. Ίσως να φτάνει μέχρι εκεί για τώρα. Εφόσον όντως δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η δοκιμασία, προσωπικά επιλέγω να πηγαίνω μαζί της. Δεν μπορώ να σκέφτομαι όπως πριν. Προχθές το βράδυ όμως κοιτούσα τα αστέρια στον ουρανό τη νύχτα και μπήκε μέσα μου ένα ποτάμι ελπίδας ότι όλα θα πάνε καλά.
-Είχατε δηλώσει ότι λόγω υποχρεώσεων στο εξωτερικό είχατε να κάνετε ελληνικό δίσκο με νέο υλικό περίπου μία δεκαετία. Μήπως η επιτυχία του άλμπουμ -και ειδικά του «Καρδιά Κοίτα»- σας έκανε να επαναπροσδιορίσετε λίγο τα πράγματα;
Την απόφαση να επιστρέφω πιο συχνά στην Ελλάδα την πήρα πριν από μερικά χρόνια, όταν ηχογραφήσαμε την «Κιβωτό», τον δίσκο με ντουέτα που κάναμε με τον Μάριο Φραγκούλη. Μετά από μία περίοδο όπου έλειπα και απείχα πολύ από την Ελλάδα, αποφάσισα πως ήθελα οπωσδήποτε να ξαναβρώ την ταυτότητά μου. Η επιτυχία του «Σταθερά στα όνειρα» με κάνει όντως να θέλω να επιστρέφω με νέο υλικό όσο πιο συχνά μπορώ, να μοιράζομαι με τον κόσμο μου όσα αποκόμισα στο εξωτερικό και να δημιουργώ νέα τραγούδια.
“Κάθε αβοήθητο παιδί είναι παιδί όλων μας”
Άλλωστε, αυτή είναι και η «τροφή» μου στο εξωτερικό, με αυτά τα τραγούδια επισκέπτομαι και τις ξένες χώρες, πέρα από το ξένο ρεπερτόριό μου. Πάντα βέβαια λέω ότι είμαι σαν ένα καράβι που φεύγει αλλά επιστρέφει στο λιμάνι του. Μπορεί να έφυγα για ένα διάστημα, αλλά ήμουν πάντα εδώ. Μπορεί να μην φαίνομαι όσο άλλοι τραγουδιστές της γενιάς μου, αλλά ξέρω ότι υπάρχει ένα κοινό που με αγαπάει και με στηρίζει. Ίσως να είναι αυτός ο ρόλος μου, να μπορώ να προσφέρω περισσότερα τελικά στη χώρα μου από εκεί που είμαι.
-Ετοιμάζετε ή έχετε ήδη έτοιμο νέο δίσκο, σωστά;
Αυτό τον καιρό ολοκληρώνουμε τις ηχογραφήσεις του νέου μου ξενόγλωσσου δίσκου, ο οποίος θα είναι πολύγλωσσος και θα κυκλοφορήσει σε μερικούς μήνες διεθνώς. Ενώ είχα ηχογραφήσει τους προηγούμενους μου δίσκους στο Λος Άντζελες και το Μόντρεαλ, για πρώτη φορά αποφάσισα να τον ηχογραφήσω κατά κύριο λόγο εδώ, στην Ελλάδα με τους αγαπημένους μου συνεργάτες.
-Το τηλεοπτικό αφιέρωμα το οποίο γυρίστηκε στον Ναό της Αφαίας, στην Αίγινα και θα προβληθεί σε δεκάδες διεθνή μέσα;
Αυτή ήταν μία στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Είμαι πολύ περήφανος για αυτό το πρότζεκτ, καθώς είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας που δίνεται η άδεια για να μαγνητοσκοπηθεί προσωπική συναυλία ενός καλλιτέχνη σε αρχαίο ναό. Ξεκινώντας από το αμερικανικό κανάλι PBS τον Δεκέμβριο, η συναυλία θα προβληθεί σε τουλάχιστον άλλες 20 χώρες, ενώ παράλληλα θα χρησιμοποιηθεί από τον ΕΟΤ για την προώθηση της χώρας μας παγκοσμίως.
Ήταν μία τεράστια και δύσκολη παραγωγή, καθώς έπρεπε να συνδυαστούν οι Αμερικανοί παραγωγοί με την ελληνική μας ομάδα και φυσικά να τηρήσουμε στο 100% όλους τους κανόνες της Εφορείας Αρχαιοτήτων, με σεβασμό προς το μνημείο. Χρωστώ ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον γενικό γραμματέα του ΕΟΤ κ. Δημήτρη Φραγκάκη που πίστεψε στο όραμά μου και πάλεψε γι′ αυτό, καθώς θέλαμε να ενώσουμε το κλασικό με το σύγχρονο. Με γέμισε επίσης χαρά το γεγονός ότι είχα κοντά μου τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους, καθώς ως γκεστ εμφανίστηκαν ο Μάριος Φραγκούλης και η Ευανθία Ρεμπούτσικα, ενώ η Λίνα Νικολακοπούλου επιμελήθηκε τα κείμενα που λέω. Ανυπομονώ να προβληθεί και στην Ελλάδα!
-Πρεσβευτής του Προγράμματος Αναδοχής Παιδιών του υπουργείου Εργασίας. Πώς προέκυψε αυτή η πολύ ενδιαφέρουσα σύμπραξη;
Ανέλαβα τον ρόλο αυτό στο κάλεσμα της υφυπουργού Εργασίας κας Δόμνας Μιχαηλίδου, προκειμένου να βοηθήσουμε να διαδοθεί το μήνυμα για την αναδοχή των παιδιών. Ενθουσιάστηκα ακούγοντας έναν άνθρωπο νέο, της γενιάς μου και μάλιστα πολιτικό, να μου περιγράφει με πάθος, αποφασιστικότητα αλλά και μεθοδικότητα την κατάσταση και όλα όσα πρέπει να γίνουν. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν γύρω στα 1800 παιδιά που ζουν στις δομές, στόχος μας είναι μέσα στα επόμενα 5 χρόνια να μην υπάρχει ούτε ένα παιδί σε ίδρυμα. Να έχουν βρει όλα την ζεστασιά ενός σπιτιού.
Με το νέο Σύστημα Υιοθεσιών και Αναδοχών, πλέον κάθε πολίτης μπορεί να γίνει ανάδοχος. Για πρώτη φορά δηλαδή τα ομόφυλα ζευγάρια και οι μονογονεϊκές οικογένειες μπορούν να προσφέρουν ασφάλεια και στέγη στα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό να βοηθήσουμε όλοι τα παιδιά να βρουν αγκαλιά. Κάθε αβοήθητο παιδί είναι παιδί όλων μας. Στο paidi.gov.gr μπορείτε να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες για αυτή την τόσο σημαντική πρωτοβουλία.
Παράλληλα με την αναδοχή, ξεκίνησα και μία συνεργασία με την UNICEF για μία σειρά πρωτοβουλιών και δράσεων που θα στηρίζουν τα δικαιώματα των παιδιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Info
Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου
Κηποθέατρο Παπάγου
Ώρα έναρξης 21:00
Προπώληση εισιτηρίων:
www.viva.gr