Η ανακάλυψη του ναυαγίου ενός πολεμικού πλοίου που βυθίστηκε ενώ μετέφερε έναν μελλοντικό Βασιλιά της Αγγλίας έχει χαιρετιστεί ως το σημαντικότερο θαλάσσιο ναυάγιο μετά από αυτό του Μαίρη Ρόουζ .
Πρόκειται για το πλοίο Γκλόστερ που ανήκε στο Βασιλικό Ναυτικό, βυθίστηκε μέσα σε μία ώρα, στις 6 Μαΐου 1682, στα ανοιχτά του Γκρέιτ Γιάρμουθ, έπειτα από μια διαφωνία μεταξύ του Ιακώβου Στιούαρτ και του τιμονιέρη για το πώς θα έπρεπε να προσεγγίσουν μια αμμώδη όχθη. Εκτιμάται ότι πνίγηκαν 250 μέλη του πληρώματος και επιβάτες, αλλά ο Ιάκωβος διασώθηκε την τελευταία στιγμή.
Το ναυάγιο, το οποίο ανακαλύφθηκε από δύτες το 2007, μόλις αποκαλύφθηκε για λόγους ασφαλείας.
Η ναυτιλιακή εμπειρογνώμονας καθηγήτρια Κλαίρ Τζογουίτ του Πανεπιστήμιο Norwich’s of East Anglia, είπε ότι ήταν ένα ναυάγιο «διεθνούς σημασίας».
Η ακριβής τοποθεσία του Γκλόστερ ήταν ένα μυστήριο μέχρι που ανακαλύφθηκε πριν από 15 χρόνια μισοθαμμένο στον βυθό της θάλασσας, 45 χλμ. έξω τις ακτές.
Στο ναυάγιο, στο οποίο πέθαναν εκατοντάδες επιβάτες και πλήρωμα, απείλησε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας.
Ωστόσο, ο τότε Δούκας της Υόρκης επέζησε από το ναυάγιο του πλοιου καταφέρνοντας να γινει βασιλιάς σε μια εποχή που χαρακτηρίστηκε από θρησκευτικές και πολιτικές αναταραχές.
«Είναι ένα εξαιρετικό δείγμα της πολιτικής κληρονομιάς μας, εθνικής και διεθνούς σημασίας», σχολίασε η καθηγήτρια Κλερ Τζόγουιτ, που είναι ειδική στην ιστορία των θαλάσσιων μεταφορών. Υποστήριξε μάλιστα ότι «λόγω της ηλικίας του σκάφους, της κατάστασης στην οποία βρέθηκε και των αντικειμένων που σώθηκαν, είναι η σημαντικότερη θαλάσσια ανακάλυψη έπειτα από εκείνη του Mary Rose», που βυθίστηκε το 1545, βρέθηκε τη δεκαετία του 1980 και σήμερα εκτίθεται στο Πόρτσμουθ.
Οι αδελφοί τυπογράφοι από το Νόρφολκ, Τζούλιαν και Λίνκολν Μπάρνγουελ, μαζί με τον αείμνηστο πατέρα τους, τον φίλο Τζέιμς Λιτλ και έναν άλλο φίλο που δεν κατονομάστηκε, πέρασαν τέσσερα χρόνια σε καταδυτικές αποστολές για να βρουν τον υδάτινο τάφο του Γκλόστερ.
«Προκαλεί δέος είναι πραγματικά όμορφο», είπε ο Μπάρνγουελ και πρόσθεσε: «Είμαι προνομιούχος να βρέθηκα εκεί, ήταν τόσο συναρπαστικό».
«Ήμασταν οι μόνοι άνθρωποι στον κόσμο εκείνη τη στιγμή που γνώριζαν πού βρισκόταν το ναυάγιο - αυτό ήταν κάτι ιδιαίτερο και δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Ο αδελφός του Τζούλιαν είπε ότι αρχικά δεν είχαν ιδέα πόσο ιστορικά σημαντικό ήταν το Γκλόστερ.
«Είχαμε διαβάσει ότι ο Δούκας της Υόρκης βρισκόταν στο πλοίο», είπε.
«Ήμασταν σίγουροι ότι ήταν το Γκλόστερ, αλλά υπάρχουν και άλλες τοποθεσίες ναυαγίων εκεί έξω με κανόνια, οπότε έπρεπε ακόμα να επιβεβαιωθεί.
Το 2023 αναμένεται ότι θα εκτεθούν στο Μουσείο και Πινακοθήκη του Κάστρου Νόργουιτς διάφορα αντικείμενα που βρέθηκαν στο ναυαγισμένο πλοίο.
Ο μελλοντικός Βασιλιάς έσωσε σκύλους και ιερείς πέρα από το πλήρωμα;
Το Γκλόστερ είχε αποπλεύσει από το Πόρτσμουθ στο Εδιμβούργο για να επιτρέψει στον Δούκα της Υόρκης να διεξάγει βασιλικές εργασίες στο κοινοβούλιο της Σκωτίας.
Ο δούκας του Γιορκ και ο Τζον Τσόρτσιλ, ο μελλοντικός δούκας του Μάρλμπορο, διασώθηκαν από το ναυάγιο αφόυ κατάφεραν να βγουν στην με βάρκα του πλοίου.
Μάρτυρες ισχυρίστηκαν ότι ο μελλοντικός Βασιλιάς έσωσε καθολικούς ιερείς και τα σκυλιά του.
Ο Ιάκωβος Β΄ ήταν ο τελευταίος Ρωμαιοκαθολικός μονάρχης που βασίλευσε στα Βασίλεια της Αγγλίας και της Σκωτίας. Ανέβηκε στον θρόνο μετά τον θάνατο του αδελφού του, Καρόλου Β΄.
Αντιμετώπισε συνεχώς αυξανόμενη αντίσταση από πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες της Βρετανίας επειδή ήταν γαλλόφιλος και υπέρ του Ρωμαιοκαθολικισμού και επειδή απέβλεπε στην εδραίωση απόλυτης μοναρχίας.
Ο Ιάκωβος είναι γνωστός για τις πεποιθήσεις του περί της θείας προέλευσης των δικαιωμάτων των μοναρχών αλλά και για τις απόπειρες του να επιτύχει θρησκευτική ελευθερία για τους Ρωμαιοκαθολικούς αφενός και τους ακραίους Διαμαρτυρόμενους, Πουριτανούς και Πρεσβυτεριανούς αφετέρου, οι οποίες έβρισκαν αντίθετο το Αγγλικό Κοινοβούλιο.
Παράλληλα όμως καταδίωξε τους Πρεσβυτεριανούς της Σκωτίας. Το Κοινοβούλιο, αντιτέθηκε στην άνοδο του απολυταρχισμού που σημειώθηκε σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στην απώλεια της νομικής κυριαρχίας του επί της Εκκλησίας της Αγγλίας και είδε την αντίθεση αυτή ως ένα τρόπο να διατηρήσει αυτά που θεωρούνταν παραδοσιακές Αγγλικές ελευθερίες.
Αυτή η τάση έκανε την τετραετή βασιλεία του Ιακώβου έναν αγώνα για υπεροχή μεταξύ του Αγγλικού Κοινοβουλίου και του Στέμματος που κατέληξε στην εκθρόνιση του, την ψήφιση της Αγγλικής Χάρτας των Δικαιωμάτων (English Bill of Rights) του 1689, και την Αννοβεριανή διαδοχή.
Με πληροφορίες από το BBC