Μια νέα έρευνα που βασίζεται σε μια αποστολή επιστημόνων στα παγωμένα νερά ανοιχτά της Γροιλανδίας αποκάλυψε υψηλά επίπεδα αντιψυκτικών πρωτεϊνών σε ένα είδος μικροσκοπικού σαλιγκαρόψαρου, υπογραμμίζοντας τη σημασία αυτής της μοναδικής προσαρμογής στη ζωή σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός.
Η μελέτη, με επικεφαλής επιστήμονες του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (CUNY), δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Evolutionary Bioinformatics, προειδοποιεί επίσης ότι η άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών στην Αρκτική θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τα ψάρια που ζουν στα παγωμένα νερά της Αρκτικής.
Το σαλιγκαρόψαρο, όπως αναφέρει ο συντάκτης της έρευνας Ντέιβιντ Γκούμπερ, ερευνητής στο Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και καθηγητής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, έχει προσαρμοστεί στη ζωή σε ακραίες συνθήκες ανακαλύφθηκε πρόσφατα κάτω από τα παγόβουνα στη Γροιλανδία. Το φθορίζον πράσινο αντιψυκτικό που ρέει μέσα από το σώμα αυτού του είδους είναι στην πραγματικότητα μια υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη που αποτρέπει το πάγωμα.
«Η πρωτεΐνη αυτή κολλάει στην επιφάνεια μικρών κρυστάλλων πάγου και τους εμποδίζει να μεγαλώσουν σε μεγάλους κρυστάλλους», δήλωσε ο Γκούμπερ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ψάρια από τον Βόρειο και τον Νότιο Πόλο ανέπτυξαν ανεξάρτητα αυτές τις αντιψυκτικές πρωτεΐνες. Αυτές οι πρωτεΐνες ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά σε ορισμένα ψάρια που ζούσαν στην Ανταρκτική σχεδόν πριν από 50 χρόνια.
Δηλαδή, σε αντίθεση με τα ψυχρόαιμα ερπετά και τα έντομα, τα ψάρια δεν μπορούν να επιβιώσουν εάν παγώσουν τα υγρά στο σώμα τους, γιατί τότε σχηματίζονται κρύσταλλοι πάγου στην κυκλοφορία του αίματος τους.
«Το γεγονός είναι ότι αυτές οι πρωτεΐνες που βρέθηκαν στα ψάρια έδειξαν την ικανότητα αυτών των οργανισμών να προσαρμόζονται και να επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα, δήλωσε ο δεύτερος συντάκτης της μελέτης, Τζον Σπάρκς.