Πριν από λίγους μήνες ενημερωθήκαμε ότι ο αρμόδιος υφυπουργός Ναυτιλίας της παρούσας κυβέρνησης Νεκτάριος Σαντορινιός, διαβίβασε στη Βουλή ένα έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής «δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και καταβάλλει σοβαρές προσπάθειες για την προοπτική κατοίκησης 28 μικρών νησιών του Αιγαίου, με στόχο τα νησιά αυτά να αποκτήσουν οικονομική δραστηριότητα και να κατοικηθούν κάποια από αυτά για εθνικούς κυρίως λόγους».
Ευθύς αμέσως η Τουρκία έμαθε για τα σχέδιά μας, ξεκίνησε τις προσφιλείς τακτικές της, των απειλών και της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», με αποτέλεσμα άλλη μια ελληνική κυβέρνηση, να αποδειχθεί κατώτερη των περιστάσεων στα εθνικά μας θέματα και να αποσύρει άρον-άρον το εν λόγω σχέδιο (;;).
Η αρχική σύλληψη του ανωτέρω σχεδίου ανάγεται στο 1994, όταν επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε μια προσπάθεια αξιοποίησης μικρών ως επί το πλείστον ακατοίκητων νησιών (18 νησιών τότε), στο Αιγαίο, με κατασκευή έργων μικρής κλίμακας, με την επιδίωξη προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος και με στόχο κάποια εξ αυτών να κατοικηθούν. Δυστυχώς όμως η κρίση στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996 είναι πιθανόν να παρέπεμψε στις καλένδες το εν λόγω σχέδιο, το οποίο εκείνη την περίοδο είχε λάβει πολύ μεγάλη δημοσιότητα και ήδη κάποιοι Έλληνες είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον να εγκατασταθούν στα νησιά αυτά.
Τα 28 νησιά που φαίνεται ότι θέλησε η σημερινή ελληνική κυβέρνηση να κατοικηθούν ουδέποτε ανακοινώθηκαν, άλλα σίγουρα κάποια εξ αυτών είναι τα κάτωθι (στον παρακάτω πίνακα περιέχονται στοιχεία από την απογραφή πληθυσμού του 2011 και του 1951, ώστε να γίνει σύγκριση πληθυσμού των δυο περιόδων):
Εάν και εφ' όσον τα νησιά αυτά κατοικηθούν, το κέρδος για την Ελλάδα φαίνεται ότι είναι μεγάλο καθώς σύμφωνα με το άρθρο 121 παρ. 3 του Δικαίου της Θάλασσας «Οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή, δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα». Κατά αυτόν τον τρόπο, ήτοι του εποικισμού των νησιών μας, θα ικανοποιείτο ο όρος σχετικά με την συντήρηση ανθρώπινης διαβίωσης. Επομένως τα νησιά μας αυτά θα ήταν σε θέση να διεκδικήσουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
Αυτό βέβαια σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ξεπεράσει το φοβικό σύνδρομο που τη διακατέχει έναντι της Τουρκίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και φωτεινός φάρος γενναίας πολιτικής είναι η πολιτική που άσκησε ο αείμνηστος πρώην πρόεδρος της Κύπρου Τάσος Παπαδόπουλος, ο οποίος κατάφερε το 2004 να ανακηρύξει την ΑΟΖ της Κύπρου, κόντρα σε φωνές και επιθέσεις που δεχόταν από τους ταγούς της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Και βέβαια σήμερα η Κύπρος αποκομίζει τα οφέλη αυτής της πολιτικής με το γεωτρύπανο West Capella το οποίο αυτές τις ημέρες επιχειρεί στο οικόπεδο υπ' αριθμόν 11 της Κυπριακής ΑΟΖ (που μετά την ανακάλυψη του γιγαντιαίου κοιτάσματος Zor στην Αίγυπτο, υπάρχουν πολλές ελπίδες να είναι και αυτό πλούσιο σε υδρογονάνθρακες).
Αναφορικά με τα νησιά μας, τα οποία βρίσκονται σε ιδιαίτερα ευαίσθητη γεωγραφική θέση και τα οποία έχουν πολύ λίγους κατοίκους θα ήθελα να αναφερθώ στο παράδειγμα των Αντικυθήρων. Προ δυο μηνών περίπου ο Δήμαρχος των Κυθήρων δήλωσε ότι λόγω του διαρκούς συρρικνούμενου πληθυσμού των Αντικυθήρων, εξετάζεται μία πρόταση εποικισμού του νησιού από χριστιανικές οικογένειες του Λιβάνου και της Συρίας. Ο πληθυσμός στο νησί των Αντικυθήρων ανέρχεται πλέον στα 20 άτομα, όταν το 1950 κατοικούσαν το νησί 200 άτομα. Θέλω να πιστεύω ότι ο Δήμαρχος των Κυθήρων θα έχει ήδη απευθύνει γενικό κάλεσμα και σε ελληνικές οικογένειες, άπορες, χωρίς εργασία, που θα επιθυμούσαν να ασχοληθούν ενεργά με την αναβάθμιση του νησιού. Και αυτό θα μπορούσε να είναι μια λύση για τα μικρά νησιά μας, να δώσουμε κίνητρα σε ελληνικές οικογένειες, να τους βοηθήσουμε να οργανώσουν την πρωτογενή παραγωγή, να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας και να τους προσφέρουμε φοροαπαλλαγές. Θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για μόνιμο γιατρό στα νησιά αυτά και μια επαρκή συγκοινωνία για να μπορεί το οποιοδήποτε μικρό νησί να έχει καλή διασύνδεση. Και φυσικά όλα αυτά και για λόγους εθνικού συμφέροντος.
Θα ήταν ευχής έργον εκτός από την αρωγή της κεντρικής πολιτικής σκηνής, να συνδράμουν στην προσπάθεια αυτή πεφωτισμένοι δήμαρχοι και να μπορέσουν να δώσουν στα μικρά νησιά μας την αίγλη που τους αξίζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η νήσος Τήλος, που πρόσφατα (προ μηνός) ανακηρύχθηκε ως το πρώτο ενεργειακό αυτόνομο νησί της Μεσογείου. Ένα νησί που έχει τριπλασιάσει σχεδόν τον πληθυσμό του τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, δείγμα ότι κάτι γίνεται σωστά εκεί (829 κάτοικοι το 2011). Όπως επίσης και στη νήσο Χάλκη (702 κάτοικοι το 2011).
Πώς μπορούν όμως να υλοποιηθούν όλες αυτές οι ιδέες και να αποκτήσουμε μια πιο σταθερή εξωτερική πολιτική; Καταρχήν θεωρώ ότι πρέπει στην Ελλάδα να υπάρχει ένα σταθερό επιτελείο με αξιόλογους διπλωμάτες (π.χ. πρεσβευτές, διεθνολόγους, απόστρατους αξιωματικούς ενόπλων δυνάμεων με σχετικά προσόντα κλπ ως βαθείς γνώστες της εξωτερικής πολιτικής) οι οποίοι θα χαράσσουν την εξωτερική πολιτική όχι μόνο βραχυπρόθεσμα, αλλά και μακροπρόθεσμα. Θα μελετούν τα γεγονότα στη διεθνή σκακιέρα, θα ανακαλύπτουν ευκαιρίες, αλλά και θα επισημαίνουν τις απειλές και γενικώς θα βοηθούν την εκάστοτε κυβέρνηση να χαράσσει την εξωτερική της πολιτική. Δεν μπορεί η εξωτερική μας πολιτική να αλλάζει ανάλογα με τις κυβερνήσεις που ανεβαίνουν στην εξουσία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτό είναι η Τουρκία, η οποία έχει σταθερή εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια και βήμα - βήμα προχωράει στα σχέδια τα οποία έχει καταρτίσει χρόνια τώρα (π.χ. προσπάθεια για δημιουργία γκρίζων ζωνών κλπ).
Θέλουμε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, που θα έρχεται σε επαφή με όλα τα κράτη, θα εξυπηρετεί το εθνικό σχέδιο που θα έχει δημιουργηθεί σύμφωνα με τα παραπάνω από ένα αξιόλογο επιτελείο, θα παίζει σωστά και έξυπνα το χαρτί της γεωστρατηγικής μας θέσης, θα πουλάει ακριβά το κάθε τι, θα θέτει τα όριά της και τις κόκκινες γραμμές της, θα διεκδικεί και δεν θα εκλιπαρεί, θα είναι πρωτοπόρος και όχι ο παρίας της ευρωπαϊκής ένωσης και του κόσμου γενικά... Μόνο τότε η χώρα μας η Ελλάδα, θα αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και θα μπορεί να διεκδικήσει τη θέση που πραγματικά της αξίζει στο διεθνές στερέωμα!