Και ενώ η προσοχή όλων ήταν στραμμένη προς την Ευρώπη και το ελληνικό χρέος, το πρόβλημα προήλθε από την Τουρκία. Με μία περίεργη κίνησή της η Άγκυρα προσπάθησε να δεσμεύσει μία μεγάλη περιοχή στο κεντρικό Αιγαίο ως πεδίο βολής για δέκα μήνες. Η κίνηση ήταν κακοσχεδιασμένη. Στο επίμαχο πεδίο περιλαμβάνονταν περιοχές εντός των έξι μιλίων των ελληνικών χωρικών υδάτων καθώς και το νότιο χερσαίο τμήμα της Λήμνου. Επιπλέον, η περιοχή βρισκόταν εξ ολοκληρού εντός του FIR Αθηνών όπου το δικαίωμα δεσμεύσεως περιοχών ανήκει αποκλειστικώς στις ελληνικές αρχές.
Η κατάφωρη παραβίαση των διεθνών κανόνων και της λογικής ώθησε την ελληνική πλευρά να καταγγείλει το θέμα απ' ευθείας σε διεθνείς οργανισμούς και να αποφύγει την πεπατημένη των διμερών συζητήσεων με την Άγκυρα που είναι σε τέτοιες περιπτώσεις άνευ νοήματος. Η Τουρκία υποχρεώθηκε να αναδιπλωθεί πλήρως ως προς το σκέλος των αεροπορικών ασκήσεων. Διατήρησε, όμως περιοχές της ανοιχτής θάλασσας για ναυτικές ασκήσεις.
Το θέμα των πεδίων βολής που χρησιμοποιούνται για ασκήσεις στο Αιγαίο συζητείται επί 40 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα μεταξύ των δύο χωρών. Η Ελλάδα έχει καθιερώσει μέσα στον χώρο ευθύνης του FIR Αθηνών διάφορα πεδία βολής. Τα περισσότερα βρίσκονται εντός του ελληνικού εναερίου χώρου, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις περιλαμβάνεται και διεθνής εναέριος χώρος. Κάποια από αυτά τα πεδία είναι δεσμευμένα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, αν και η χρήση τους περιορίζεται σε κάποιες ημέρες τον χρόνο.
Τα ελληνικά πεδία βολής που ενοχλούν την Τουρκία στο Αιγαίο βρίσκονται (α) στην περιοχή Ψαθούρα, μεταξύ Χαλκιδικής και βορείων Σποράδων, (β) ανατολικά της Άνδρου και (γ) βορείως της Κρήτης. Στην πραγματικότητα, το τελευταίο πεδίο είναι νατοϊκό και χρησιμοποιείται κυρίως από Γερμανούς και Ολλανδούς. Ως προς τα πεδία βολής στην Ψαθούρα και στην Άνδρο το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι δεσμευμένα καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Η Τουρκία προσπαθεί παγίως να θεσπίσει παρατύπως εντός του FIR Αθηνών δύο περιοχές (α) βορείως της Λήμνου σε διεθνή εναέριο χώρο και (β) μεταξύ Κυκλάδων-∆ωδεκανήσων και Ικαρίας, σε διεθνή εναέριο χώρο. Για να φτάσουν τα τουρκικά μαχητικά στη δεύτερη περιοχή, πρέπει υποχρεωτικώς να παραβιάσουν τον ελληνικό εναέριο χώρο, καθ' ότι είναι πρακτικώς περίκλειστη. Οι περιοχές δεσμεύονται παρατύπως από την Τουρκία καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Η περιοχή ανατολικώς της Σκύρου δεν περιλαμβάνεται σε αυτές που παγίως επιδιώκουν να δεσμεύσουν οι Τούρκοι.
Η όλη εξέλιξη του επεισοδίου μπορεί να αποβεί πολλαπλά διδακτική. Αφ' ενός καταδεικνύει ότι υπάρχουν ενίοτε και πιο αποτελεσματικές οδοί πέραν των διμερών συζητήσεων σε κατάφωρες παραβιάσεις των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Αφ΄ετέρου επαναφέρει το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων που χρειάζονται προσοχή, την οποία, μέχρι στιγμής, απορροφά σε απόλυτο βαθμό η οικονομική κατάσταση της χώρας.