Τώρα που κατέρρευσαν οι φωνές της επαναστατικής λογικής, του γενικόλογου ύφους και των ασύμμετρων υποσχέσεων, ήρθε η ώρα να συναντηθούμε ξανά, όλοι και όλες. Οι εκλογές έχουν νικητές και ηττημένους, ενέχουν όμως απομυθοποίηση και κατάρρευση ψευσδαισθήσεων.
Η πραγματική στροφή στον ρεαλισμό θα έρθει σύντομα και απότομα μόλις περάσουν οι μέρες των επαίνων και των εναγκαλισμών του συνασπισμού αριστερών-ακραίας λαϊκίστικης δεξιάς παλαιάς κοπής,που με τη ρητορεία τους, εξαίρουν την έννοια πατρίδα και δίχως μεταρρυθμιστική λογική επαναλαμβάνουν τα λάθη της ιστορίας αντιλαμβανόμενοι την εξουσία ως λάφυρο.Οι εγχώριες γραφίδες έριξαν πολύ μελάνι για να πείσουν ότι έχει συντελεστεί η απαραίτητη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στο ρεαλισμό, ότι στόχος είναι πλέον μια ξεκάθαρη προοδευτική διακυβέρνηση, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία, ότι χωρίς το ανοιχτά δραχμικό τμήμα του, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο.
Το θέμα όμως είναι τι κάνει ο κοιμώμενος γίγαντας. Οι αλλαγές στην κεντροαριστερά πρέπει να αγγίξουν οργανωτικά, πολιτικά αλλά και ζητήματα προσώπων από την κορυφή και την βάση. Πόσα κόμματα και πόσους υποψήφιους πρωθυπουργούς αντέχει ακόμα ο χώρος; Απαιτείται συγκεκριμένη ατζέντα, τομείς εργασίας, πρόσωπα που αξιακά θα αναλάβουν ρόλο θεσμικό και πολιτικό.
Συγκεκριμένα:
Ηλικιακά νέα πρόσωπα, φρέσκα σε λογικές όχι γαλουχημένα από το βρώμικο παρελθόν, εδώ η κοινωνία έχει τον πρώτο ρόλο. Είτε είσαι ΣΥΡΙΖΑ είτε ΝΔ είτε ΠΑΣΟΚ είναι προς το συμφέρον του λαού να υπάρχουν άξιοι αντιπρόσωποι σε όλα τα επίπεδα, με moto, «πηγαίνουμε όλοι μαζί ψηλότερα»...Η μεταρρύθμιση δεν σημαίνει απαραίτητα περικοπές. Διαφωνεί κανείς πως πρέπει να χουμε σταθερό κύκλο εκλογικών αναμετρήσεων πχ κάθε 4 χρόνια και όχι κάθε 7 μήνες, μείωση βουλευτών, κατήργηση μπόνους 50 εδρών, αλλαγή εκλογικού νόμου, άνοιγμα επαγγελμάτων, αξιολόγηση, κατάργηση λίστας που αλλοιώνει την λαϊκή βούληση, σταθεροί γενικοί γραμματείς υπουργείων που εκλέγονται από το λαό; Και όμως κανείς δεν νομοθετεί υπέρ αυτών μετά τις εκλογές. Η κεντροαριστερά πρέπει να εμπνεύσει άμεσα, να έχει λόγο για την κοινωνία, ρόλο παρεμβατικό και χρήσιμο και ο κομματικός φορέας να είναι ειναι θελκτικό σχήμα, ο τρόπος του, η γλώσσα του, οι άνθρωποι του.Τότε η κοινωνία θα ξανακούσει την αφήγηση.
Σε λίγες μέρες που θα λάβει σάρκα και οστά η εξαπάτηση του ελληνικού λαού με τους 120 εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου Τσίπρα-Καμμένου, θα αντιληφθούν άπαντες πως το αριστερό από το κεντρώο και δεξιό μνημόνιο διαφέρει στα πρόσωπα και πως η τιμωρητική και αδιάφορη ψήφος δεν έχει αποτέλεσμα.
Στόχος είναι ο εναλλακτικός πόλος, όχι η εξουσία, η παραγωγή χρήσιμου πολιτικού λόγου όχι εύηχου και ανεδαφικού.Είναι η ώρα για σύσταση Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής συνεδρίου κεντροαριστεράς, με ενιαία καταστατικά χαρακτηριστικά. Ο τρίτος πόλος είναι εφικτός. Ο τρίτος πόλος σπάει το μικρό στείρο διπολισμό, που ούτως ή άλλως, είναι τεχνητός και αδιέξοδος και αναδεικνύει τα πραγματικά διλήμματα πάνω στα οποία καλείται να απαντήσει ο ελληνικός λαός, ο κάθε πολίτης ατομικά. Είναι ώρα για σύγχρονο, ευθύβολο, κυρίως ειλικρινή πολιτικό λόγο με ευρωπαϊκό προσανατολισμό και συμμαχίες ξεκάθαρες, όχι με όλους, όχι για όλα.
Η επικράτηση της δημαγωγίας και του λαϊκισμού μόλυνε πλέον τον λαό. Δεν θέλει να ακούσει αλήθειες, κουράστηκε, αγανάκτησε, θέλει πίσω τη ζωή του. Είναι υποχρέωση όλων όσων απομείναμε και δυναμώνουμε ξανά τη φωνή μας να εκφραστούμε μέσα από τις υγιείς δυνάμεις της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και αυτές ξεκάθαρα είναι η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), Ποτάμι, Οικολόγοι και κινήσεις πολιτών και κάθε φωνή εμπειρίας που τίμησε το πολιτικό στερέωμα όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Σε λίγες μέρες που θα λάβει σάρκα και οστά η εξαπάτηση του ελληνικού λαού με τους 120 εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου Τσίπρα-Καμμένου, θα αντιληφθούν άπαντες πως το αριστερό από το κεντρώο και δεξιό μνημόνιο διαφέρει στα πρόσωπα και πως η τιμωρητική και αδιάφορη ψήφος δεν έχει αποτέλεσμα.
Μία πολιτική παράταξη υπάρχει και θα υπάρχει λέγοντας την αλήθεια. Δεν μπορεί να υπάρχει ως ουρά της αντίπαλης αντίληψης και νοοτροπίας ούτε ελπίζοντας πως κάποτε θα συντριβεί ο αντίπαλος. Πρέπει να κρατήσουμε τη φλόγα της φωτιάς και όχι τα ερείπια της στάχτης. Υπάρχει όμως πλέον και ευθύνη του πολίτη. Ο πολίτης μετά από όσα υποστήκαμε ως λαός, γνωρίζει και επιλέγει. Είναι κύριος της μοίρας του. Είναι καθήκον μας, ως Ελληνίδες και Έλληνες, να σεβόμαστε τις θυσίες που έγιναν. Είναι πραγματικά παράδοξο να ζητάμε από τους άλλους να τις κατανοήσουν και να τις σεβαστούν και εμείς οι ίδιοι να τις θέτουμε με επιπόλαιη ευκολία σε κίνδυνο. Υπάρχουν διλήμματα. Ναι. Ποτέ η ιστορία δεν προχώρησε χωρίς διλήμματα. Και πράγματι η χώρα έχει αλλάξει σελίδα. Δεν υπάρχει το «εμείς και άλλοι». Πρέπει να αναλάβουμε το δύσκολο ρόλο να επανακτήουμε την αξιοπρέπεια στην πολιτική, ρόλος δύσκολος, φθοροποιός, με κόστος όχι ανέφικτος.
Η νέα Κεντροαριστερά δεν πρέπει να πορεύεται με βάση τα στερεότυπα. Οφείλει να συγκρουστεί και με τον ίδιο της τον εαυτό. Είναι θέμα χρόνου να αναδειχθεί ο ρόλος της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης γιατί είναι καθοριστικής σημασίας για τη λειτουργία της ίδιας της Δημοκρατίας που ναι μεν δεν κινδυνεύει αλλά δέχεται συνεχώς αμφισβήτηση ως αποτέλεσμα έργων μιας μειοψηφίας πολιτικών προσώπων και μιας δύναμης «αποχής» που λειτούργησε αυθαίρετα και επέτρεψε σε άλλους να πάρουν αποφάσεις. Είναι ώρα για το νέο αναπτυξιακό πρότυπο στην Ελλάδα καθώς οι σεισμικές δονήσεις της διεθνούς κρίσης τράνταξαν συθέμελα το παλιό μοντέλο με τη στενή, σαθρή παραγωγική βάση και τη μη βιώσιμη υπερκείμενη γιγάντια αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά.
H Nέα Κεντροαριστερά έχει πλήρη επίγνωση ότι στο εσωτερικό της «φούσκας» που θεωρήθηκε σύγκλιση με την Ευρωζώνη κτίστηκαν όνειρα και σχέδια ζωής και συνανθρώπων μας, μη προνομιούχων με τους οποίους είναι απόλυτα αλληλέγγυα. Νέο κοινωνικό συμβόλαιο όχι με όλους αλλά μόνο με όσους είναι πιστοί σε ιδέες και οράματα, όχι προσκυνητές θέσεων, ξεπουλημένους μαλαγάνες που αποτελούν την κορύφωση της πολιτικής αλητείας. Το τρίπτυχο ριζικής ανασύνταξης - ανανέωσης, αυτοκάθαρσης του πολιτικού συστήματος και θεμελιώδους συνταγματικής μεταβολής είναι το επόμενο βήμα, λόγια απλά, τομές αναγκαίες.
Το κρίσιμο είναι να οικοδομήσουμε τη νέα κοινωνική συμμαχία της Ελλάδας,των παραγωγωγικών δυνάμεων, των καινοτόμων με τη σφραγίδα μιας νέας γενιάς που σπάζει το γκρίζο status quo σ' όλους τους τομείς της οικονομικής, κοινωνικής, πνευματικής, πολιτιστικής και πολιτικής ζωής.