Πριν λίγες μέρες, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων που προηγείται στις δημοσκοπήσεις για την προεδρία ζήτησε «πλήρη και ολοκληρωτικό αποκλεισμό των Μουσουλμάνων που εισέρχονται στις ΗΠΑ». Φυσικά μιλάμε για τον Ντόναλντ Τραμπ. Όπως έγραψε και στο twitter ο Jeffrey Goldberg «ο Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί αυτή τη στιγμή μια πραγματική απειλή για την εθνική ασφάλεια. Βάζει βέλη στη φαρέτρα των τζιχαντιστών στην προσπάθειά τους να δαιμονοποιήσουν τις ΗΠΑ».
Αμέσως μετά την πρότασή του για αλλαγή στην Αμερική, θα αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο καλύπτουμε ειδησεογραφικά τον Τραμπ στην The Huffington Post. Μόλις τον Ιούλιο είχαμε ανακοινώσει την απόφασή μας να εντάξουμε το ρεπορτάζ που αφορούσε την εκστρατεία του Τραμπ στη στήλη της «Ψυχαγωγίας» αντί στη στήλη «Πολιτική». «Ο λόγος είναι απλός», έγραψε ο Ryan Grim και ο Danny Shea. «Η εκστρατεία του Τραμπ είναι μια παράσταση».
Από τότε η εκστρατεία του Τραμπ έχει ανταποκριθεί επάξια σε αυτό το χαρακτηρισμό. Όμως όπως έδειξε ξεκάθαρα η επικίνδυνη σημερινή του ανακοίνωση, η εκστρατεία αυτή έχει μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο: σε μια άσχημη και επικίνδυνη δύναμη στην πολιτική σκηνή της Αμερικής. Οπότε δεν θα καλύπτουμε πια την εκστρατεία του στην «Ψυχαγωγία». Αλλά αυτό δε σημαίνει κιόλας ότι θα τον καλύπτουμε ειδησεογραφικά σα να πρόκειται για μια κανονική εκστρατεία.
Πήραμε την απόφαση αυτή τον Ιούλιο γιατί δεν δεχθήκαμε το γεγονός -που βασιζόταν απλά στις δημοσκοπήσεις- ότι η εκστρατεία του Τραμπ ήταν μια σοβαρή και καλοπροαίρετη προσπάθεια να φέρει ιδέες για το πως θα κυβερνηθεί η χώρα με ικανοποιητικό τρόπο. Συνεχίζουμε να έχουμε αυτή την άποψη -και θα συνεχίσουμε με αυτή τη λογική την κάλυψη που κάνουμε- αλλά πολλά άλλαξαν.
Σίγουρα, οι άκομψες στιγμές στην εκστρατεία του ήταν αρκετές από την αρχή, καθώς ξεκίνησε την εκστρατεία του με τρομερά σχόλια για τους Μεξικανούς. Στην αρχή όμως, αυτή η ακραία ξενοφοβία, αν και αηδιαστική, έμοιαζε με κακό νούμερο επιθεώρησης. Τώρα που ο Τραμπ, με τη βοήθεια των ΜΜΕ, αύξησε κι άλλο τη σκληρότητα και την άγνοιά που χαρακτήριζαν την εκστρατεία του τις πρώτες μέρες, το αστειάκι «πιστεύεις ότι είπε κάτι τέτοιο;» μετατράπηκε σε κάτι αποκρουστικό και απειλητικό - αφήνοντας γυμνή μια πλευρά της αμερικανικής πολιτικής σκηνής.
Πιστεύουμε ότι ο τρόπος που καλύπτουμε την εκστρατεία θα πρέπει να διακατέχεται από τις παραπάνω σκέψεις. Και μέρος αυτού του τρόπου είναι να μη σταματάμε να υπενθυμίζουμε στο κοινό ποιος είναι ο Τραμπ, και τι πραγματικά εκπροσωπεί η εκστρατεία του.
Όπως παρατήρησε πρόσφατα και ο Jay Rosen:
«Σε ένα βαθμό αδιανόητο μέχρι και πέρσι, ο ρόλος του Τύπου στις προεδρικές εκστρατείες βασίστηκε σε εικασίες της πολιτικής τάξης και της βιομηχανίας των εκλογών όσον αφορά το ποιοι ήταν οι κανόνες και ποια η ποινή για την παραβίασή τους...Αυτές οι εικασίες σπάνια ελέγχονταν γιατί το ρίσκο ήταν πολύ μεγάλο, και γιατί οι επαγγελματίες που απεχθάνονται το ρίσκο -σχεδιαστές στρατηγικής λέγονται - ήταν επικεφαλής των εκστρατειών».
Δηλαδή, οι περισσότεροι πολιτικοί ήξεραν ότι δεν πρέπει να πουν παράξενα, προσβλητικά ή επικίνδυνα πράγματα γιατί ήξεραν ότι θα τιμωρούνταν για αυτό. Όπως λέει στη συνέχεια ο Rosen: «Οι πεποιθήσεις αυτές κατέρρευσαν γιατί ο Τραμπ «τέσταρε» και παραβίασε τις περισσότερες από αυτές - και παρ' όλα αυτά προηγείται στις δημοσκοπήσεις» .
Όμως αυτό δε σημαίνει ότι εμείς στα ΜΜΕ θα πρέπει να αφήσουμε τον Τραμπ ή όποιον θέλει να ακολουθήσει τα βήματά του, να τη γλιτώσει. Οπότε καθώς καλύπτουμε καθημερινά την εκστρατεία του, θα υπενθυμίζουμε συνεχώς στο κοινό τι εκπροσωπεί, παραθέτοντας πηγές και παρουσιάζοντας συνδέσμους (links).
Για παράδειγμα:
1) Τον ενθουσιασμό του για τη δημιουργία βάσης δεδομένων όλων των Μουσουλμάνων στις ΗΠΑ.
2) Τα συνεχή ψέματά του για το ότι οι Μουσουλμάνοι του Νιου Τζέρσεϊ γιορτάζουν την 9/11.
3) Το ότι τροφοδοτεί το κίνημα που αμφισβητεί τη νομιμότητα της εκλογής του Προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.
4) Το μισογυνισμό του - εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα σχετικό άρθρο της HuffPost αν και υπάρχουν αρκετά από αυτά.
5) Την ξενοφοβία του και το γεγονός ότι θεωρεί τους μετανάστες αποδιοπομπαίους τράγους, όπως τα ψέματα που έχει πει για τους Μεξικανούς μετανάστες και την φλογερή επιθυμία του να απελαθούν εκατομμύρια μεταναστών που δεν έχουν τα απαραίτητα πιστοποιητικά.
6) Το ολοφάνερο πάθος του για εκφοβισμό. Και πάλι, τα παραδείγματα είναι πολλά, αλλά μπορούμε να ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι υπερασπίστηκε τους οπαδούς του που έδειραν έναν διαδηλωτή σε μία από τις εκστρατείες του ή το ότι γελοιοποίησε έναν ανάπηρο δημοσιογράφο των New York Times.
Και χαιρόμαστε πραγματικά που δεν είμαστε μόνοι μας στην προσπάθειά μας αυτή να παρουσιάσουμε το πραγματικό πρόσωπο το Τραμπ. Την περασμένη εβδομάδα, ο Dana Milbank από τη Washington Post, έγραψε ένα κείμενο με την εξής αναφορά: «Ας μη μασάμε τα λόγια μας: ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μισαλλόδοξος και ρατσιστής». Και συνέχισε στο κείμενο να υποστηρίζει την άποψή του, μια προσέγγιση που δεν είναι σκληρή και που κάθε δημοσιογράφος που ενδιαφέρεται να πει την αλήθεια στους αναγνώστες του/της θα πρέπει να υιοθετήσει.
Συνεπώς αν οι λέξεις και οι πράξεις του Τραμπ είναι ρατσιστικές, θα τις αποκαλούμε ρατσιστικές. Αν είναι σεξιστικές, θα τις αποκαλούμε σεξιστικές. Δεν θα ωραιοποιούμε την αλήθεια ούτε θα μας ξεγελάσει το σόου που κάνει.
Φυσικά ο Τραμπ δεν είναι ο μόνος υποψήφιος εκεί έξω που διατυπώνει ακραία και ανεύθυνα μηνύματα, αλλά είναι σε μια μοναδική θέση όσον αφορά την συνεχή κάλυψη, από το Meet the Press μέχρι το Saturday Night Live. Με το να μην αποκαλύπτουμε το πραγματικό πρόσωπο του Τραμπ, πολλά ΜΜΕ εθισμένα στις υψηλές θεαματικότητες που συνεχίζει να φέρνει, νομιμοποιούν τις ακραίες απόψεις του.
Όπως έχουμε δει στην κούρσα των Ρεπουμπλικάνων μέχρι τώρα, τα χειρότερα σχόλια του Τραμπ δεν περνάνε απαρατήρητα και χωρίς συνέπειες. Επηρεάζουν την κατεύθυνση της κουβέντας, συχνά μάλιστα κάνοντας δυσδιάκριτο το όριο ανάμεσα σε αυτό που θεωρείται mainstream και σε αυτό που θεωρείται απροκάλυπτα ακραίο και προσβλητικό.
Συνεπώς όχι μόνο θα καλύπτουμε τους τρόπους με τους οποίους η εκστρατεία του Τραμπ είναι ξεχωριστή στην πρόσφατη αμερικανική πολιτική σκηνή, αλλά θα καλύπτουμε ακόμα και την καταστροφική επίδραση που συνεχίζει να έχει στους συνυποψηφίους του- και τον εθνικό διάλογο.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη The Huffington Post και μεταφράστηκε στα ελληνικά.