BLOGS
Από τον Αύγουστο του 2017 ορισμένοι προειδοποιούν για τον τεράστιο κίνδυνο να σκάσει η κινεζική φούσκα. Όμως και τις τελευταίες ημέρες αυτές οι προειδοποιήσεις έχουν αρχίσει να γίνονται πιο έντονες. Στον Bloomberg (από σοβαρότατο αναλυτή), στο Reuters, στους Financial Times. Οι προειδοποιήσεις αναφέρονται ξεκάθαρα στον οικονομικό όρο "Minsky Moment". Πρόκειται για μία φούσκα η οποία όταν θα σκάσει θα παρασύρει μεν τις παγκόσμιες αγορές αλλά θα φέρει ταυτόχρονα και παγκόσμιο γεωπολιτικό τσουνάμι: χώρες οι οποίες «χτίζουν» τα όνειρά τους σε πιθανή μελλοντική στήριξη της Κίνας ίσως απογοητευθούν.
Η δοκιμή της «Τσαρ-μπόμπα» έγινε στις 30 Οκτωβρίου 1961, στο αρχιπέλαγος του Αρκτικού Ωκεανού Νόβαγια Ζεμλιά, προκαλώντας την ισχυρότερη τεχνητή έκρηξη στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το Σοβιετικό υπερόπλο μεταφερόταν από ένα στρατηγικό βομβαρδιστικό Tu-95, ειδικά τροποποιημένο για την συγκεκριμένη πυρηνική δοκιμή. Η «Τσαρ-μπόμπα» εξερράγη σε ύψος 4,2 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα όσα ακολούθησαν ήταν πραγματικά πρωτοφανή και εφιαλτικά. Το πυρηνικό «μανιτάρι» που προκλήθηκε από την έκρηξη είχε ύψος 64 χιλιόμετρα περίπου. Συγκριτικά αναφέρεται ότι η κορυφή του Έβερεστ βρίσκεται στα 8,848 χιλιόμετρα.
Πρόκειται για ένα ερώτημα που απασχολεί εδώ και 180 χρόνια τους ειδικούς ανά τον κόσμο. Μάλιστα σε μια από τις πρώτες συναντήσεις του Photographic Society που ιδρύθηκε το 1853 στο Λονδίνο, ένα από τα μέλη της παραπονέθηκε πως η νέα τεχνική "παραήταν κυριολεκτική για να μπορεί να συγκριθεί με τα έργα τέχνης, καθώς αδυνατούσε να εξάρει την φαντασία." Αυτή η αντίληψη για τη φωτογραφία, ως ένα απλώς μηχανικό μέσο αποτύπωσης της πραγματικότητας δεν εξαλείφτηκε πλήρως.
Κάποτε πρέπει να αντιλαμβάνεται ο καθένας μας ότι το πάθος πάει χέρι-χέρι με την τρέλα. Και αν θέλουμε να ζήσουμε, πρέπει να μετριάσουμε τόσο το ένα όσο και το άλλο. Και το «ξυπνάω, που βρίσκομαι;» να συνοδεύεται, από το «στο κρεβάτι μου. Τίποτα δεν άλλαξε από χτες. Ευτυχώς».
Ο μύθος της απολιτικοποίησης, της πολιτικής απάθειας και της αποϊδεολογικοποίησης της νέας γενιάς υπονομεύεται από την ίδια την πραγματικότητα και τις τρέχουσες εξελίξεις. Σήμερα, η νεολαία δεν διστάζει να εκφράσει πολιτική άποψη και να παρέμβει διεκδικώντας το αυτονόητο: να αναπτύξει οργανωμένη δράση, να εκφράσει την άποψή της για την πολιτική και να αντικαταστήσει το ατομικό με το συλλογικό αλλά και το τετριμμένο με το όραμα.Η νέα γενιά δεν μένει στο περιθώριο των εξελίξεων. Γίνεται και πάλι ένα ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας και αναλαμβάνει ευθύνες, διαμαρτύρεται, αντιδρά και ζητά δικαίωμα στο όνειρο. Ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της κοινωνίας.
Είναι πραγματικά ενθαρρυντικό και πολύ θετικό που υπάρχουν δικαστές που λαμβάνουν υπόψη τους την γενική κατάσταση της υπό εξέταση περίπτωσης και τις ειδικές περιστάσεις που τυχόν υπάρχουν. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η τράπεζα ως συνήθως μετά από ρυθμίσεις που αύξανε το οφειλόμενο σε αυτήν κεφάλαιο και τμηματικές καταβολές, εξέδωσε οδηγία πληρωμής κατά του οφειλέτη. Ο οφειλέτης ευτυχώς δεν τα παράτησε αλλά αντέδρασε και άσκησε ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής με σκοπό να την ακυρώσει.
Στη χώρα μας έχει δημιουργηθεί ένα μύθευμα που δρα σαν λαιμητόμος σε κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της χώρας. Το μύθευμα βασίζεται στο σύνθημα της «Μικρής πλην τίμιας Ελλάδας», που πρωτοειπώθηκε το 19ου αιώνα και κατά καιρούς επανέρχεται στην πολιτική συζήτηση. Μιας Ελλάδας δηλαδή που θα πρέπει από τη μία να είναι σοβαρή και μετρημένη αλλά και από την άλλη να μην ζητάει πολλά. Ένα σύνθημα που ενώ υποδηλώνει μια ρεαλιστική προσέγγιση στην πραγματικότητα στην ουσία θέτει όρια στα όνειρα των Ελλήνων για μια ουσιαστική κοινωνική και οικονομική ανόρθωση.
Τέσσερα χρόνια μετά την πολυβραβευμένη «Μικρά Αγγλία», ο 77χρονος Παντελής Βούλγαρης μας μεταφέρει στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου το διάστημα πριν την Πρωτομαγιά του '44, στρέφοντας τον φακό του στον διερμηνέα του στρατοπέδου, Ναπολέοντα Σουκατζίδη, πρόσφυγα από τη Μικρά Ασία και ιδιαίτερα αγαπητο στους συντρόφους του. Ακόμα και ο τελευταίος διοικητής του στρατοπέδου, ο Καρλ Φίσερ, είχε εντυπωσιαστεί από τον διερμηνέα του ο οποίος μιλούσε έξι γλώσσες (όντας αυτοδίδακτος!).
Μπροστά στην απίστευτη στασιμότητα σκέψης κι αντίδρασης όλη η κοινωνία στην πίεση της επιβίωσης αρχίζει να αντιμετωπίζει ιστορίες καθημερινής τρέλας που απλώς πιστοποιούν την κοινωνία του τρόμου. Τράπεζες που καλούν ακόμα κι υπαλλήλους τους για να πληρώσουν τα δάνεια τους που είναι σε καθυστέρηση, τράπεζες που για να ξεπεράσουν το νόμο βάζουν κατ' επίφαση δικηγορικά γραφεία να καλέσουν όσους οφείλουν έστω κι ένα σεντ του ευρώ, αφού συστημικά η δόση φαίνεται καθυστερημένη, εταιρείες που καταφεύγουν σωρηδόν σε διαταγές πληρωμών ή/και δεσμεύσεις λογαριασμών ως μέσο πίεσης, ενώ φίλοι και συγγενείς δείχνουν το σκληρό πρόσωπό τους με έναυσμα την ανάγκη της επιβίωσης.