BLOGS
Διαχρονικά αλλάζει ο χαρακτήρας της μετανάστευσης από την Ελλάδα: για πάρα πολλά χρόνια ήταν μετανάστευση ανειδίκευτων εργατών ενώ στη συνέχεια κυρίως από το 1990 και μετά είναι κυρίως πτυχιούχων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας μας 68% από αυτούς που ήταν στο εξωτερικό μέχρι το 1970 είχαν σπουδάσει μέχρι το γυμνάσιο και μόλις 12% είχαν πτυχίο πανεπιστημίου. Σήμερα τα δεδομένα έχουν αντιστραφεί: 6% μέχρι γυμνάσιο και 63% πανεπιστήμιο. Στην περίοδο της κρίσης επειδή ολοένα και περισσότεροι πτυχιούχοι φεύγουν λόγω των αδιεξόδων που συναντούν, δεν μπορούν πλέον να είναι επιλεκτικοί. Έτσι, υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των χωρών στις οποίες μετανάστευαν οι Έλληνες (πάνω από 95), υπάρχει δηλαδή αυτό που ο Vertovec ονομάζει "superdiversity".
Η αποδεδειγμένη ανικανότητα του ελληνικού κράτους να υπερασπίσει το ελληνικό έθνος - δηλαδή να επιτελέσει την κατ' εξοχήν αποστολή του - συνιστά τον ανησυχητικότερο οιωνό για το μέλλον. Γιατί ήδη το ελληνικό κράτος βαθμηδόν φανερώνεται ανήμπορο να προστατεύσει ακόμα και το έθνος που βρίσκεται εντός των συνόρων του.
Το δέντρο αυτό τα τελευταία χρόνια άρχισε να καλλιεργείται στην Ελλάδα. Οι προοπτικές του είναι πολύ καλές σαν μία νέα εναλλακτική καλλιέργεια, επειδή μπορεί να συνδυασθεί και με συγκαλλιέργεια ετήσιων φυτών. υπολογίζεται ότι, με μία πυκνότητα 80 δέντρων το στρέμμα, θα έχουμε μία ποσότητα 80 κυβικών μέτρων ξυλείας μετά από 8-10 χρόνια. Με μία μέση τιμή 300-400€ το κυβικό το ξύλο, δίνει στα 8-10 χρόνια 24.000- 32.000€ που αντιστοιχούν σε 2.400-3.200€ το στρέμμα ακαθάριστο εισόδημα.
Η μπατζίνα είναι μία παραδοσιακή πίτα από την Θεσσαλία, πανεύκολη αλλά πεντανόστιμη πολύ λεπτή αλμυρή κολοκυθόπιτα. Αυτή η πιτούλα εκείνα τα χρόνια αποτελούσε το κολατσιό όλων για τα παιδιά στο σχολείο, για τους μεγάλους που δούλευαν στα χωράφια, σαν κέρασμα, σαν εύκολη λύση για να χορτάσουν την «πείνα» τους εκείνα τα δύσκολα χρόνια! Φυσικά τα υλικά τότε ήταν αγνά, συνήθως ψηνόταν στον ξυλόφουρνο! Μία πίτα που «κρύβει» την ελληνική παράδοση και τον τρόπο ζωής των προηγούμενων χρόνων!
Δουλεύοντας μαζί της για την μετάφραση του βιβλίου ήταν μια ευχάριστη και ταυτόχρονα συναρπαστική εμπειρία. Κατ' αρχήν γιατί έμαθα πολλά πράγματα που δεν γνώριζα. Μέσα από την γλαφυρή αφήγηση της που περιέχει πολλές ανέκδοτες ιστορίες, ξετυλίγεται και η ιστορία της Ελλάδας, καθώς μιλά για τον πεθερό της Γεώργιο Παπανδρέου, τη χούντα, το ρόλο των Αμερικανών αλλά κυρίως τα χρόνια της πρωθυπουργίας του Ανδρέα. Περιγράφει συγχρόνως και το δικό της σημαντικό έργο για το γυναικείο και ειρηνευτικό κίνημα, τόσο πριν όσο και κατά το διάστημα που ήταν Πρώτη Κυρία.
Ο νομικός και πολιτικός «πολιτισμός» της Ευρώπης μπορεί να μην βλέπει πνιγμένους στο Αιγαίο, εντούτοις καταφέρνει να διακρίνει ανάμεσα σε πρόσφυγες που πρέπει να δεχτούμε, αλλά, εντάξει, μην τρελαθούμε, δεν χωράμε όλοι εδώ, και σε μετανάστες, που αυτή τη στιγμή μας είναι εξ αρχής αχρείαστοι και ανεπιθύμητοι. Δεν γνωρίζω αν η ΕΕ έχει ήδη σκεφτεί να αναθέσει στη Frontex την αρμοδιότητα να τοποθετεί ταμπελάκια στα πτώματα που ξεβράζει η θάλασσα, αλλά δεν βρισκόμαστε μακριά από αυτό το σημείο.
Αν και η σοκολάτα δεν είναι το φόρτε μου και το πιο αγαπημένο υλικό, υπάρχουν μάλλον τέσσερα full chocolate γλυκά, για τα οποία θα μπορούσα να είμαι chocoholic και μόνο γι΄αυτά, ένα από αυτά τα σοκολατένια γλυκά είναι η μοναδική και ιστορική ζάχερ τόρτε!
Όταν βρεθείτε στην δυσάρεστη θέση να έχει βουλώσει το σιφόνι της μπανιέρας σας και καταλήξετε σε μια λίμνη από νερό, ένα από αυτά τα προϊόντα που υπάρχουν στο εμπόριο μπορεί να σας «λύσει» τα χέρια, αλλά όπως θα σας έλεγε και κάθε υδραυλικός, αυτά τα χημικά μπορεί να καταστρέψουν τους σωλήνες σας.
Για το τι ακριβώς έγινε τις πρώτες νυχτερινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου έχουμε την αφήγηση του Αμερικανού Laird Archer, Διευθυντή της Near East Foundation, από μαρτυρία του Γκράτσι, Ιταλού πρέσβη. «Ο Γκράτσι παίζει μπρίντζ σε "κομψό" ελληνικό σπίτι στην Κηφισιά -διαβάζουμε στο ημερολόγιο του Άρτσερ- στις 9 μμ. πηγαίνει στην Πρεσβεία, ετοιμάζει το τελεσίγραφο στα γαλλικά, επιστρέφει στο μπριντζ μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες και στις 3 πμ., με το τελεσίγραφο στην τσέπη, χτυπάει την πόρτα του Μεταξά, στην Κηφισιά. Η υπηρεσία νόμισε πως άκουσε πρέσβης της Γαλλίας. Ενοχλημένος ο Μεταξάς που τον ξύπνησε ο Γάλλος ντύνεται, κατεβαίνει στο σαλόνι και βλέπει τον Ιταλό.. Είναι 3 και 20.
Από τον συνδυασμό των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας αλλά και από την πάγια θέση της νομολογίας ιδιωτικός υπάλληλος θεωρείται κάθε πρόσωπο που ασχολείται κατά κύριο επάγγελμα επ' αντιμισθία, ανεξαρτήτως τρόπου πληρωμής, σε ιδιωτικό κατάστημα, γραφείο ή γενικά επιχείρηση και παρέχει εργασία αποκλειστικά ή κατά κύριο λόγο μη σωματική. Κατά την έννοια αυτή, η διάκριση του μισθωτού σε υπάλληλο ή εργάτη, εξαρτάται από το είδος της παρεχομένης από αυτόν εργασίας και όχι από τον χαρακτηρισμό που της αποδίδει η εργασιακή σύμβαση ή από τον τρόπο που ο μισθωτός αμείβεται.
