Yolo: ένα αρκτικόλεξο που η αρχική του σημασία είναι You Only Live Once και κατάφερε να ταξιδέψει από τις εργατικές και πολύβουες πολυκατοικίες της Νέας Υόρκης σε ένα από τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου, αυτό της Οξφόρδης, και να ενταχθεί στο διαδικτυακό λεξικό του. Είναι όμως μια καινούρια στάση ζωής ή το εξιλαστήριο θύμα απερίσκεπτων νεανικών πράξεων;
Από πολύ παλιά υπήρχε το γνωμικό "Carpe diem" στα λατινικά του οποίου η μετάφραση είναι «άδραξε τη μέρα», η οποία προέρχεται από ένα ποίημα του Οράτιου (Ωδή I.XI.8 "carpe diem quam minimum credula postero"= «άδραξε τη μέρα, έχε λίγη εμπιστοσύνη στο αύριο»). Το γνωμικό αυτό χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα ως μια πιο εκλεπτυσμένη μορφή του yolo από μεγαλύτερες -και όχι μόνο- ηλικίες.
Έπειτα, ένα νέο σύνθημα συσπειρώνει πολλούς νέους, αλλά κάνει την εμφάνισή του σε ένα κάπως ανορθόδοξο πλαίσιο: σε παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney. Στην ταινία «Ο βασιλιάς των λιονταριών» μια αρσενική σουρικάτα, ο Τιμόν και ένας αγριόχοιρος ο Πούμπα, γίνονται δύο αχώριστα φιλαράκια που θα υιοθετήσουν ένα μικρό λιονταράκι ορφανό από πατέρα (όλοι θυμόμαστε την άκρως συγκινητική σκηνή θανάτου του βασιλιά των λιονταριών Μουφάσα από τον μοχθηρό αδελφό του Σκαρ). Απαλλαγμένοι, λοιπόν, από έγνοιες και υποχρεώσεις ο Τιμόν και ο Πούμπα πλαισιώνουν τη ζωή τους γύρω από τη φράση "Hacuna Matata" που όπως οι ίδιοι εξηγούν με ένα τραγούδι σημαίνει «χωρίς στεναχώριες». Στην πραγματικότητα το ρητό αυτό δεν επινοήθηκε για τις ανάγκες της ταινίας, αλλά προέρχεται από τα Σουαχίλι και αποτελείται από τις λέξεις "hacuna" που σημαίνει «δεν είναι εδώ» και "matata" που είναι ο πληθυντικός της λέξης «πρόβλημα», άρα «τα προβλήματα δεν είναι εδώ».
Έτσι, λοιπόν, σήμερα το #yolo εντάσσεται στη ζωή των νέων ως μια φράση που προηγείται πριν από μια απερισκεψία. Η παρερμήνευση αυτή έχει οδηγήσει σε πολλές νεανικές τρέλες συνοδευμένες τις περισσότερες φορές με αλκοόλ, μεθυσμένα μηνύματα και απαγορευμένες ουσίες, γιατί... yolo και γονείς να αγωνιούν για την επόμενη τους κίνηση. Η πραγματική ουσία του «να ζεις μόνο μια φορά» δε βρίσκεται στο να εξωθείς τον εαυτό σου στα άκρα, αλλά να έχεις το θάρρος να αγκαλιάσεις τον εαυτό σου όπως πραγματικά είναι, με τους φόβους του και τα ελαττώματά του. Είναι να συνυπάρχεις με αυτόν τον «άλλο» που μέσα στο ίδιο σου το σώμα σε προκαλεί να κρυφτείς στη γωνιά σου, να μην μιλήσεις, να μην εναντιωθείς στην αδικία, να γίνεις ένα με το κοπάδι, να κάνεις τρέλες γιατί «είναι της μόδας». Όμως θέλει περισσότερη δύναμη να αποκτήσεις ουσιαστικές γνώσεις, να καλλιεργηθείς, να προσφέρεις από το να χαθείς στο έρεβος ενός trend.
"Yolo" δεν είναι να μεθάς μέχρι να πέσεις κάτω και να τρέχεις με το αυτοκίνητο στην Εθνική Οδό μέχρι το κοντέρ να γράψει 150, αλλά να εκτιμάς αυτά που έχεις και να λες «ευχαριστώ» και «σε αγαπώ» χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος στα άτομα που σε στηρίζουν στην καθημερινότητά σου. Εκφράσου και βγάλε από την ψυχή σου αυτά που ντρέπεσαι να πεις, όπως «μου λείπεις», «σε χρειάζομαι», «είμαι περήφανος για σένα», «μπράβο», γιατί αυτά είναι που θα κάνουν τον άλλον πιο ευτυχισμένο και αγνόησε αυτούς που θέλουν να σε επηρεάσουν αρνητικά. Δώσε σημασία σε αυτούς που το αξίζουν και έχουν μια θέση στην καρδιά σου.
Ζεις μόνο μια φορά, αυτό είναι γεγονός, οπότε κάνε τη να μετράει, όχι στα μάτια των άλλων, αλλά στα δικά σου. Απομάκρυνε από τη ζωή σου τοξικά άτομα που σε περιορίζουν και κράτησε αυτούς που σου βάζουν όρια για το καλό σου. Ονειρέψου, ταξίδεψε, μόχθησε για να φτάσεις στο φεγγάρι. Κι αν αποτύχεις να εισαι σίγουρος ότι θα έχεις φτάσει μέχρι τα αστέρια.
«Να ζούμε για να ζούμε δεν βλέπω την ουσία.
Γιατί δεν είναι ευ ζην αυτό,
αυτό είναι ευθανασία»
