Θα ήθελα να ξεκινήσω με τις εξής ερωτήσεις. Δεν τις απαντάτε σε εμένα, αλλά στου ίδιους σας τους εαυτούς, οπότε απαντήστε ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά και μην φοβηθείτε. Πόσο απελευθερωμένος νιώθεις από τα κοινωνικά πρότυπα και από το κατεστημένο;
Πόσο απελευθερωμένο θεωρείς τον εαυτό σου;
Ωραία. Τώρα που απαντήσατε θέλω να σας κάνω άλλη μια ερώτηση: Αν έβλεπες έναν άνδρα να φορά πούδρα, ρουζ και τα χείλη του να είναι ελαφρώς κοκκινισμένα πώς θα σου φαινόταν; Οι περισσότεροι θα χαρακτήριζαν την εμφάνιση αυτή τουλάχιστον απρεπή, προκλητική. Άλλοι θα τον έβριζαν με τα χυδαιότερα προσωνύμια κατηγορώντας τον για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, όμως όσο κι αν θέλουν να πιστεύουν ότι δεν επηρεάζονται από τις κοινωνικές συμβάσεις στην πραγματικότητα όχι μόνο τις ακολουθούν, αλλά τις διατηρούν. Επιχείρημά τους «αυτό είναι το φυσιολογικό».
Μα η φύση δεν έντυσε στα ροζ τα νεογέννητα κοριτσάκια και στα γαλάζια τα αγοράκια, ούτε τους έδωσε καλλυντικά και αυτοκινητάκια αντίστοιχα, αλλά απλά σώματα. Αυτή η εμφάνιση του άνδρα, λοιπόν, όχι μόνο δεν ήταν κατακριτέα κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, αλλά ήταν και απαραίτητη για να γίνει κανείς αποδεκτός στα μεγάλα σαλόνια της μπουρζουαζίας, εκεί που μαζεύονταν ευγενείς, δικαστές και επιχειρηματίες, επαγγέλματα που ακόμα και στην εποχή μας προσδίδουν κύρος. Έτσι, η «πούδρα» της εποχής και το κοκκίνισμα σε χείλη και μάγουλα δεν ήταν κατακριτέα, αλλά δείγμα υψηλής κοινωνικής θέσης.
Συνεπώς, σήμερα, που υποτίθεται ότι η κοινωνία έχει προοδεύσει γιατί να θεωρείται χυδαίο ένας άνδρας να φορά οποιοδήποτε είδους μακιγιάζ επιθυμεί; Το γεγονός ότι κάποιος άλλος δεν επιθυμεί να κάνει αυτή, την καθαρά προσωπική επιλογή, δεν του δίνει το δικαίωμα να προσβάλλει τον άλλον, γιατί το μεν είναι επιλογή, ενώ το δε παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία και πρόκληση ψυχικού τραύματος.
Κάποιος θα πει: «Αυτά γίνονται στη Ευρώπη. Εδώ είναι Ελλάδα». Και απαντώ. Αν έβλεπε κάποιος εν έτη 2016 έναν άνδρα με πλισέ λευκή φούστα σε γραμμή Α θα έκλεινε τα μάτια των παιδιών του για να μην αντικρύσουν το «αποτρόπαιο» θέαμα που προσβάλει τη «λεπτεπίλεπτη» και φυσικά «γνήσια ελληνική αισθητική» του. Ψιθυρίσματα και κατακραυγή από ενοχλημένες γιαγιάδες στα μέσα μαζικής μεταφοράς για το νεαρό που τόλμησε, άκουσον άκουσον, να φορέσει φούστα. Μα αν είναι δυνατόν άνδρας πράμα. Το 1821, όμως, το αποκαλούσαν φουστανέλα και τώρα δεσπόζει στα μουσεία ως σύμβολο αρρενωπότητας και το φορούσε ο Κολοκοτρώνης. Γι' αυτό αν κάποιος κρίνει τον άλλον από την εμφάνισή του και τον αποκαλεί αφύσικο ας κάνει μια αναδρομή στο ρου της ιστορίας και θα εκπλαγεί!
Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι, μα ό,τι θέλει στο σώμα του: να το γεμίσει με προσωρινά ή μόνιμα έργα τέχνης (aka μακιγιάζ ή τατού), να ντυθεί στα ολόμαυρα κι ας μην είναι μεταλλάς, να βάψει τα μαλλιά του ροζ και ας μην είναι η P!NK. Πρέπει όλοι να είμαστε περήφανοι για το σώμα μας, να το αγαπάμε, γιατί απλά είναι το μόνο που έχουμε. Κανείς δεν είναι τέλειος και γι' αυτό πρέπει να αποδεχόμαστε τον άλλον όπως ακριβώς είναι. Τα ρούχα αποτελούν μονάχα ένα περιτύλιγμα, είναι αντικείμενα.
Οι ταμπέλες φτιάχτηκαν για τα ρούχα, όχι για τους ανθρώπους.