Το πρώτο πράγμα που προσέχεις όταν φτάνεις στον Πύργο Ηλείας, είναι το φως. Ένα φως που θυμίζει εκείνο της Αττικής ή της Αίγινας: αδιαπραγμάτευτο, λαμπερό, εχμ, αρχαίο (εντάξει, ο Πύργος είναι δίπλα στην αρχαία Ολυμπία). Το δεύτερο πράγμα που προσέχεις είναι το πόσοι νέοι άνθρωποι περπατάνε, μιλάνε, γελάνε στους δρόμους του. Κάτι βέβαια το οποίο είναι φυσικό, γιατί ήρθες εδώ για να παρακολουθήσεις τις προβολές και τα γενικότερα δρώμενα του Διεθνούς Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, ενός από τα πιο σημαντικά πλέον στον κόσμο, χάρη στη μεθοδικότητα και την ασταμάτητη δουλειά του ακούραστου διευθυντή του, σκηνοθέτη Δημήτρη Σπύρου.
Πάνω από 130 διεθνείς καλεσμένοι αυτή τη χρονιά, από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, κινηματογραφικά εργαστήρια, παράλληλες εκδηλώσεις - μια αυθεντικά ανεπιτήδευτη κινηματογραφική γιορτή, μ' ένα πολύ συγκεκριμένο αντικείμενο: τη νέα γενιά. Όπως σχολίασε και ο Νίκος Θεοδοσίου, καλλιτεχνικός υπεύθυνος της Camera Zizanio στην τελετή λήξης, «σε μια εποχή που υψώνονται σύνορα και το Αιγαίο έχει μετατραπεί σε μια θάλασσα θανάτου για παιδιά, η διοργάνωση έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία...» . Ανάμεσα στις 68 ταινίες, από 45 χώρες, αλλά και στα περίπου διακόσια ταινιάκια που έφτιαξαν μαθητές σχολείων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, μπορούσες να δεις τα πάντα: από συγκινητικά, «χειροποίητα» animation, όπως τα γαλλοβελγικής παραγωγής «Ο Ντιμίτρι στο Ουμπούγιου» και «Ο Ελέφαντας και το ποδήλατο ή το ρωσικό «Η Καμηλοπάρδαλη», βαθιά ανθρώπινες ηθογραφίες, όπως το «Ομογάλακτος» (που δίκαια κέρδισε το πρώτο βραβείο ταινίας μικρού μήκους), mainstream περιπέτειες, όπως το «Ο Φίλος μου ο Ράφι», με ήρωα ένα χάμστερ, δυνατές ταινίες ενηλικίωσης, όπως η «14 και Άνω», η Καλύτερη Ταινία Μεγάλου Μήκους.
Last but not least, η ειδική προβολή της «Σκυλίσιας Ζωής» του Τσάρλι Τσάπλιν, συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο («Τρύπες»), καθώς και τα daily news από την ομάδα Ζιζάνιο που κάθε βράδυ, πριν από τις προβολές, παρουσίαζε τη μέρα που είχε περάσει, όπως μπορούσε να την αναπαραστήσει μια παρέα νέων ανθρώπων, απόλυτα ευτυχισμένων μ' αυτό που έκαναν.
Οπότε, δεν μου φάνηκε καθόλου περίεργο που, την ώρα που έβλεπα το animation «Η Λία και οι Πειρατές του Δάσους», με πέρασα, για τέσσερα περίπου δευτερόλεπτα, για τη Λία (δωδεκάχρονη, ξανθή, ατρόμητη Σουηδέζα ηρωίδα).
Υ.Γ. : Οι βραβευμένες ταινίες του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και της 15ης Camera Zizanio, καθώς και επιλεγμένες ταινίες απ' όλα τα προγράμματα της διοργάνωσης, θα προβληθούν και στην Αθήνα, στον κινηματογράφο Αλκυονίδα, από τις 10 ως τις 16 Δεκεμβρίου (τιμές εισιτηρίων: 3 ευρώ. Ημερήσιο εισιτήριο, για όλο το πρόγραμμα της ημέρας: 5 ευρώ). Το Σάββατο, 13/12, στις 11 το πρωί, θα πραγματοποιηθεί, με ελεύθερη είσοδο, η προβολή της - προεπιλεγμένης για Όσκαρ - βραζιλιάνικης ταινίας κινουμένων σχεδίων «Το Αγόρι και ο Κόσμος», του Αλε Αμπρέου, παρουσία του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη.
My Mother's Blue Sky
Labyrinthus
River Road SUB Cuts 3