Τρία εικοσιτετράωρα τώρα, γινόμαστε μάρτυρες ενός αστείου καυγά! Ο καυγάς αυτός ξεκίνησε, όταν σοβαρότατο -κατά γενική ομολογία αλλά και κατά την άποψη της υπογράφουσας- γερμανικό περιοδικό, στην ηλεκτρονική του έκδοση, ανέφερε ότι στις οθόνες του Μετρό της Αθήνας, προβάλλεται ένα φιλμ που έχει δημιουργηθεί από τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας και με το οποίο, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο που το υπέγραψε, αναμοχλεύονται τα πάθη που κληρονομήσαμε από τον Β' Π.Π., δημιουργούνται αρνητικά αισθήματα απέναντι στους σημερινούς Γερμανούς και άλλα τέτοια ανήκουστα!
Κατά λάθος ή εσκεμμένα (το δεύτερο προτιμώ να μην το σκέφτομαι καν), το γερμανικό μέσο μετέδωσε μια εντελώς λανθασμένη πληροφορία. Ισχυρίστηκε ότι στις οθόνες των αθηναϊκών μέσων μεταφοράς προβάλλεται ένα φιλμ (διαφορετικό από αυτό που προβάλλεται στην πραγματικότητα) το οποίο, όμως, είχε δημιουργηθεί για να προβληθεί σε μια ειδική εκδήλωση την 27η Απριλίου, ημερομηνία κατά την οποία, το 1941, ο γερμανικός ναζιστικός στρατός είχε εισέλθει στην ελληνική πρωτεύουσα. Η πραγματικότητα είναι ότι στους ηλεκτρονικούς πίνακες των σταθμών προβάλλεται ένα φιλμάκι (για τη δημιουργία του οποίου συνέβαλε και το Εθνικό Συμβούλιο για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Αποζημιώσεων) το οποίο με απόλυτη αντικειμενικότητα υπενθυμίζει στους χρήστες των μέσων μεταφοράς την καταστροφή που υπέστη η χώρα μας κατά την περίοδο της Κατοχής (1941-1944) αλλά και το αίτημα της διεκδίκησης.
Η κατάσταση αποκτά το στοιχείο του αστείου, όταν οι εν Αθήναις διαβιούντες δεν μπαίνουν στον κόπο να περάσουν από έναν σταθμό του Μετρό ή του Ηλεκτρικού για να διαπιστώσουν τί είναι αυτό που προβάλλεται. Φλερτάρει, δε, με το στοιχείο του απαράδεκτου, όταν βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου προσφεύγουν στις διαδικασίες του κοινοβουλευτικού ελέγχου επικαλούμενοι καταφανώς ανακριβές πραγματικό περιστατικό.
Σύμφωνα με τη Θεωρία των Συγκρούσεων και τους επιστήμονες που μελετούν την επίλυσή τους, ανάμεσα στις κατηγορίες των συγκρούσεων που έχουν αναγνωριστεί, περιλαμβάνονται επίσης οι λεγόμενες Συγκρούσεις Πληροφόρησης και οι Συγκρούσεις Αξιών. Σύγκρουση Πληροφόρησης προκύπτει όταν, είτε οι πληροφορίες απουσιάζουν παντελώς, είτε, υφίστανται μεν, αλλά αποκρύπτονται από το ένα μέρος ή τα εμπλεκόμενα μέρη τις ερμηνεύουν διαφορετικά. Σύγκρουση Αξιών δημιουργείται όταν τα μέρη έχουν διαφορετική ιδεολογία ή διαφορετικά κριτήρια αξιολόγησης των ιδεών και των γεγονότων.
Τι θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ισχύει στην περίπτωση αυτή;
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι, ίσως, με ένα από τα μεγαλύτερης σημασίας μεταπολεμικά εθνικά θέματα. Ένα θέμα που αποτελεί ιδανική ευκαιρία για την επίδειξη εθνικής ομοψυχίας που τόσο επίμονα αποζητάει, επιτέλους, ο μέσος Έλληνας. Ένα θέμα το οποίο, ακόμα και τότε που οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν το υποστήριζαν σθεναρά και οργανωμένα, δημιουργούσε πάντα ένα αίσθημα προσμονής της «έμπρακτης συγγνώμης» που η επίσημη Γερμανία ηρνείτο επίμονα.
Εύχομαι ειλικρινά να πρόκειται για ένα στραβοπάτημα της πληροφόρησης και της αναμετάδοσής της. Εύχομαι πραγματικά να το θυμούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι με τρόπο διδακτικό και να προσφεύγουν εφεξής σε διασταύρωση των πληροφοριών πριν προχωρήσουν στην αναπαραγωγή τους. Εύχομαι να είμαστε μάρτυρες μιας απλής Σύγκρουσης Πληροφόρησης!
Αρνούμαι να πιστέψω πως γίναμε μάρτυρες μιας Σύγκρουσης Αξιών. Αρνούμαι να πιστέψω πως σήμερα, 70 χρόνια μετά τη λήξη ενός από τους πιο αιματηρούς πολέμους που γνώρισε η ανθρωπότητα, μεταξύ κάποιων μελών του Ελληνικού Κοινοβουλίου και των πολιτών αυτής της Χώρας παρατηρείται Σύγκρουση Αξιών.
Το βίντεο 53'' που πραγματικά προβάλλεται από τις οθόνες των σταθερών μέσων της Αθήνας μπορείτε να το δείτε εδώ: