Όποιος είχε την αίσθηση ότι ο εξαναγκασμός σε παραίτηση του πρώην Τούρκου Πρωθυπουργού Αμχέτ Νταβούτογλου, από τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν και ο διορισμός του στενού του συνεργάτη και φίλου Μπινάλι Γιλτιρίμ δεν θα δημιουργούσε νέες δυναμικές στην εσωτερική πολιτική σκηνή της γειτονικής μας χώρας, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσει άποψη.
Λίγα μόλις 24ωρα μετά και την τυπική ανάληψη της εξουσίας από τον νέο Τούρκο Πρωθυπουργό κατέστη σαφές ότι η Τουρκία θα ακολουθήσει διαφορετική πολιτική στόχευση σε σημαντικά ζητήματα που την απασχολούν όπως το Συριακό. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν ιδιαίτερη αξία οι δηλώσεις του Γιλτιρίμ ότι ο πόλεμος στην Σύρια είναι «άνευ ουσίας», γιατί είναι ένας πόλεμος , «Μουσουλμάνων εναντίον Μουσουλμάνων».
Οι δηλώσεις αυτές πέρα από τον αυτονόητο συμβολισμό, υποκρύπτουν και μια έμμεση έστω αλλαγή στάσης της Τουρκίας απέναντι στις εξελίξεις στην Συρία αλλά και στον Πρόεδρο Αλ Άσαντ. Αφού για πρώτη φορά ο Σύριος πρόεδρος βγαίνει από το κάδρο της κριτικής της Τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Παράλληλα, σε δηλώσεις του ανέφερε ότι η Τουρκία έχει ως στόχο «την αύξηση των φίλων της και τη μείωση των εχθρών της». Αξίζει να σημειωθεί ότι η δήλωση αυτή υποκρύπτει και μια λανθάνουσα κριτική απέναντι στον πρώην Τούρκο Πρωθυπουργό Αχμετ Νταβούτογλου και τα αποτελέσματα της εξωτερικής πολιτικής που άσκησε κατά τη διάρκεια της Πρωθυπουργίας του.
Επιπροσθέτως, σύμφωνα με αναλυτές του τούρκικου Τύπου, η αλλαγή πλεύσης στην εξωτερική πολιτική αναμένεται να επηρεάσει και τις σχέσεις της γειτονικής μας χώρας με τη Ρωσία και το Ισραήλ, αφού στόχος του Ταγίπ Ερντογάν είναι ο περιορισμός της ζημιάς που είχε προκαλέσει ο ιδεολογικός μαξιμαλισμός της Τούρκικης πολιτικής ελίτ, με προεξάρχοντα τον ίδιο τον Τούρκο Πρόεδρο, μαξιμαλισμός που έπληξε τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας. Το ζήτημα όμως πέρα από τις προθέσεις της Τουρκίας, που ποτέ δεν ξέρεις αν είναι αγαθές ή σταθερές, είναι οι πραγματικές προθέσεις και τα συμφέροντα της Ρωσίας και του Ισραήλ. Γιατί το όπως είναι γνωστό και από το χορό, και ισχύει και στην πολιτική, το ταγκό θέλει δύο.