Ένα από τα ζητήματα που θα μας απασχολήσουν το επόμενο διάστημα, χωρίς κανείς να είναι σίγουρος για το πώς θα εξελιχθεί, είναι το μεταναστευτικό και συγκεκριμένα το πως θα διαχειριστεί τις προσφυγικές ζωές η Τουρκία λίγους μήνες μετά το πραξικόπημα.
Τα στοιχεία του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες για τον μήνα Αύγουστο αποτελούν τον πρώτο κώδωνα του κινδύνου για την χώρα μας. Συγκεκριμένα οι μετανάστες που εισήλθαν στα χωρικά ύδατα της χώρας τον μήνα Αύγουστο ανέρχονται σε 3.437 την ίδια στιγμή που το Μάιο, ο αριθμός των μεταναστών που είχαν εισέλθει στην Ελλάδα μέσω της Τουρκίας ήταν 1.721. Αριθμός που αποτελεί απόδειξη ότι η συμφωνία ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση είχε αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Τα τελευταία όμως στοιχεία δεν αναδεικνύουν μια γραφειοκρατική καθυστέρηση στην εφαρμογή μια διακρατικής συμφωνίας, αλλά και κάτι βαθύτερο και σημαντικότερο: την απόφαση της ηγεσίας της γειτονικής μας χώρας να σταματήσει την εφαρμογή αρκετών παραμέτρων της συμφωνίας. Σε αυτό το πλαίσιο η απομάκρυνση των στελεχών των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων από την κέντρα προσφύγων στην Ελλάδα, φαίνεται ότι αποτελεί απλά την απαρχή του ξηλώματος του πουλόβερ της πολυδιαφημισμένης συμφωνίας.
Οι μετανάστες που εισήλθαν στα χωρικά ύδατα της χώρας τον μήνα Αύγουστο ανέρχονται σε 3.437 την ίδια στιγμή που το Μάιο, ο αριθμός των μεταναστών που είχαν εισέλθει στην Ελλάδα μέσω της Τουρκίας ήταν 1.721.
Από την άλλη πλευρά, η Ευρωπαϊκή Ένωση και συγκεκριμένα και η Γερμανία δε φαίνεται διατεθειμένη να κρατήσει μια σθεναρή στάση απέναντι στον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν, μια «φιλική» στάση που δεν εκπορεύεται από μια ειλικρινή διάθεση της Μέρκελ απέναντι στον Ερντογάν, αλλά από έναν βαθύ κυνισμό. Σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Stratfor, η Άγκελα Μέρκελ σκέπτεται να κρατήσει αποστάσεις από την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τη Γερμανική Εθνοσυνέλευση.
Όλα αυτά εκπορεύονται από μια πραγματικότητα: η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η Γερμανία δεν έχουν την πολυτέλεια της κατάρρευσης της συμφωνίας. Αυτή ακριβώς όμως η έλλειψη πολιτικού και διπλωματικού σθένους απέναντι στην Τουρκία, μπορεί υπό προϋποθέσεις να καταστεί και το σημαντικότερο όπλο του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Διπλωματικό όπλο που θα το χρησιμοποιήσει όχι για τη θετική ευόδωση της συμφωνίας αλλά για την εξυπηρέτηση των στενών συμφερόντων της Τουρκίας. Και αυτό ίσως να είναι και το πιο μοιραίο λάθος της Μέρκελ.