Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς κυρίως απέναντι στους εαυτούς μας θα πρέπει να συνομολογήσουμε σε κάτι που πολλοί δεν ήθελαν καν να εκφέρουν ούτε ως μύχια σκέψη. Η ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί σε ένα βαθμό τις προθέσεις της ελληνικής πλευράς και τη στρατηγική της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που ορθά, θεωρεί τη διαδικασία αυτή ως τη μοναδική δικλείδα ασφαλείας και κατευνασμού της γειτονικής μας χώρας. Ως το μοναδικό ανάχωμα που η πιθανή πτώση του θα οδηγήσει σε μια Τουρκία έτι περαιτέρω απολυταρχική, εθνικιστική, κλεισμένη στον κακό της εαυτό της και χωρίς αναστολές στις διεκδικήσεις της.
Επιπροσθέτως, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας αποτελεί και τον μοναδικό μηχανισμό που μπορεί να επηρεάσει τους θεσμούς και το πολιτικό προσωπικό της γειτονικής μας χώρας και να τους οδηγήσει σε μια διαδικασία δυτικοποίησης των βασικών κρατικών θεσμών. Μια Τουρκία εκτός μηχανισμού ένταξης είναι μια Τουρκία στην αγκαλιά του Ισλαμικού συντηρητισμού.
Είναι φανερό ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα και κυρίως με υπαιτιότητα του Τούρκου Προέδρο Ταγίπ Ερντογάν, οι σχέσεις ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία έχουν περιέλθει σε ένα ιδιότυπο κώμα. Η διαδικασία ένταξης είναι σαν να μην υφίστανται και αξιωματούχοι και από τις δύο πλευρές έχουν επιδοθεί σε ένα ιδιότυπο διαγωνισμό ρητορικής όξυνσης που φαίνεται χωρίς τερματισμό στον ορίζοντα.
Από πλευράς Ευρωπαϊκής Ένωσης ο βασικός πρωταγωνιστής σε αυτή την νέα φάση των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και την Ε.Ε είναι η Γερμανία και το τελευταίο χρονικό διάστημα η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, που έχει επιδοθεί σε συνεχείς και δριμείες κριτικές απέναντι στον Τούρκο Πρόεδρο αλλά και τη γενικότερη πολιτική της γειτονικής μας χώρας.
Οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, Γερμανίας και Τουρκίας, θα αποτελέσουν σύμφωνα με Τούρκους αναλυτές και το βαρόμετρο που θα κρίνει και το ποιο θα είναι το μέλλον και η κατάληξη των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με Τούρκους αναλυτές η ένταση στις γερμανο-τουρκικές σχέσεις ενώ έχει λάβει έντονες λεκτικές διαστάσεις δεν έχει επηρεάσει ακόμη το πολυδαίδαλο και αρκετά ισχυρό πεδίο των οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Το αν θα επηρεαστούν και οι οικονομικές σχέσεις των δύο χώρων, των γερμανικών επενδύσεων δηλαδή στη γειτονική μας χώρα, θα κρίνει όχι μόνο τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά κυρίως το ποια θα είναι η μορφή που θα έχουν οι σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας. Τα μέχρι στιγμής στοιχεία δείχνουν ότι η Μέρκελ ενώ φαίνεται αποφασισμένη να αλλάξει στρατηγική απέναντι στις βλέψεις της Τουρκίας για ένταξη στην Ε.Ε., δεν φαίνεται το ίδιο αποφασισμένη να τραβήξει εντελώς την πρίζα ανάμεσα στις οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών.
Το ίδιο ερώτημα θα πλανάται και το επόμενο χρονικό διάστημα για τις σχέσεις ανάμεσα την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία. Σχέσεις που έχουν μεν φτάσει σε σημείο που πλησιάζει το μηδέν, αλλά τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική στιγμή δεν φαίνεται κανένας έτοιμος, κυρίως πολιτικά, στο να αφήσει τις σχέσεις Ε.Ε-Τουρκίας να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Το δεδομένο είναι ότι το αμέσως χρονικό διάστημα οι σχέσεις της αυτές θα μας απασχολήσουν όχι γιατί θα μας κομίσουν θετικά νέα, αλλά κυρίως γιατί θα μας αποδείξουν ότι ακόμη και οι σχέσεις που βρίσκονται, εσκεμμένα σε κώμα, παράγουν σημαντικές εξελίξεις σε πεδία ιδιαιτέρως σημαντικά, όπως η διαχείριση του μεταναστευτικού και της τρομοκρατίας.