Η "ΑΘΗΝΑ" με υποδέχθηκε στις 10:00 το πρωί για να λάβω μέρος στο σημερινό αγώνα των παραδοσιακών καϊκιών μαζί με το 3μελές πλήρωμα της. Βρίσκομαι σε σκάφος που ζυγίζει 20 τόνους, χτίστηκε σε 3 χρόνια στην Αίγινα απο τον Νίκο Δαρουκάκη στα χνάρια της Συμιακής σκάφης και τα πανιά της είναι πάνω απο 4.000 ετών. Η ξυλεία είναι ακακία και σαμιώτικο πεύκο, ενώ τολμηρή επιλογή αλλά τελικώς σοφή οπως μου εξηγεί ο ιδιοκτήτης και καπετάνιος, είναι τα πανιά τύπου ψάθα τα οποία έγιναν junk.
Ξυπόλυτη, παρακολουθώ το "βίρα" των πανιών το οποίο ειναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που έχω μάθει, μυρίζω το ξύλο, αισθάνομαι το μεράκι και την αγάπη των ανθρώπων που το έφτιαξαν.
Η εκκίνηση είναι έξω από το Πόρτο Χέλι, ο τερματισμός μπροστινά στο Ποσειδώνιο. Τα σκάφη ετοιμάζονται, βλέπω πανέμορφα καΐκια όπως ο Στρατής, ένα παραδοσιακό day boat ναυπηγημένο από τον Μάστρο-Ντίνο Κορακή στις αρχές της δεκαετίας του '90 και φυσικά ο σπετσιώτικος Αγ. Γεώργης της οικογένειας Μαθιού. Γεννημένη το 1975, κατασκευάστηκε απο τον Δημήτριο Μπούρη, Σπετσιώτη καραβομαραγκό με Σπετσιώτικη ξυλεία. Κυβερνήτης ο Ανάργυρος Μαθιός, και το πλήρωμα της φορά την παραδοσιακή Σπετσιώτικη φορεσιά.
Πλώρη λοιπόν στην "ΑΘΗΝΑ", ο αγώνας έχει ξεκινήσει και είμαστε μια ανάσα απο την "ΑΦΡΟΕΣΣΑ", βλέπω δίπλα μας την "CARETTA CARETTA", και εγώ τριμάρω τον φλόκο σαν να ήταν μπαλόνι. Ο αέρας δεν μας βοηθάει, τερματίζουμε όμως μέσα στην πρώτη 3άδα.
Αναμονή, δεύτερη ιστιοφορία θα λάβει χώρα έξω απο την Σπετσοπούλα μάς ενημερώνει η επιτροπή του αγώνα, και ξεκινάμε όλοι προς τα εκεί. Ο άνεμος όμως δεν θέλει να ανεβάσει μπωφόρ, και μετά από 3 ωρίτσες αρόδου και έχοντας κάνει την πρώτη μου βουτιά για φέτος, ο αγώνας ακυρώνεται.
Επιστροφή στα καρνάγια στο Παλιό λιμάνι, δένουμε και μόλις πατήσω το πόδι μου στη γη σκέφτομαι πως τα σκάφη δεν είναι μόνο τα υλικά τους, η ιστορία τους, η παράδοση τους. Είναι οι άνθρωποι που τα αγαπούν, που τα φροντίζουν, που τους δίνουν ζωή και συγχρόνως δίνουν ζωή και χαρά σε αυτούς που έχουν την τύχη να είναι εν πλω μαζί τους.
Ευχαριστώ "ΑΘΗΝΑ"!