Η κυβέρνηση ασκεί την οικονομική της πολιτική με μακιαβελικό τρόπο. Δεν επιδιώκει την ανάπτυξη, η οποία θα γεννήσει θέσεις εργασίας και θα ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Προτιμά τον πολλαπλασιασμό των φτωχών, ώστε να εξαρτώνται οικονομικά από αυτήν και να τη στηρίζουν εκλογικά.
Η άγρια φορολόγηση που έχει επιβάλει σε είδη πρώτης ανάγκης, αλλά και σε καύσιμα, τσιγάρα, τηλέφωνο, ποτά κ.αλ. τσακίζει κυρίως τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Το επίδομα των 210 ευρώ σε 3,4 εκ πολίτες (κατά μέσο όρο) που ανακοίνωσε ο κ. Τσίπρας προέρχεται:
- Από την τεράστια μείωση των δημόσιων επενδύσεων. Αυτό ισοδυναμεί με δεκάδες χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας. Μόλις €2 δις επενδύσεις έχουν πραγματοποιηθεί το 2017, έναντι €6,75 δις στον προϋπολογισμό.
- Από την μη καταβολή 130 χιλιάδων εκκρεμών κύριων συντάξεων. Η ετήσια επιβάρυνση θα ήταν €1,2 δις.
- Από τις 22 νέες περικοπές σε συντάξεις και ΕΚΑΣ
- Από τους δεκάδες νέους φόρους, οι οποίοι στέγνωσαν την αγορά και εξέθρεψαν τη φοροδιαφυγή, παρά τις ευεργετικές συνέπειες της χρήσης πλαστικού χρήματος.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η συνεχιζόμενη αύξηση των νεόπτωχων στη χώρα μας. Ήδη το 15% των συμπολιτών μας βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ 1 στους 3 έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο κίνδυνο. Ασφαλώς η τάση αυτή ξεκίνησε από το 2010. Αντί όμως να ανασχεθεί μετά το 2015 από μία αριστερή κυβέρνηση, συνεχίζει να διογκώνεται.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, που θα ήταν ευεργετικός τόσο για τον τόπο όσο και για την ίδια.
1)Να μειώσει το φόρο εισοδήματος και τον ΦΠΑ στα επίπεδα του 20%. Κάτι τέτοιο θα είχε θετική δημοσιονομική επίδραση, καθώς θα μείωνε τη φοροδιαφυγή. Θα απελευθέρωνε δε την οικονομία, δημιουργώντας δουλειές και μειώνοντας το ποσοστό της ανεργίας.
2)Να μειώσει στοχευμένα τη δημόσια σπατάλη, που ακόμα και σήμερα αγγίζει ετησίως τα €6 δις. Με βάση μελέτη του ΟΟΣΑ, μόνο από τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις στις δημόσιες συμβάσεις το κράτος χάνει περί τα €4 δις το χρόνο! Αντί λοιπόν να βάλει τάξη στο χάος που επικρατεί με τις 6.500 προμηθεύουσες αρχές που υπάρχουν, επέλεξε εν κρυπτώ προ ημερών να κουρέψει τις ελεγκτικές αρμοδιότητες της ανεξάρτητης αρχής δημοσίων συμβάσεων.
Η φτώχεια δε γιατρεύεται με ελεημοσύνη. Χρειάζεται αναπτυξιακή πολιτική, που θα δώσει δουλεία στους ανέργους (και σε λίγα χρόνια αυξήσεις μισθών), θα συγκρατήσει τη φυγή των νέων στο εξωτερικό και θα ανακουφίσει παράλληλα τα ασφαλιστικά ταμεία.
Δεν το κάνουν γιατί πολύ απλά ούτε το ξέρουν ούτε το πιστεύουν.