Μακριά λίγο από το θέμα της διαπραγμάτευσης, καλό θα είναι να ασχοληθούμε λίγο με τα αλλεπάλληλα κρούσματα βίας της «παρέας» των Εξαρχείων, ανθρώπων με βαθιά συμπλέγματα οι οποίοι αν και εκμεταλλεύονται με τον καλύτερο τρόπο τα προνόμια του αστικού κράτους, θεωρούν ότι είναι οι «περιούσιοι», αυτοί οι οποίοι στο όνομα οιασδήποτε επαναστατικής ιδεολογίας μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν.
Οι αστικές δημοκρατίες, έχουν θεσμούς και έχουν και σώματα ασφαλείας. Όσο χειρότερες είναι αυτές οι δημοκρατίες, άλλο τόσο χειρότεροι είναι οι θεσμοί που τις αντιπροσωπεύουν. Σίγουρα το ελληνικό κράτος είχε μια περίεργη αντίληψη σχετικά με το τι είναι η Δημόσια Τάξη. Το ξεκαθάρισμα στα ακροδεξιά σταγονίδια ποτέ δεν ήταν επαρκές και σαν αποτέλεσμα είχαμε τραγικές επιπτώσεις (δολοφονία του Αλέξη, «ζαρντινιέρες» και άλλα τέτοια όμορφα). Ωστόσο, με ένα αριστερό κόμμα στην εξουσία, όλοι όσοι ανήκουν στο δημοκρατικό φάσμα από το Κέντρο και πέρα, ήλπισαν -και συνεχίζουν να ελπίζουν-, ότι θα γίνει μια ιστορική συμφιλίωση μεταξύ αστυνομίας και λαού. Ότι θα υιοθετηθούν τα πρότυπα άλλων χωρών όπου η Αστυνομία δεν είναι «μπαμπούλας», αλλά ένα ζωντανό και αυτόνομο τμήμα της κοινωνίας. Παρ' όλα αυτά, οι αιώνιες παιδικές ασθένειες της Αριστεράς, δεν δείχνουν να την έχουν εγκαταλείψει: «Τι θα πουν οι σύντροφοι άλλων αριστερών σχηματισμών εάν δείξουμε μια αστική διαχείριση της Αστυνομίας;», ήταν το σχόλιο ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και όλα στη ζωή είναι άσπρο και μαύρο: Είτε ένα κράτος θα τσακίζει διαδηλωτές στο ξύλο επειδή έτσι γουστάρει, είτε θα αφήνει παρακρατικές ομάδες αναρχοτραμπούκων να κάνουν ό,τι γουστάρουν.
Για την ακρίβεια, οι αναρχικοί νιώθουν πιο φοβισμένοι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Και αυτό γιατί πολλά από τα στελέχη του, συζητούν πολλές ιδέες του αντιεξουσιαστικού χώρου και εάν δεν τις υιοθετούν, τουλάχιστον τις βάζουν σε ένα τραπέζι συζήτησης. Αυτό από μόνο του, έχει κάνει τους αιώνιους κομπλεξικούς των Εξαρχείων να πάσχουν από μανία καταδίωξης. Με τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, οι αναρχικοί ήξεραν να οριοθετούν τον εχθρό τους. Τώρα όμως στενέψαν τα περιθώρια.
Και πάμε στην τραγική υπόθεση των ΕΛΠΕ. Προφανώς ο θάνατος αυτών των ανθρώπων πρέπει να ερευνηθεί σε βάθος και να αποδοθούν ευθύνες εκεί που πρέπει. Αυτοί όμως που προχωρούν σε βίαιες ενέργειες κατά του μεγαλομετόχου της εταιρείας, γιατί δεν κάνουν «ντου», και στο κράτος από τη στιγμή που το μάνατζμεντ της εταιρείας ανήκει στο Δημόσιο; Πολύ απλά, γιατί άνθρωποι σαν τους κουκουλοφόρους των Εξαρχείων δεν ψάχνουν να βρουν τις βαθύτερες αιτίες. Το μόνο που τους ενδιαφέρει σε μια πρωτόγονη έξαρση συμπλεγματικών συναισθημάτων τα οποία υιοθετούν νιχιλιστικά πρότυπα είναι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Και η Αριστερά τούς απειλεί. Τούς απειλεί το όραμα μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς που θα τηρεί τους κανόνες της Τάξης και της Ασφάλειας με σεβασμό στα κοινωνικά δικαιώματα και τις διεκδικήσεις. Γιατί εάν το καταφέρει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, οι αναρχικοί θα χάσουν κάθε λόγο ύπαρξης και θα επιστρέψουν στη δικαιωματική τους θέση: Το περιθώριο.
Να ξεκαθαρίσω κάτι. Θεωρώ αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη να διαμαρτύρεται για όποιον λόγο θεωρεί ο ίδιος σωστό. Άλλο όμως οι διαμαρτυρίες και άλλο οι καταδρομικού τύπου επιθέσεις και η τρομοκρατία. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που διαμαρτύρονται -έστω και μαχητικά-, αλλά με μια καλά οργανωμένη ομάδα τραμπούκων οι οποίοι εκμεταλλεύονται κάθε πρόσχημα προκειμένου να λεηλατήσουν και να ικανοποιήσουν ζωώδη ένστικτα. Ο Τσίπρας, εάν θέλει να αποκτήσει ηγεμονία σύμφωνα με τα πρότυπα του Γκράμσι στον ελληνικό λαό, θα πρέπει να δείξει ότι δεν είναι ένας Αριστερός Καραμανλής. Όλο λόγια και χαμόγελα και από ταμπακέρα τίποτα. Πρέπει να δείξει στον ελληνικό λαό ότι εφαρμόζει το αυτονόητο: «Ναι» σε όλες τις μαζικές -ή και μη- κινητοποιήσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν τη μαζικότητα και τον ειρηνικό τους χαρακτήρα και «όχι» στα μπάχαλα και τις μαγκιές μιας δράκας ανθρώπων με ψυχολογικά προβλήματα, οι οποίοι επειδή φοβούνται την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τον αφανισμό των δικών τους προβληματικών γκρουπούσκουλων, είναι έτοιμοι να κάνουν τη χώρα πεδίο πολέμου. Κ. Τσίπρα παίξτε μπάλα αλλιώς δεν σας βλέπω καλά...
Υ.Γ.1 Θα ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να εμφανιστούν αυτοί οι αυτόκλητοι προστάτες του λαϊκού αισθήματος. Χωρίς κουκούλες και full-face, αλλά με πρόσωπα ακάλυπτα. Να μετρηθούν με την κοινωνία των πολιτών, με τη Δημοκρατία και με το κράτος Δικαίου. Να μετρηθούν με επιχειρήματα όμως, τα οποία δεν ξοδεύονται σε μπάχαλα, μπουνιές και μπουκάλια.
Υ.Γ.2 Αυτοί οι ψυχωσικοί τύποι, αποτελούν το καλύτερο άλλοθι της ακροδεξιάς και του ΠΑΣΟΚ για την κρατική καταστολή που έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα τα χρόνια του Μνημονίου. Όποιος πραγματικά είναι με τη Δημοκρατία πρέπει να περιθωριοποιήσει τους εχθρούς της, είτε πίνουν μπίρες στα Εξάρχεια είτε πίνουν μπίρες στους Αμπελόκηπους.