Η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει για να καταφέρει η οικονομία να επανέλθει σταδιακά σε ρυθμούς πραγματικής ανάπτυξης και να επιταχυνθεί περαιτέρω το νομοθετικό έργο στο πεδίο της πρακτικής εφαρμογής στην καθημερινότητα. Η κυβέρνηση έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της βάσει της συμφωνίας του Ιουλίου, ενώ το μεγαλύτερο τμήμα του απαιτητικού μεταρρυθμιστικού έργου προχωρά, παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που προκύπτουν.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, όλο αυτό το διάστημα από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέχρι σήμερα, έχουν επιδείξει μια σαφώς προβληματική στάση, ως αποτέλεσμα της έλλειψης συγκεκριμένων προτάσεων, των τεράστιων και καταστροφικών πολιτικών του παρελθόντος, αλλά και των ατελείωτων σκανδάλων, των αντιδημοκρατικών διατάξεων και τροπολογιών στη Βουλή, των χρεών των κομμάτων, των αποκαλύψεων για σχέσης διαπλοκής με συγκεκριμένα ΜΜΕ. Αποτέλεσμα αυτών, αλλά και της αβελτηρίας της πολιτικής ηγεσίας τους να επενδύουν σε άκριτη κινδυνολογία, είναι να μην πείθουν αλλά να απομακρύνουν ακόμη περισσότερο το εκλογικό σώμα από αυτά.
Η επιμονή του ΔΝΤ για ελάφρυνση του ελληνικού δημοσίου χρέους, αλλά και οι ανησυχίες που διατυπώνει η ηγεσία του για τον εάν θα επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018, δεν θα πρέπει να μας ξενίζουν. Το ΔΝΤ έχει αποτύχει πλήρως στις εκτιμήσεις του για την ελληνική οικονομία, με δόλο ή χωρίς, ωστόσο είναι ένας διεθνής οργανισμός στον οποίο η αμερικανική επιρροή είναι ιδιαίτερα αυξημένη, λειτουργώντας στην περίπτωση της Ελλάδας ως δήθεν εξισορροπητικός παράγοντας στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Την ίδια στιγμή η Γερμανία επιθυμεί, σχεδόν επιβάλλει, την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όχι απαραίτητα γιατί συμφωνεί με τις θέσεις του, αλλά διότι θέλει συμμάχους (ή συνενόχους καλύτερα) σε ένα μοντέλο και συνταγή οικονομικής πολιτικής που ακόμα και η ίδια γνωρίζει ότι έχει αποτύχει.
Ωστόσο η βάση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, και κατά συνέπεια οι χώρες της Ευρωζώνης με σημαντικά μακροοικονομικά ζητήματα, είναι τα επίπεδα δημοσιονομικού ελλείματος που έχουν συμφωνηθεί βάσει του Συμφώνου Σταθερότητας. Το 3% ως ανώτατο ποσοστό δημοσιονομικού ελλείμματος επί του ΑΕΠ είναι ένα ποσοστό το οποίο μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε συνθήκες οικονομικής σταθερότητας και αναπτυξιακών προοπτικών. Οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ανταποκρίνονται με τεράστιες δυσκολίες (ή δεν ανταποκρίνονται καθόλου) στην πρόβλεψη αυτή λόγω οικονομικών δυσκολιών, ανεργίας και έλλειψης ισχυρών και μακρόπνοων επενδύσεων, με συνέπεια να απαιτούνται νέα μέτρα λιτότητας. Το ίδιο όμως ισχύει και με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, καθώς τα ποσοστά ανάπτυξης της ΕΕ και της Ευρωζώνης είναι καθηλωμένα εδώ και πέντε χρόνια γύρω από το 1-1,8%. Αυτό αποδεικνύει πως ακόμα και τα σταθερότερα οικονομικά κράτη έχουν «κολλήσει» και δεν μπορούν να κινητοποιήσουν μηχανισμούς και πολιτικές που θα αυξήσουν τα επίπεδα ανάπτυξης.
Το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι εκείνο στο οποίο οι προοδευτικές δυνάμεις της ΕΕ πρέπει να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους και να πιέσουν για αλλαγή. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο είναι εκείνοι οι θεσμοί στους οποίους η νέα αυτή «μάχη» θα λάβει χώρα. Και σε αυτή τη μάχη χρειάζονται ευρύτερες συμμαχίες και συντονισμένες κινήσεις.