Ο φόβος που αισθανθήκαμε μετά απο το ντιμπέιτ Μακρόν-Λε Πεν δεν είταν αποτέλεσμα μιας καλής επίδοσης της νεοφασίστριας υποψηφίου. Αλλά αυτής ακριβώς της άθλιας, χυδαίας φρασεολογίας που αποδείχτηκε τόσο αποτελεσματική στους Φάρατζ και Τραμπ. Η Γαλλία όμως αντιστάθηκε. Παρά τη μεθοδική διάβρωση του αριστερού Μελονσόν στον οποίο ο ίδιος ο Λε Πεν αναγνώρισε «έναν ομιλητή του δικού μου επιπέδου» και που είχε σαν αποτέλεσμα μια αποχή ύψους 25,3%, τη μεγαλύτερη μετά το 1969.
Παρά τη συμμαχία με την Λε Πεν του δεξιού Dupont-Aignan σε μια προσπάθεια ομαλοποίησης αυτών που παραμένουν νεοφασίστες παρά τις τόσες και τόσες διακοσμητικές προσπάθειες. Παρά την θεωρητική προετοιμασία διάβρωσης του ευρωπαϊκού ιδανικού απο τους «διανοούμενους» Ζεμμούρ και Ονφρέϊ που προαναγγέλουν μια ισλαμοποίηση της Γαλλίας όσο αυτη πιστεύει στην Ευρώπη και στη σοσιαλδημοκρατία. Η Γαλλία αντιστάθηκε! Χάρις σε έναν νέο άνθρωπο που άλλαξε μέσα σε ενα χρόνο σαράντα έτη πολιτικών κανόνων. Έναν λαμπρό νέο διανοούμενο που απέδειξε με τη νίκη του στους λαϊκιστές οτι η κουλτούρα δεν είναι χαμομήλι αλλά όπλο.
Το μέλλον το γνωρίζει μόνο το μέλλον. Απόψε όμως ήδη κάτι άλλαξε για «εμάς». «Εμάς» αριστερούς ή δεξιούς Γάλλους που ντρεπόμαστε έστω να σφίξουμε το χέρι ορισμένων ανθρώπων της δικής μας παρατάξης.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν είναι και βέβαια εν γνώσει της mission impossible που έχει για να προφυλάξει την πέμπτη παγκόσμια δύναμη να πέσει με σιγουριά πλέον στα χέρια ενός φασιστικού κόμματος το 2022. Καμία θριαμβολογία, κανένα χαμόγελο στον λόγο της νίκης του. Έχει ήδη αρχίσει να εργάζεται.
Το μέλλον το γνωρίζει μόνο το μέλλον. Απόψε όμως ήδη κάτι άλλαξε για «εμάς». «Εμάς» αριστερούς ή δεξιούς Γάλλους που ντρεπόμαστε έστω να σφίξουμε το χέρι ορισμένων ανθρώπων της δικής μας παρατάξης. Απόψε παραμένουμε δεξιοί και αριστεροί κάτω όμως απο ενα πρόεδρο που μας συσπείρωσε, εμάς που μας συνδέει ο σεβασμός, η εκτίμηση, η όρεξη για δουλειά. Και αυτό το πραγματοποίησε ήδη ο Μακρόν, απόψε, είναι το παρόν, όχι μια μελλοντική υπόσχεση.