Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις
εκεί που πάει να σκύψει
με το σουγιά στο κόκκαλο
με το λουρί στο σβέρκο
Να τη πετιέται από 'ξαρχής
κι αντριεύει και θεριεύει
και καμακώνει το θεριό
με το καμάκι του ήλιου
Γιάννης Ρίτσος
Ήξερα ότι αυτή η αντιπαράθεση θα οδηγήσει σε κάτι καλό, αλλά για να βρείτε αυτό το καλό πρέπει να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο...
Η προηγούμενη δημοσίευσή μου στη Huffington Post, με την οποία ασκώ σκληρή κριτική για τα όσα γράφει ο κ. Ιωάννης Ιωαννίδης για την Ελλάδα και τους Έλληνες, βρήκε σημαντικές αντιδράσεις. Μερικές από αυτές τις αντιδράσεις ήταν εξίσου σκληρές όσο και η δική μου κριτική για τον κ. Ιωαννίδη. Σέβομαι τους ανθρώπους που βρήκαν τον χρόνο να αντιδράσουν στα γραφόμενά μου και να πουν τις δικές τους απόψεις. Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθώ σε μερικά από αυτά τα γραφόμενα και να δώσω περισσότερες εξηγήσεις.
Πρώτον και σημαντικότερο είναι αυτό που προτείνει ο κ. Δημολιάτης, ότι οι Έλληνες μετανάστες, συμπεριλαμβανομένου και εμού και του κ. Ιωαννίδη, πρεπει να δώσουν τα χέρια για να βοηθήσουν την Ελλάδα σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Μετά από προσωπική αλληλογραφία με τον κ.Ιωαννίδη, του έκανα ακριβώς αυτή την εισηγηση, και πρότεινα να γράψουμε ένα καινούργιο άρθρο, στο οποίο να εξηγουμε στους αναγνώστες της Huffington Post ότι και οι τέσσερις μας (ο κ. Ιωαννίδης, ο κ. Δημήτρης Κοντογιάννης, ο κ. Σωτήρης Μητραλέξης και εγώ) ενδιαφερόμαστε για το καλό της Ελλάδας αλλά χρησιμοποιήσαμε διαφορετικούς τρόπους για να εκφράσουμε τη συμπαράστασή μας. Τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου, ο κ. Ιωαννίδης και ο κ. Κοντογιάννης διάλεξαν τη σκληρή κριτική, αναμιγμένη με κυνισμό και ειρωνεία, για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, ενώ εγώ και ο κ. Μητραλέξης διαλέξαμε περισσότερο τη συμπάθεια προς την Ελλάδα και τους συμπατριώτες μας. Ακόμα δεν έχω λάβει απάντηση για αυτή την πρόταση.
Για την σύγχρονη Ελλάδα
Ο κ. Κοντογιάννης υποστήριξε στο άρθρο του ότι η Ελλάδα πρέπει πλέον να ονομάζεται Ελλαδιστάν, λόγω της τριτοκοσμικής της κατάντιας κλπ. Αυτού του είδους οι άστοχες προτάσεις από Έλληνες με ακαδημαϊκες περγαμηνες , με ανησυχεί τρομερά. Όπως όλοι ξέρουμε, η Ελλάδα έδωσε τα φώτα σε όλους τους άλλους λαούς σε διάφορες τομείς όπως η Επιστήμη, η Τέχνη, η Λογοτεχνία, η Φιλοσοφία κλπ. Δεν υπάρχει δεύτερη χώρα στον κόσμο που να μπορεί να υπερηφανεύεται τόσο πολύ για τον πολιτισμό της. Όλοι ξέρουμε ότι αυτή την περίοδο η Ελλάδα περνά μια τεράστια οικονομική κρίση αλλά, όπως λέει και το τραγούδι του Ρίτσου, πρέπει να παραμείνουμε αισιόδοξοι ότι αυτές οι πρόσκαιρες δυσκολίες θα ξεπεραστούν.
Πέραν τούτων, τα γραφόμενα του κ. Κοντογιάννη για το κατάντημα της Ελλάδας δείχνουν και το μέγεθος της αχαριστίας που αυτός και όλοι εμεις τρέφουμε για την πατρίδα μας. Σας παρακαλώ να διαβάσετε προσεκτικά την επόμενη παράγραφο για να καταλάβεται τί εννοώ.
Έφθασα στην Ελλάδα από την Κύπρο το 1972 σαν φοιτητής του Χημικού Τμήμος του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά από τέσσερα χρόνια σπουδών, συνέχισα το διδακτορικό μου για άλλα τρία χρόνια και μετά τελείωσα την Ιατρική Σχολή για άλλα έξι χρόνια. Για αυτά τα 13 χρόνια σπουδών δεν πλήρωσα ούτε μια δραχμή έξοδα, και μάλιστα, το Ελληνικό κράτος και οι φορολογούμενοι του, πλήρωναν την σίτισή μου, την μεταφορά μου, και τα βιβλία μου. Έχω υπολογίσει ότι με τρέχουσες τιμές χρωστώ στην Ελλάδα τουλάχιστον μισό εκατομμύριο δολάρια, γιατί μόλις τελείωσα τις σπουδές μου έφυγα, για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου αλλού, όχι σ'αυτούς που πλήρωσαν για να με σπουδάσουν.
Βλέποντας το βιογραφικό του κ. Κοντογιάννη παρατήρησα τα ίδια, ότι δηλαδή σπούδασε με έξοδα των Ελλήνων φορολογούμενων στην Ελλάδα αλλά έφυγε αμέσως μετά για το εξωτερικό. Άνθρωποι όπως εγώ, και ο κ. Κοντογιάννης, σπουδάσαμε δωρεάν στην Ελλάδα, ενώ αντίστοιχες σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες θα κόστιζαν πολλές εκατονταδες χιλιάδων δολλαρίων. Μετά από αυτήν την δωρεάν εκπαίδευση, ωφελήσαμε με την δουλειά μας άλλες χώρες.
Πιστεύω ότι ένας από τους λόγους που φαλίρισε η Ελλάδα είναι γιατί για χιλιάδες ανθρώπους σαν κι εμάς, η Ελλάδα έκανε σημαντικές επενδύσεις, οι οποίες της ήταν εντελώς άχρηστες. Τις επενδύσεις αυτές, τις εκμεταλλεύτηκαν άλλες χώρες όπως ο Καναδάς, η Αμερική κλπ. Αντί λοιπόν να κατηγορούμε αυτούς τους ανθρώπους που μας σπούδασαν, σαν άχρηστους, τεμπέληδες κλπ, πιστεύω ότι είναι καλύτερα να βρούμε τρόπους να πληρώσουμε πίσω όλα αυτά τα δανεικά.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι η ειρωνική, σαρκαστική, και σκληρη κριτική της πατρίδας, των προσώπων, των θεσμών και του Συντάγματος της Ελλάδος δεν ωφελεί σε τίποτα και ενδεχομένως βλάπτει το μέλλον της χώρας μας. Ο κ. Ιωαννίδης υποστήριξε σε ένα προηγούμενο άρθρο του ότι η Ελλάδα δεν έχει δημοκρατία, υπονοώντας ότι έχει κάποιου είδους δικτατορία. Ο θερμος υποστηρικτής του, ο κ. Γιάννης Δημολιάτης, συμφώνησε με αυτά που έχουμε γράψει στο προηγούμενο άρθρο, ότι δηλαδη η Ελλάδα έχει παρόμοιο εκλογικό σύστημα με όλες τις άλλες δημοκρατικες χώρες του κόσμου. Συμπεραινω λοιπον οτι το αρθρο του για την ελληνικη δημοκρατια πάει περίπατο. Παίρνω το θάρρος να ρωτήσω τον κ. Ιωαννίδη αν η κριτική μου για τον κυνισμό και την ειρωνεία που διακατέχει τα άρθρα του είναι αληθής. Περιμένω το σχόλιο του.
Υποστήριξα στο προηγούμενο άρθρο, όπως και ο κ. Μητραλέξης, ότι οι περισσότερες από τις περίφημες δέκα προτάσεις του κ. Ιωαννίδη είναι άχρηστες και ανώφελες. Ο κ. Δημολιάτης υποστηρίζει, όπως και ο κ. Ιωαννίδης, ότι οι μισοί από του Έλληνες βουλευτές πρέπει να διαλέγονται με κλήρο. Όπως μας θύμισε όμως πρόσφατα στην Huffington Post ο κ. Στείρης, κανένα σύγχρονο, πολιτισμένο κράτος δεν έχει αντιγράψει τις μεθόδους της αρχαίας δημοκρατίας. Το δημοκρατικό σύστημα σε όλα τα προηγμένα κράτη αποτελεί ένα άλλο πολίτευμα, όπου προτάσεις όπως αυτές του κ. Ιωαννίδη ή του κ. Δημολιάτη για «κλήρωση βουλευτών» αποτελούν απλές παραναγνώσεις που συγχέουν την αρχαία δημοκρατία με ό,τι εννοούμε σήμερα με τον όρο. Και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που οι φτασμένοι στον τομέα τους επιστήμονες δεν είναι αναγκαστικά και οι καλύτεροι για την διοίκηση του κράτους, όπως επιμένει ο κ. Ιωαννίδης. Φανταστειτε για ενα λεπτο τι θα είχε συμβεί αν κληρωναμε υπερήλικες, αγράμματους, άρρωστους, κτλ για να γράψουν τους νόμους του κράτους.
Μια από τις άλλες προτάσεις του κ. Ιωαννίδη, να παραιτηθούν όλοι οι δημοκρατικά εκλεγμένοι Έλληνες πολιτικοί και αυτοί που θα το κάνουν οικειοθελώς να τους στήσουμε ανδριάντα, είναι επίσης κωμική στο είδος της, αμιγώς λαϊκιστική, γραμμένη μόνον για την απόλαυση ενός διαδικτυακού κοινού. Δεν μας λέει ο κ. Ιωαννίδης ποιος θα αναλάβει να διοικήσει την Ελλάδα σε αυτές τις δύσκολες στιγμές όταν όλοι οι πολιτικοί παραιτηθούν. Μήπως υπονοεί ότι πρέπει να διοικήσει την Ελλάδα ένας στρατηγός, ένας συνταγματάρχης, ένας τεχνοκράτης, ή ένας επάξιος επιστήμονας με υψηλό H-index; Μήπως μια «δικτατορία των αρίστων» θα έσωζε τη χώρα, αφού οι δημοκρατικά εκλεγμένοι απέτυχαν; Τα δεινα που εφεραν οι δικτατοριες οπιουδηποτε ειδους στην Ελλαδα ειναι γνωστα, σημπεριλαμβανομενης και της κατοχής της Κύπρου απο τους Τούρκους.
Για το «Σύνδρομο του Επιτυχημένου Μετανάστη»
Θα ήθελα τωρα να αναφερθώ στο πιο αμφιλεγόμενο μέρος του προηγούμενου άρθρου μου, το οποίο αφορά την διαπίστωση μιας νέας ψυχιατρικής νόσου, όπως υποστηρίζω, του «Συνδρόμου του Επιτυχημένου Μετανάστη», από το οποίο υπέθεσα ότι μπορεί να πάσχει ο κ. Ιωαννίδης. Δεν γνωρίζω τον κ. Allen Frances, αλλά απο ότι έχει αναφέρει ο κ. Δημολιάτης πρόκειται για διεθνούς φήμης ψυχίατρο. Πιστεύω ότι ο Dr. Frances καλά κάνει να παινεύει τον κ. Ιωαννίδη για τις επιστημονικές του επιτυχίες (αυτό έχω κάνει και εγώ στο προηγούμενο άρθρο μου), αλλά υποψιάζομαι ότι κανένας σώφρων άνθρωπος με μέτρο και σύνεση δεν θα αποδεχόταν την αμετροέπεια του χαρακτηρισμού «σύγχρονος Ιπποκράτης».
Έχουμε πολλά παραδείγματα σύγχρονων Ελλήνων Ιατρών που έχουν σώσει εκκατομύρια ζωές με τις ανακαλύψεις τους, όπως για παράδειγμα ο Γεώργιος Παπανικολάου και πολλοί άλλοι. Όπως ανάφερα στο προηγούμενο άρθρο μου, ο κ.Ιωαννίδης είναι ένας διεθνώς γνωστός επιδημιολόγος και στατιστικολόγος που δεν έχει ασχοληθεί με την ανακαλυπτική έρευνα (discovery research). Η φήμη λοιπόν του κ. Frances δεν τον δικαιολογεί στα όσα λέει και οι γνώμες του θα μπορούσαν να βλάψουν γιατί προωθούν "υβριστική συμπεριφορά" και μεγαλομανία (βλέπε πιο κάτω).
Υπάρχει πραγματικά το «Σύνδρομο του Επιτυχημένου Μετανάστη»; Τελικά διαπίστωσα πως υπάρχει ήδη, ως υποκατηγορία του «Συνδρόμου της Ύβρεως», το οποίο δεν έχει ακόμα ενταχθεί στο διαγνωστικό εγχειρίδιο της Αμερικανικης Ψυχιατρικης Εταιρειας, αν και έχουν ήδη ενταχθεί τα περισσότερα από τα συμπτώματά του.
Μετά από τη δημοσίευση του προηγούμενου άρθρου μου, διάσημοι Ελληνες ψυχίατροι, όπως ο Δρ. Νίκανδρος Μπούρας, έστρεψαν την προσοχή μου σε ένα Σύνδρομο το οποίο περιγράφηκε από το Λόρδο David Owen, που ήταν Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας την περίοδο 1977-1979 και νευρολόγος στην ειδίκευση. Ο Λόρδος Owen περιέγραψε σε μεγάλη λεπτομέρεια το «Σύνδρομο της Ύβρεως», (Hubris Syndrome), ένα σύνδρομο το οποίο σχετίζεται με τη μέθη της εξουσίας και προσβάλλει ανθρώπους που εκλέγονται σε θέσεις ηγεσίας και ισχύος, όπως Πρόεδροι, Προθυπουργοί, διευθυντές μεγάλων επιχειρήσεων κλπ.
Σε αυτό το Σύνδρομο, η εξουσία προκαλεί διαταραχές της προσωπικότητας αυτών των ανθρώπων, και τους κάνει να νιώθουν σαν θεοί, να χάνουν την μετριοπάθειά τους, με αποτέλεσμα να γίνονται επικίνδυνοι λόγω κακών αποφάσεων στο καίριο επάγγελμά τους. Στην αρχαία Ελλάδα, εθεωρείτο ότι το Σύνδρομο της Ύβρεως ήταν μια πολύ σοβαρή υπόθεση γιατί αναφέρεται στην μυθολογία ότι αυτοί που το είχαν έπρεπε να τιμωρηθούν (Νέμεσις) από τους θεούς.
Ο Λόρδος Owen υποστηρίζει ότι πολλοί αρχηγοί κρατών, συμπεριλαμβανομένων του George W. Bush στην Αμερική και του Tony Blair, και της Margaret Thatcher στην Αγγλία, έπασχαν από το Σύνδρομο της Ύβρεως--καθώς και πολλοί αλλοι ηγέτες, ο καθένας στον τομέα του, όπως διευθυντες μεγαλων επιχειρησεων κλπ. Ο Λόρδος Owen έχει συνταξει 14 κριτήρια-συμπτώματα τα οποία μπορούν να χρησιμοποηθούν για την διάγνωση του Συνδρόμου της Ύβρεως (η επιστημονική παρουσίαση από το Λόρδο Owen περιγράφεται στο έγκυρο περιοδικό 'Brain' 2009, τόμος 132, σελίδες 1396-1406).
Ο Λόρδος Owen υποστηρίζει ότι αν κάποιος έχει 3-4 από αυτά τα συμπτώματα, πρέπει να θεωρείται ότι μάλλον πάσχει από το Σύνδρομο της Ύβρεως. Είναι σημαντικό ότι παρόλο που αυτό το Σύνδρομο δεν αναφέρεται ακόμα στο «Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχιατρικών Διαταραχών» της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, ένα παρόμοιο Σύνδρομο, το οποίο αναφέρεται στο εγχειρίδιο και καλύπτει τουλάχιστον 8/14 συμπτώματα της Ύβρεως, είναι η «Ναρκισσιστική Διαταραχή της Προσωπικότητας» (Narcissistic Personality Disorder) και οι παραλλαγές της. Όπως ανέφερα προηγουμένως, το 2013 συνέγραψα ένα άρθρο στο οποίο περιέγραψα την νόσο «Νοbelitis», ένα Σύνδρομο που διακατέχει αυτούς που έχουν κερδίσει Νομπελ και μοιάζει πάρα πολύ, όπως τώρα γνωρίζω, με το Σύνδρομο της Ύβρεως από απόψεως συμπτωματολογίας. Το «Σύνδρομο του Επιτυχημένου Μετανάστη» έχει παρόμοια συμπτώματα με το Σύνδρομο της Ύβρεως όσον αφορά τη μεγαλομανία και τα μεσσιανικά στοιχεία που διακατέχουν τους ασθενείς.
Μήπως εγώ, ο κ. Ιωαννίδης, και άλλοι επιτυχημένοι Έλληνες μετανάστες πάσχουν από αυτά τα παρεμφερή νοσήματα; Πρώτον, η άποψή μου ότι κάποιος θα μπορούσε να πάσχει από ψυχιατρική νόσο, παρεξηγήθηκε ακόμα και από διάσημους γιατρούς, όπως ο κ. Δημήτρης Κοντογιάννης, ως τρέλα. Πρέπει όμως να σημειώσω ότι η παλιά γνώμη πως μια ψυχιατρική νόσος είναι ισοδύναμη με την τρέλα δεν ισχύει πλέον, καθώς έχει διαπιστωθεί ότι ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού πάσχει από ψυχιατρικές νόσους όπως είναι το άγχος, οι φοβίες, η κατάθλιψη κλπ. Δεν θεωρείται πλεον ως μίασμα να πάσχει κάποιος από μιά ψυχιατρική νόσο. Παραδέχομαι εδώ ότι δεν μπορώ να ξέρω με ακρίβεια εάν ο υποφαινόμενος ή άλλοι που έχω αναφέρει σε αυτό και το προηγούμενο άρθρο πάσχουν από αυτές τις νόσους. Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει όλοι μας να ελέγξουμε με μεγάλη προσοχή τα 14 κριτήρια αυτών των Συνδρόμων που έχει συντάξει ο Λόρδος Owen και οι ίδιοι να αποφασίσουμε εαν πραγματικά συγκεντώνουμε μερικά από αυτά τα συμπτώματα. Όπως είπε ο Λόρδος Owen, η μόνη θεραπεία για αυτά τα παρεμφερή νοσήματα είναι να διατηρήσουμε τον αυτοέλεγχο, την μετριοπάθεια όταν είμαστε σε θέση ισχύος, και να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε αυτούς που μας συμβουλεύουν.
Ένα Κοινοβούλιο Επιτυχημένων Μεταναστών
Θα ήθελα να κλείσω αυτό το άρθρο σχολιάζοντας την πρόταση του κ. Δημολιάτη για ένα Κοινοβούλιο επιτυχημένων Ελλήνων μεταναστών. Αυτή η πρόταση με εντυπωσίασε γιατί έχει στοιχεία που θα μπορούσαν πραγματικά να βοηθήσουν την Ελλάδα. Όπως ο κ.Ιωαννίδης έχει αποδείξει, και συμφωνώ, η Ελλάδα διαθέτει επιστημονικό δυναμικό μεγάλης ισχύος και εσωτερικά και εξωτερικά. Όπως ανέφερα, οι περισσότεροι από τους επιτυχημένους Έλληνες μετανάστες χρωστούν σημαντικά ποσά στην πατρίδα τους και θα ενδιαφέρονταν να ξεπληρώσουν αυτά τα χρέη προσφέροντας τη γνώση τους στην Ελλάδα.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτοί οι Έλληνες θα ήθελαν να συμπεριληφθούν σε ένα τέτοιο κοινοβούλιο αμισθί, και ακόμα να πληρώσουν τα έξοδα μεταφοράς τους στην Ελλάδα όταν χρειάζεται. Έχω δει το αφιλοκερδές πνεύμα διάσημων Ελλήνων επιστημόνων να προσφέρουν στην πατρίδα τους από το θερινό σχολείο της Διεθνούς Ελληνικής Εταιρείας Βιοϊατρικής στο οποίο διδάσκουν κυρίως διεθνώς αναγνωρισμένοι Έλληνες επιστήμονες στην Ιατρική και τη Βιοχημεία. Μερικά από τα μεγάλα ονόματα διάσημων Ελλήνων καθηγητών συμπεριλαμβάνονται οι κύριοι Αντωναράκης, Δερμιτζάκης, το ζεύγος Μανταλάρη, Κατσάνης, Λογοθέτης, Βογιατζής, Χρούσος, Δροσάτος κλπ. Ένα τέτοιου είδους κοινοβουλίο θα μπορούσε να λειτουργήσει με ένα πρόεδρο από την Ελλάδα, ο οποίος θα μπορούσε να φέρνει θέματα για συζήτηση και δημιουργία συμβουλευτικών προτάσεων, οι οποίες να μεταφέρονται στην εκάστοτε Ελληνική Κυβέρνηση για περισσότερη μελέτη. Σε αυτό το Κοινοβούλιο, φυσικά θα μπορούσε να παίξουν σημαντικό και θετικό ρόλο ο κ. Ιωαννίδης, ο κ. Κοντογιάννης, και άλλοι λαμπροί Έλληνες επιστήμονες.