Πάντα συνέβαινε αυτό τον Αύγουστο στην Κρήτη, στα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Με το χαρτζιλίκι αγόραζα παγωτά και εκλέρ και τα έτρωγα με την αδερφή μου κρυφά στην παραλία της Νέας Χώρας, γιατί η γιαγιά η Χρυσή, σκληροπυρηνική Ορθόδοξη χριστιανή, μας είχε υποχρεώσει να νηστεύουμε. Όλα τα νηστεύαμε. Κρέας, ψάρι,γάλα, τυρί,αβγά. Τρεφόμασταν με ό,τι κι εκείνη: στίφνους, βρούβες, ασκόλυμπρους, κολοκυθάκια. Χαριστικά έβαζε λίγο λάδι αλλά με βαριά καρδιά. Έπρεπε να νηστέψουμε. Λες και από την διατροφή μας εκείνες τις 15 ημέρες εξαρτιόταν η ζωή και ο θάνατός μας. Έπρεπε διατροφικά να είμαστε Άγιες έστω για εκείνες τις ημέρες αλλά εμείς κρυφά «μαγαρίζαμε» το πεπτικό μας σύστημα με λιχουδιές και φυσικά είχαμε την εντύπωση πως αφού δεν το μάθαινε η γιαγιά, δεν θα το μάθαινε ούτε ο Ύψιστος. Έτσι προσωρινά, γλιτώναμε το πυρ το εξώτερον.
Στα χρόνια που ακολούθησαν στη ζωή μου αν και φλέρταρα και κάποιες φορές αφοσιώθηκα και σε άλλες εναλλακτικές θρησκείες και λατρευτικές πρακτικές, ωστόσο σύντομα εγκατέλειψα κάθε μορφή θρησκείας, ή φιλοσοφίας, ειδικά εκείνες που σε καλούν να αποδείξεις ποιος είσαι μέσα από το σώμα και τις βιολογικές λειτουργίες του, όπως τι θα φας, πώς κι εάν θα κάνεις σεξ, πώς θα εκσπερματίσεις, πώς θα ντυθείς, πώς θα περπατήσεις κτλ . Όλα αυτά τα έβαλα κάτω από την κοινή ομπρέλα του «Νομικίστικου πνεύματος» γιατί καταλήγεις να υπακούς σε ένα νόμο και σε μια πολιτικά ορθή συμπεριφορά όπου μέσα εκεί όμως χάνεται το προσωπικό στοιχείο και η κριτική σκέψη. Μέσα σε αυτήν την πνευματική ορθότητα χάνεται και η Αγάπη προς τον Άλλον, αφού ο Άλλος που δεν τρώει ό,τι κι εσύ, γίνεται ο ακατέργαστος και ο λιγότερο αφυπνισμένος εχθρός.
Ωστόσο στα ψιλά γράμματα και σε εδάφιο της Βίβλου που μου διαφεύγει, ο Ύψιστος έδωσε ξεκάθαρη εικόνα: δεν υπάρχει κάτι που θα βάλεις μέσα σου (τροφή) που μπορεί να σε κάνει Άγιο. (Θα ήταν πολύ χρήσιμο επιχείρημα, πίσω στα παιδικά μου καλοκαίρια που καταπιεζόμουν από τη γιαγιά).
Αργότερα στα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια γύρω στα 20-25 πειραματίστηκα με τη χορτοφαγία, αφού δοκίμαζα κατά διαστήματα την ολική νηστεία για πνευματικούς λόγους (μόνο νερό για όσο αντέξω). Ήταν τα χρόνια των πνευματικών πειραματισμών μου κι εκεί κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '90, αποφάσισα να μην ξαναφάω κρέας. Και αργότερα αποφάσισα να μη φάω και οτιδήποτε δημιουργείται από ζωντανό οργανισμό. Κατά περιόδους δοκίμαζα αυτές τις εναλλακτικές διατροφές, πότε ως επιλογή για πιο υγιεινή διατροφή, πότε κάτω από το πρίσμα ενός πνευματικού σκοπού. Μέσα από αυτούς τους εναλλασσόμενους πειραματισμούς το μεγαλύτερο διάστημα που είχα αντέξει με αποκλειστικά χορτοφαγική διατροφή ήταν κάπου 1 έτος.
Αποτέλεσμα; Παχυσαρκία. Δεν ξέρω αν έφταιγε μόνο η συγκεκριμένη διατροφή, αλλά ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που βρέθηκα να ανήκω στην κατηγορία των παχύσαρκων. Εκείνα τα 6-7 παραπανίσια κιλά που πρωτοεμφανίστηκαν στην περίοδο της χορτοφαγίας μου, μοιάζει σα να με έχουν στοιχειώσει και ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έφαγα κρέας ψητό μετά από εκείνο τον χρόνο της χορτοφαγίας. Κάθε μια από αυτές τις μπουκιές πρωτεΐνης έφταναν για να απομακρυνθώ οριστικά από την ιδέα αυτή.
Η χορτοφαγία και ο Βιγκανισμός ως τάση έχουν επανέλθει και σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας βλέπουν τους αφοσιωμένους βιγκανιστές ως ένα είδος μαχητών της επί Γης Ειρήνης. Όλες αυτές οι διαμάχες που συμβαίνουν τελευταία σχετικά με αυτό το θέμα, με έκαναν να το ψάξω ξανά και να αναζητήσω πηγές που θα δώσουν επιστημονικά επιχειρήματα σχετικά με το ποια είναι η ισορροπημένη και υγιεινή διατροφή. Μέσα από αυτήν την αναζήτηση, πήρα εκ νέου αποφάσεις για τη διατροφή μου.
Σήμερα αν αποφάσιζα να ξαναγίνω χορτοφάγος δεν θα το έκανα για λόγους ευεξίας και ευζωίας αφού όπως ανακάλυψα, από μεγάλη μερίδα διατροφολόγων, η χορτοφαγική διατροφή δεν θεωρείται μια ισορροπημένη διατροφή και ενέχει κινδύνους τόσους όσους και η υπερβολική κρεατοφαγία. Υπάρχουν αναρτημένες έρευνες που μπορεί να συμβουλευθεί όποιος θέλει να μάθει γι' αυτό. Αντίθετα, όπως αναφέρουν επώνυμοι γιατροί και διατροφολόγοι, τα όσπρια, η σόγια, οι υπερτροφές και τα χημικά συμπληρώματα διατροφής, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τον ζωικό σίδηρο , την βιταμίνη B12 (τα τονίζω αυτά τα δυο),τα αμινοξέα, τον ψευδάργυρο, την βιταμίνη Α, τη βιταμίνη D, που υπάρχουν στο κρέας, στα αβγά και στο γάλα, στοιχεία που χρειάζεται ο άνθρωπος για να αποφύγει ασθένειες όπως η κακοήθης αναιμία, ασθένειες στα οστά και στα δόντια, κατάθλιψη, απώλεια μνήμης, άνοια, ακόμα και καρκίνο. Υπάρχουν κολπάκια διατροφικά από τους βίγκανς που ξεγελάνε κάπως τον οργανισμό με επεξεργασμένες υπερτροφές, χημικά υποκατάστατα και συνδυασμούς φυτικών τροφών. Αλλά αυτά τα υποκατάστατα δεν μπορούν να αντικαταστήσουν 100% τα παραπάνω στοιχεία.
Ο κόσμος δε μπορεί να αλλάξει και δεν μπορεί να γίνει λιγότερο φασιστικός με ένα πιάτο σόγιας και ρεβιθιών, ούτε με μαγικά κουμπιά και φάρμακα... Θέλει περισσότερη δουλειά.
Δεν θα γινόμουν χορτοφάγος επειδή όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ο αρχέγονος άνθρωπος ήταν χορτοφάγος. Δεν ήταν. Έχει απαντηθεί από τους παλαιοντολόγους και τα ευρήματά τους. Ο άνθρωπος εξελίχθηκε επειδή έφαγε αμινοξέα. Ο άνθρωπός είναι ο πρώτος πίθηκος που έβαλε το κρέας στην καθημερινή διατροφή του. Τα αμινοξέα μεγάλωσαν τον εγκέφαλό του, γεγονός που τον έκανε να φτάσει στον Homo Sapiens υπερπηδώντας μερικές δεκάδες εξελικτικών σταδίων σε σχέση με τα άλλα ανθρωποειδή. Έχουν γραφτεί πάρα πολλά και γι' αυτό και έχουν απαντηθεί αυτά τα ερωτήματα εδώ και καιρό.
Δεν θα γίνω χορτοφάγος επειδή η βιομηχανία κρέατος επιβαρύνει το περιβάλλον. Το περιβάλλον το επιβαρύνει γενικά η βιομηχανία που δεν λαμβάνει υπόψιν της το περιβάλλον και η αδιαφορία των κυβερνήσεων να επιβάλουν πράσινους νόμους. Το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε αν μποϋκοτάρω την παραγωγή πλαστικού ή αλουμινίου.
Δεν θα γίνω χορτοφάγος για να φέρω Ειρήνη στη γη. Αν η Ειρήνη εξαρτάται από την χορτοφαγία, άραγε πρέπει να πείσουμε και τα άλλα σαρκοφάγα ζώα να γίνουν Βίγκανς; Έχω δει λιοντάρια και τίγρεις να βοσκάνε τριφύλλι δίπλα σε πρόβατα, μόνο σε φυλλάδια γνωστής παραθρησκευτικής ομάδας. Σε ρεαλιστικές συνθήκες ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μόνο ως φαντασίωση μπορεί να σταθεί. Αν και διαβάζω πως βίγκανς προσπαθούν να εκπαιδεύσουν τα κατοικίδια σκυλιά και τις γάτες τους να τρώνε φύτρο και άλλα, αντί για πρωτεΐνες.
Δυστυχώς η Ειρήνη στη γη δεν έρχεται από το πεπτικό σύστημα. Δυστυχώς γιατί το πεπτικό σύστημα δεν μπορεί να επηρεάσει το νοητικό και το γνωστικό . Τουλάχιστον από όσο το έχω ψάξει δεν υπάρχει κάποια έρευνα που να αποδεικνύει το αντίθετο. Ίσως να το επηρεάζει λίγο, αφού, εάν δεν έχεις ενέργεια δεν μπορείς να σκεφτείς, αλλά από όσο ξέρω δεν βελτιώνεται η ηθική σου. Μόνο στη σφαίρα των θρησκειών υφίσταται μια τέτοια προσέγγιση. Αν υπήρχαν Ειρηνικές τροφές, θα υπήρχαν και Ειρηνικά χάπια. Θα μπαίναμε όλοι σε αγωγή και ο κόσμος θα άλλαζε. Από την άλλη, αυτή η προσέγγιση είναι προβληματική γιατί δεν μας εξηγεί γιατί υπάρχουν φασίστες βίγκανς και τι θα συμβεί εάν οι ναζιστές αποφασίσουν να γίνουν όλοι μαζικά βίγκανς.
Αν γινόμουν χορτοφάγος θα γινόταν για δυο λόγους. Ο ένας είναι για να διαμαρτυρηθώ για τις άσχημες συνθήκες που ζουν τα ζώα σε αιχμαλωσία και για τους τρόπους θανάτωσής τους. Και ο δεύτερος γιατί τα ζώα αυτά τρέφονται με τροφές που περιέχουν χημικές ουσίες και αντιβιοτικά που μεταφέρονται στο σώμα του ανθρώπου. Και οι δυο αυτοί λόγοι για εμένα είναι αρκετά σημαντικοί και δεν βλέπω γιατί πρέπει να χρειαστεί η αιτιολόγηση της χορτοφαγικής διατροφής με κάποια «μεταφυσική» διάσταση και κάποιον γκλομπαλικό στόχο για να είναι πειστική. Και θα έμπαινα για αυτούς του λόγους στη χορτοφαγική διατροφή, γνωρίζοντας πως κάνω μια θυσία και βάζω σε κίνδυνο την υγεία μου.
Ο κόσμος δε μπορεί να αλλάξει και δεν μπορεί να γίνει λιγότερο φασιστικός με ένα πιάτο σόγιας και ρεβιθιών, ούτε με μαγικά κουμπιά και φάρμακα... Θέλει περισσότερη δουλειά.
Μέχρι να αρχίσουμε να δουλεύουμε συνειδητά προς αυτήν την κατεύθυνση, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ισορροπημένοι. Σε αυτά που τρώμε και σε αυτά που λέμε. Να τρώμε αυτό που χρειαζόμαστε και να ευχαριστούμε τον Θεό των θηλαστικών που μας έδωσε τα πλάσματά του για να είμαστε δυνατοί και υγιείς για να προσφέρουμε Αγάπη και Ειρήνη.
Να το κάνουμε όπως το έκαναν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας που θυσίαζαν ένα γουρούνι για να τραφούν αυτοί και οι οικογένειες των παιδιών τους για έναν χρόνο. Να το κάνουμε όπως το έκαναν οι αρχέγονοι άνθρωποι και οι φυλές του Αμαζονίου και της Αφρικής που δεν ακολουθούσαν τον δικό μας καταναλωτικό τρόπο ζωής. Έτρωγαν όσο είχαν ανάγκη, δεν κατανάλωναν βουλιμικά και πριν βάλουν την πρώτη μπουκιά στο στόμα τους, άσχετα αν ήταν φύτρο ή κρέας, έκλειναν για λίγο τα μάτια, ένωναν τις παλάμες τους και έλεγαν: «Σε Ευχαριστώ».